Chef nieuws Sandra Rosseel: “Als ik heel eerlijk ben, moet ik bekennen dat ik nooit alleen in mijn hangmat lig”

Goeiemorgen,

“Wanneer heb jij voor de laatste keer 5 minuten niks gedaan? Wanneer zat je ergens alleen, zonder televisie of radio, zonder boek, zonder smartphone, gewoon niks te doen?” Onze Fit & Gezond-experte Claudia Van Avermaet stelde de vraag donderdagavond op de voorstelling van haar nieuwste boek, en net zoals vele andere aanwezigen moest ik haar het antwoord op die vraag schuldig blijven.

Ja, de hangmat in mijn tuin is deze zomer mijn favoriete pleisterplaats om na een werkdag even tot rust te komen, maar als ik heel eerlijk ben, moet ik bekennen dat ik er nooit alleen lig met mijn gedachten. Ik heb er altijd gezelschap. Vaak van een boek, af en toe van een tijdschrift, maar het meest van al nog van die o zo verslavende smartphone. En ook al nestel ik me meestal in die hangmat met de gedachte om gewoon even te liggen en tot rust te komen, keer op keer betrap ik mezelf erop dat ik binnen de minuut toch aan het scrollen ben. Want dan herinner ik me plots dat ene ding dat ik zeker op mijn boodschappenlijstje moet zetten, wil ik toch nog even iets opzoeken, en terwijl ik bezig ben, kan ik evengoed nog vlug eens de nieuwssites checken… En hop, ik ben weer vertrokken.

Het is een gewoonte geworden, een aangeleerde reflex, terwijl ik best wel weet dat ik veel meer deugd zou hebben van mijn hangmatsessies zonder dat doelloos gedwaal langs websites, Facebook en consoorten. En aan de reacties donderdag te horen, ben ik lang niet de enige die deze smartphonedwang ervaart.

Waarom is het zo moeilijk geworden om alleen te zijn met onze gedachten en daar niet ongemakkelijk van te worden? Om rust te krijgen in ons hoofd, om die wervelwind aan gedachten en gepieker te stoppen, zelfs als er geen smartphone in de buurt is?

Of is het toch niet zo moeilijk? “Het is een kwestie van focus”, aldus Claudia, die er donderdagavond prompt een tennisbal bijnam om haar woorden kracht bij te zetten. “Wanneer ik die tennisbal met één hand de lucht inwerp en weer opvang, dan moet ik me daar zo op concentreren dat die wervelwind van gedachten sowieso stilvalt. Dwalen mijn gedachten toch weer af, dan is de kans groot dat ik die bal laat vallen.” Even later liet ze ons ervaren dat je er zelfs geen tennisbal voor nodig hebt, maar hetzelfde effect kan bereiken door je bijvoorbeeld op je ademhaling te concentreren. Drie tellen inademen, drie tellen je adem inhouden, drie tellen uitademen. We deden het maar enkele minuten, en toch was er al onmiddellijk een verschil merkbaar. Terwijl er voor de oefening wel altijd wat geroezemoes te horen was, kon je na de oefening bijna een speld horen vallen. En zelf voelde ik me ook een pak rustiger. En opvallend: het was best wel een vertrouwd gevoel. Het was dat gevoel dat ik herken van lange fietstochten, wanneer samen met het ronddraaien van de pedalen ook de gedachten in mijn hoofd weggemalen worden. Tot er enkel nog ruimte is voor rust, en verrassend genoeg ook vaak voor oplossingen van vraagstukken waar ik al een tijdje mee worstelde. Dat ik datzelfde effect ook kan ervaren door enkele minuten bewust op mijn ademhaling te letten, is voor mij alvast een revelatie. Een ontdekking die ik niet alleen wil koesteren, maar ook toepassen. Te beginnen met nu. De zon schijnt, de hangmat lonkt. En die smartphone? Die blijft lekker binnen.

Maak er een fijne zondag van!

Reageren? sandra.rosseel@roularta.be