Televisiemaker Eric Goens blikt terug op een waanzinnig jaar: “En zijt maar zeker: 2025 wordt nog straffer !”

Dé televisiemaker van het jaar? Dat zal Eric Goens zijn. 2024 was een grand cru voor de boomlange West-Vlaming die in Bertem woont. Met Het Conclaaf zou hij zelfs het verkiezingsresultaat beïnvloed hebben. In deze terugblik willen wij weten wat hem het voorbije jaar beroerd heeft én we loeren ook al eens vooruit. “Zijt maar zeker: 2025 wordt nog straffer!”

Café Den Ouden Tijd aan het station van Leuven. We drinken een koffie. Dat eindejaar de schoonste periode is, zegt Eric Goens (55). “Er is toch niets leuker dan een oliekraam op een kerstmarkt? Eindejaar is voor mij ook tijd maken voor het gezin. In deze weken probeer ik niet te werken. Of toch zo weinig mogelijk.” (lacht)

Goens is een krak in het peilen naar andermans emoties. Vandaag zit hij aan de andere kant van de tafel. Wij gaan peilen naar wat hem het voorbije jaar beroerd heeft. De zes basisemoties van de mens zijn onze leidraad.

Maar eerst dit: bent u zelf een emotioneel man?

“Ja. Als ik dat niet zou zijn, zou ik een programma zoals Het Huis niet kunnen maken. Je kan een ander niet ontleden als je zelf niet snapt wat emoties zijn. Let op: ik ben geen open boek voor iedereen, maar voor mijn naasten ga ik mijn emoties niet verstoppen. Ik denk dat ik elke week wel eens tranen in de ogen krijg. Dat kan uit ontroering zijn, maar ook uit verdriet of frustratie.”

Laten we beginnen met een mooie emotie. Wat heeft u blij gemaakt?

“Dat is op zaterdagmiddag naar het voetbal van mijn zoon gaan kijken. Of naar de paardenjumping van mijn dochter. Kleine, banale dingen die toch ontiegelijk veel belangrijker zijn dan kijkcijfers.”

Nochtans zei u mij eens dat uw geluk onlosmakelijk verbonden is met uw werk?

“Dat is waar. De twee zijn aan elkaar verbonden. What makes Sammy run? Ik heb ook professioneel geluk nodig om mij goed te voelen. Als ik miserie zou hebben op het werk, zou ik het minder fijn vinden om daar aan de zijlijn te staan. Ik behoor niet tot de mensen die dat allemaal plat relativeren.”

‘Gewoon Buitengewoon’, ‘Het Huis’, ‘Het Conclaaf’: 2024 was een grand cru voor u?

(knikt) “En 2025 wordt nóg straffer, zijt maar zeker. We zijn eigenlijk al enkele jaren goed bezig, vind ik. We zijn erin geslaagd om enkele vaste merken op te bouwen over alle zenders heen. Zelf vond ik misschien wel Gewoon Buitengewoon (over het bijzonder onderwijs, red.) de strafste reeks van het jaar. Mijn broer is leerkracht. Het zijn de verhalen die hij jaar na jaar vertelt aan de kersttafel die mij geïnspireerd hebben om dat programma te maken. Alleen: dat werd veel minder opgepikt dan Het Huis en Het Conclaaf. Waarom? Geen idee. Dat heb je zelf niet in de hand. Ik vind het onbegrijpelijk dat de VRT geen tweede seizoen bestelt.”

Wat doet u meest plezier: impact of kijkcijfers?

“Impact. Ik hoef daar geen seconde over na te denken. Alles wat ik doe, doe ik uit drang naar impact. Als een universiteit zegt dat Het Conclaaf beslissend was voor het stemgedrag, dan zeg ik: mission accomplished. Wij hebben de kiezers geïnformeerd en zij hebben daardoor een betere keuze kunnen maken.”

“De kloterij bij de VRT, dat heeft mij het meest boos gemaakt”

Emotie twee: wat heeft u boos gemaakt?

“Veel. (grijnst) Boosheid is een belangrijke motor voor mij. Wat meest? (denkt na) De kloterij bij de VRT. Dat is een bedrijf dat barst van het talent. Dat zoveel troeven in handen heeft. Meer zelfs: de VRT zou de schoonste openbare omroep van heel Europa kunnen zijn. Maar wat zie je? Dat dat helemaal vastloopt op de onkunde van drie, misschien vier mensen – ik ga geen kant kiezen – die de boel beschadigen. Wat hebben we het voorbije jaar gezien? Een tsunami aan ruzies, schandalen en andere toestanden. Dat bedrijf is fundamenteel beschadigd en dat maakt mij boos.”

Hoe uit boosheid zich bij u? Ik weet dat u ooit eens tomaten hebt gegooid naar de extreemrechtse politicus Jean-Marie Le Pen.

(lacht) “Waar is de tijd! Ik studeerde toen politieke wetenschappen in Parijs en Le Pen kwam daar ergens een lezing geven. Wij vonden dat niet oké en sleepten enkele kratten tomaten binnen in de aula. We hebben daarmee zelfs de voorpagina van Libération gehaald. Of ik hem geraakt heb, weet ik niet. Dat is het probleem als je met velen aan het gooien bent, dat je niet weet wie raak gooit.”

Zou u dat ook doen als Trump komt spreken?

“Vandaag niet meer, neen. Dat zijn dingen die je moet doen als je student bent. Nu zou ik mijn microfoon onder zijn neus schuiven. (op dreef) Ik vind het raar dat sommige mensen zeggen dat Trump het einde van onze democratie is. Waarom zou het? Het is net het summum van democratie dat een Trump verkozen kan worden. Je kan niet alleen democraat zijn als het je goed uitkomt. Ik vind dat wij in Europa sowieso veel te karikaturaal naar de Amerikaanse politiek kijken. Een Democraat is per definitie een slimmerik en een Republikein een dommerik. Dat is onzin. Twee weken voor de verkiezingen was ik in Los Angeles. Een vluchteling uit Libanon, die net zijn verblijfsvergunning had gekregen, zei me dat hij voor Trump zou stemmen omdat hij vindt dat er te veel migratie is. Wie ben ik dan om te oordelen dat die man fout is? Als Tom Van Grieken morgen de meerderheid behaalt, mag hij ook besturen van mij.”

Emotie drie: wat heeft u verdrietig gemaakt?

(blaast) “Hout vasthouden, maar er is niemand overleden in mijn nabije omgeving, dus wat moet ik daarop zeggen? Mag het ook ontroering zijn? Twee dingen ontroeren mij altijd: mijn kinderen en sport. Ik kan niet naar een wedstrijd van de Belgian Cats kijken zonder een traan weg te pinken. Ik ben deze zomer gaan kijken naar hun medaillewedstrijd op de Olympische Spelen. Nipt verloren van Australië. Had nooit mogen gebeuren. Klotematch! Ik heb daar echt zitten vechten tegen de tranen.”

U bent ooit begonnen als basketbaljournalist?

(knikt) “Dat was ook toen ik in Parijs studeerde. Ik had geld nodig. Een leraar had mij aangeraden om te solliciteren bij Eurosport. Een tijdelijke job. Ik heb daar alle sporten gedaan, van muurklimmen tot aerobics. De allerlaatste opdracht was een basketbalwedstrijd: de NBA-finale tussen Chicago Bulls en Phoenix Suns. Michael Jordan tegen Charles Barkley. Blijkbaar was ik niet slecht, want dat was het begin van tien jaar basket. Een geweldige tijd. Ik heb zelfs bij Jay Leno in The Tonight Show gezeten. In eigen land bleef dat wat onder de radar.”

De volgende emotie dan: wat heeft u angstig gemaakt?

“De angst zelf. De bangmakerij. Dat is begonnen tijdens covid en niet meer verdwenen. Mijn broer belde gisteren. Dat het slecht gaat in de wereld, zei hij. ‘Komaan, Dirk’, zei ik. ‘What the fuck!’ Ja, er zijn wat dingen aan het gebeuren die niet goed zijn. Maar in de jaren tachtig, toen wij opgroeiden, wat had je toen allemaal? De Koude Oorlog. De kernwapens. De Bende van Nijvel. Elke donderdagavond een aanslag in een supermarkt. Onze ouders werden daar ook niet hysterisch van. Het verschil is natuurlijk dit (haalt smartphone boven). Van zodra er ook maar iets gebeurt, krijgen we pushmeldingen.”

U bent niet bang dat komend jaar de Derde Wereldoorlog uitbreekt?

“Maar natuurlijk niet, wat voor zever is dat. In Syrië zal het nu misschien zelfs de goede kant uitgaan. En wie weet komt er binnenkort ook vrede in Oekraïne. Je gaat mij niet wijsmaken dat de wereld vandaag slechter is dan twintig jaar geleden.”

“Goed nieuws voor het klimaat : wij zijn de eerste generatie die én het probleem kent én de oplossingen”

Dat de VRT-reeks ‘Hertoginnedal’ meer kijkers zou hebben dan ‘Het Conclaaf’, was u daar niet angstig voor?

“Mission impossible. (schatert het uit) Nee, ik heb daar mijn gedacht over. Weet je hoe ik dat noem? Het Conclaaf van den Aldi. (grijnst) Ik was vooral boos omdat ze een fragment uit Het Huis misbruikt hebben. Een vraag die ik had gesteld aan Maggie De Block, maar die volledig uit de context werd getrokken. Zij wilden daarmee bewijzen dat vrouwen onvriendelijk behandeld worden. Ik was razend toen ik dat zag. Dat was met de voeten vooruit én bewust. Dan houdt het op voor mij.”

Van welk televisieprogramma, dat niet van u is, hebt u wel genoten?

“De Verraders. Echt top-televisie! Ik heb mij kapot geamuseerd – ook door de grandioze William Boeve. Ik kan echt genieten van de dubbele bodem in dat programma. Dat is een van de weinige dingen waar we samen met de kinderen naar kijken.”

Afschuw dan. Wanneer hebt u dat gevoeld?

“Bij de koppensnellerij in de media. Het opbod aan smeerlapperij. Het is erger dan ooit. De getuigenis van Niels Destadsbader ging toch door merg en been? Mensen worden echt kapot gemaakt door wat er allemaal verschijnt. Er zijn 24 redactionele stukken verschenen op de website van Het Nieuwsblad over het ongeval van Tom Waes. (benadrukt) Op drie dagen tijd! Dat is niet ernstig meer. Dat is pure clickbait. Het zal duren tot er iemand zich ophangt. En wat dan?”

U krijgt ook soms kritiek, dat u te ijdel bent bijvoorbeeld. Raakt u dat?

“Neen. Niet meer. Je moet je daarvan afschermen. Anders word je zot. Makkelijk is dat niet, want uiteindelijk krijg je toch alles toegestuurd. Ik las ergens een recensie over Het Conclaaf die echt te zot voor woorden was. Het kwam erop neer dat het programma beter zou zijn zonder Eric Goens, maar tegelijk was het ook beter met Eric Goens. Ja, vriend, stop met champignons eten, denk ik dan. Nu goed, ik ben een en ander gewoon. Herinner je de coming-out-video met Conner Rousseau? Toen werd ik echt van alle kanten gebasht. Dat was een poging tot karaktermoord. Maar ze zijn er niet in geslaagd.”

Zou u dat opnieuw doen, die video?

“Ja, ik blijf daar achter staan. Ik heb geen geld gevraagd hè, in tegenstelling tot wat overal verschenen is. Er waren nochtans zenders die 50.000 en zelfs 60.000 euro boden. Maar ik wou daar geen winst op maken. Ik heb alleen een technical fee gevraagd van 750 euro. That’s it. Maar dat is blijkbaar genoeg om geframed te worden. Dat begint dan met online dingen zoals ’t Scheldt en vervolgens wordt dat opgepikt door andere media. Zo werkt het blijkbaar.”

De laatste emotie dan. Wat heeft u verbaasd?

“Iets helemaal anders: dat we allemaal Alzheimer lijken te hebben als het gaat over de toestand van het klimaat. Dat is een thema dat veel te weinig aan bod kwam, ook in de verkiezingscampagne. Wie spreekt daar nog over? Maar zie de waterbom in Valencia. De klimaatverandering is realiteit hè. Zou er nog iemand zijn die dat durft te ontkennen? En toch lijkt het alsof het ons niets kan schelen. We couldn’t care less. Wat een verschil met covid destijds. Ik heb dat nooit begrepen. Als het klimaat het overneemt, gaan we niet meer moeten neuten over Oekraïne.”

Hoe zou dat komen, denkt u?

“Ik vrees dat de hele discussie kapot gemaakt is door de extremisten. Eerst door de klimaatontkenners, maar daar blijven er vandaag weinig van over. En daarna door de Anuna De Wevers van deze wereld. Zwart-witdenken is altijd fout. Helaas zijn dat wel de mensen die aandacht krijgen en opgepikt worden. Ik ben begin dit jaar op Antarctica geweest en ik zal u zeggen: het gaat daar niet goed, hoor.”

Werkt u ook niet aan een klimaatfilm?

“(knikt) Onze allereerste internationale productie. Vandaar dat ik zeg dat 2025 nóg straffer wordt! (lacht) De film gaat eind februari in première en de titel wordt ‘2050’. Het is daarvoor dat ik op Antarctica was. Maar laat me duidelijk zijn: het wordt geen zoveelste klimaatfilm die het einde der tijden aankondigt. Daar doe ik niet aan mee. Er is een probleem, maar we kunnen het fixen. En er is nog goed nieuws. Wij zijn de eerste generatie die én het probleem kent én de oplossingen. Als wij nu eens vanaf vandaag zouden doen wat moet, dan zal het tij vanaf 2050 weer keren.”

Werkt u trouwens ook niet aan een documentaire over de gevallen politica Sihame El Kaouakibi?

“Jawel, maar wanneer dat verschijnt, weet ik niet. De zaak moet eerst voor de rechter komen. Daarna zien we wel.”

Vanavond om 21.10 uur op VTM: de laatste aflevering van ‘Het Conclaaf van 2024’, een terugblik op het voorbije jaar met de hoofdrolspelers.