Waarom we begrip hebben voor het terugbetalen van boetes aan buschauffeurs

Buschauffeurs van De Lijn die lid zijn van het ABVV krijgen hun boetes terugbetaald door de socialistische vakbond. Onder meer Vlaams parlementslid Annick De Ridder vindt dat dit niet kan. “Ik moet ook zelf mijn boetes betalen” zo argumenteert ze. We betwijfelen evenwel of de NV-A’ster ook 200.000 kilometer per jaar aflegt én elke dag opnieuw onder tijdsdruk staat.

In 2015 schreef de politie 1.332 boetes uit aan chauffeurs van De Lijn, waarvan 80% voor snelheidsovertredingen. Dat lijkt misschien aanzienlijk, maar als we rekening houden met de enorme afstanden die afgelegd worden, valt dit zeer goed mee. Er wordt immers amper één boete uitgeschreven per 95.000 afgelegde kilometers.

Als een buschauffeur een verkeersovertreding begaat, betaalt De Lijn die voor het grootste deel. Vanaf een tweede en derde boete moet de chauffeur zelf een groter deel opleggen. Maar leden van het ABVV kunnen hierbij rekenen op een bijdrage van de vakbond en dat valt niet bij iedereen in goede aarde.

Het spreekt voor zich dat ook de chauffeurs van De Lijn zich aan de verkeersreglementen moeten houden. Meer nog: ze hebben zelfs een voorbeeldfunctie. Maar anderzijds moet rekening gehouden worden met het feit dat ze dag-in, dag-uit op de baan zijn en dat fouten maken, menselijk is.

Bovendien staan ze vaak onder grote tijdsdruk. De rijschema’s van de chauffeurs zijn immers niet altijd aangepast aan de huidige trajecten. Zo kan een traject berekend zijn op zones 50, terwijl die zones in werkelijkheid zijn omgezet naar zones 30. En het verkeer wordt steeds drukker en chaotischer, maar toch moeten de chauffeurs op tijd komen. Als dat niet gebeurt, wordt moord en brand geschreeuwd omdat er niet voldaan wordt aan de stiptheidseisen.

De chauffeurs van De Lijn zitten dus tussen hamer en aambeeld. Annick De Ridder blijkt dit helaas niet te beseffen. We raden haar aan om zelf eens een weekje met een lijnbus rond te rijden, dit zou ongetwijfeld verhelderend werken.