Een pluim voor Tom Van Grieken: “Hij durft Filip Dewinter stevig tot de orde te roepen”

De Zondag trekt ten strijde tegen de verzuring en reikt daarom elke week een pluim uit. Niet zagen, maar liefde vragen. Of toch zoiets. De pluim van deze week is voor Tom Van Grieken, voorzitter van Vlaams Belang.

Of een pluim in deze wel terecht is. Heb ik over getwijfeld. Of ze niet te makkelijk is. Of ze per definitie wel bijdraagt aan de strijd tegen de verzuring. Voer voor discussie, dat zeker. Maar ik geef ze toch. Aan Tom Van Grieken dus, een broekie die op zijn 28^e voorzitter werd van Vlaams Belang, en broekie bedoel ik niet pejoratief, ik ben zelf amper een worp ouder. Van Grieken zou niet meer zijn dan de slippendrager van Filip Dewinter, zo werd geopperd. Maar zie, hij blijkt de eerste voorzitter in dertig jaar die de eigengereide Antwerpse stemmentrekker stevig tot de orde durft te roepen.

Of Vlaams Belang nu echt salonfähig wordt, zoals sommigen opperen, durf ik betwijfelen. In haar uitspraken komt nog steeds niet naar voren dat ze alle mensen gelijkwaardig vindt, wat een basisbeginsel hoort te zijn van een democratische partij. Van debatten over gelijke rechten voor holebi’s en transgenders bijvoorbeeld wordt Van Grieken allerminst wild. En dan zwijg ik over de taal jegens nieuwkomers. Maar met het terechtwijzen van Dewinter en diens kompanen heeft hij wel getoond een bepaalde lijn niet te willen overschrijden.

En Anke Vander Meersch, ja, die is nog steeds senator, die in televisiestudio’s argeloos luidop toetert hoe boeiend haar bezoek aan een bende gewelddadige Griekse neonazi’s wel niet was, daar krijg je toch de bibber van? Alsof ze net een Misskroontje opstak en verklaarde hoe boeiend ze die uitdaging wel niet vond. Zo iemand wijs je best haar plaats. Vandaar deze pluim. Ik kan me trouwens niet voorstellen dat Dewinter niet beseft hoe fout zijn demarche was. Net nu hij volop aan het meesurfen was op het succes van de Trumps van deze wereld, Karel De Gucht zelfs knock-out sloeg in een televisiedebat (doe het maar na) en zich zo weer op de kaart zette als toonaangevend politicus in Vlaanderen, net nu parkeert hij zichzelf in de marginaliteit.