Niet overal strijden ze vandaag om de sjerp: In de kleinste gemeente van hetland is de burgemeester al gekend

HERSTAPPE – In 300 gemeenten barst vandaag een strijd los om de sjerp, maar niet overal zijn er gemeenteraadsverkiezingen. In de kleinste gemeente van het land is de burgemeester al bekend: Marlutje Jackers mag de komende zes jaar weer Herstappe leiden. Wij trokken naar Limburg om kennis te maken met de vroegste winnaar van 13 oktober. “Bij de vorige verkiezingen was ik er nog niet klaar voor.”

Het was de liefde die haar naar Herstappe bracht, een landelijke en haast idyllische gemeente, die qua oppervlakte de kleinste van het Vlaamse gewest is en die het laagste aantal inwoners van het land telt (72). Door zijn status van faciliteitengemeente zijn nabijgelegen gemeenten niet geneigd te fusioneren. Of ze zouden prompt alle communicatie in beide landstalen moeten voeren.

Toen Marlutje Jackers in 2009 trouwde met Erik Robeyns was het voor het eerst in negen jaar dat een koppel op het grondgebied van Herstappe elkaar het jawoord gaf. “De voorbije drie jaar was ik burgemeester en ik heb nog nooit een huwelijk mogen voltrekken. En ik heb ook nog geen enkele boreling kunnen inschrijven”, zegt Marlutje.

Haar man komt net als zij uit een landbouwersfamilie. “De liefde voor de boerenstiel zit er van jongs af aan in. Bij ons thuis waren we met drie kinderen en ik was de oudste, maar mijn vader zei altijd: de boerderij is voor mannen. Ik pruttelde wel tegen dat ik dit als vrouw ook zeker kon, maar mijn vader was resoluut: gij moet juffrouw worden. Dus ging ik naar de landbouwschool tot mijn achttiende en studeerde daarna voor regentes tuinbouw in Leuven. Ik heb een tijdje lesgegeven aan de tuinbouwschool in Sint-Truiden en ik deed dat graag, maar op de duur was het niet meer te combineren met het bedrijf.” Erik en Marlutje spitsten zich toe op de aardappelteelt. Hun bedrijf groeide sneller dan de aardappelen, zeker toen er zich een mogelijkheid op een grote overname aanbood. “We hebben toen een heel zware lening aangegaan. Voor mijn pa een extra reden om opnieuw les te geven. Maar de intresten waren toen zo laag dat we achteraf bekeken beter het dubbele hadden geleend.”

Nee, nee en nog eens nee

Daarnaast had ze nog tijd voor een hobby, die ook uit zijn voegen barstte. “Ik had twee paarden uit Riemst meegebracht en ik zat nog maar goed en wel in Herstappe of ik kreeg een telefoontje van een vriend: ik ga twee jaar naar Frankrijk en ik zoek iemand die voor mijn zeven paarden kan zorgen. Intussen doet ze de opfok van zo’n honderd veulens voor tal van eigenaars. Die paarden hielpen haar met haar inburgering in de gemeente. “Ik liep wel vaker met een paard door het dorp, of ik ging wat water brengen. En onderweg geraakte ik aan de praat. Zo kreeg ik al eens de vraag of ik met een bulldozer wat kon helpen opruimen of met een tractor een klusje kon klaren. Het duurde niet lang of ik zat in het feestcomité. En bij de vorige verkiezingen zei mijn schoonvader opeens: ik ga met pensioen en ik heb altijd op de lijst gestaan, maar dat hoeft niet meer. Ik heb jou erop gezet. Dat ze altijd klaarstond om iedereen een handje toe te steken, droeg ertoe bij dat ze in 2018 met voorsprong de meeste stemmen haalde en prompt de burgemeesterstitel kreeg aangeboden. “Eerst weigerde ik. Ik was er niet klaar voor. Niet in mijn hoofd, niet in in mijn bedrijf, niet in mijn huishouden. Nee, nee, nee en nog eens nee. Mijn zoon was zes en had net in de buurgemeente in het Frans het eerste leerjaar aangevat. Wij waren aan het bouwen en we hadden juist een bedrijf overgenomen. Ik zette even de handrem op en kwam overeen om drie jaar als schepen kennis te maken met wat het beheer van een gemeente precies inhield.”

“In 2018 heb ik de sjerp geweigerd. Ik was er niet klaar voor. Niet in mijn hoofd, niet in in mijn bedrijf, niet in mijn huishouden”

Geen gemeentepersoneel

Na die drie jaar werd Marlutje de eerste vrouwelijke burgemeester van Herstappe, een gemeente zonder personeel waar ze met haar eigen tractor zout gaat strooien als het vriest, met haar medeverkozenen de boekhouding doet, de hagen scheert en twee keer per jaar met al wie van een proper Herstappe houdt straten, grachten en rioleringen poetst. Ze pronkt graag met de geuzentitel van ‘armste burgemeester’, verwijzend naar haar karig loon. “De gemeente is financieel gezond”, beklemtoont ze. Beter dan wie ook weet ze dat je oogst wat je zaait. Niet verwonderlijk dat de bewoners van Herstappe er al snel uit waren dat Marlutje haar taak moet voortzetten. Naast de lijst Gemeentebelangen was er geen tweede partij die een lijst indiende dus verkiezingen waren vandaag overbodig. Marlutje sprak vooraf met de gegadigden voor de posten van schepen en gemeenteraadsvoorzitter en de drie functies waren snel ingevuld. “Als je hier verkiezingen houdt, moet je kiezen tussen je broer of je buurman. En dat doet niemand graag, want je wilt geen ruzie in de familie”, zegt Marlutje nog.

Ze heeft weliswaar geen hogere politieke ambities, maar geeft wel toe dat ze met de jaren iets politieker is geworden. “Ik hoop dat er straks toch zoveel mogelijk inwoners komen stemmen voor de provincieraad. Want we hebben de mensen die daar zetelen vaak nodig”, zegt ze. “En daarna is er een natje en een droogje voor al wie opdaagt. Een gezellig samenzijn. Zo gaat dat hier.”