Waarom wil een 27-jarige vrouw non worden? “Wij worden wél verliefd. Op Jezus!”

Marije Verwolf  is 27 en ze gaat binnenkort door het leven als zuster Marie-Madeleine. Zaterdag treedt de jonge vrouw toe tot tot de Zusters Sacramentinen van Halle, een slotklooster. Exclusief voor De Zondag vertelt ze haar verhaal.

Contemplatieve Gemeenschappen, of slotkloosters zoals ze doorgaans worden genoemd, hebben het niet makkelijk om nieuwe slotzusters aan te trekken. Er zijn – verspreid over de 48 slotkloosters in het land – slechts één of twee toetredingen per jaar. Momenteel leven zo’n 375 zusters in een Contemplatieve Gemeenschap. Wij gingen een kijkje nemen bij de Zusters Sacramentinen van Halle in Vlaams-Brabant. Daar wordt volgende week zaterdag met trots de ‘inkleding’ van zuster Marie-Madeleine (27) gevierd. Deze feestelijke gebeurtenis is het ideale moment voor een gesprek.

Ik word hartelijk ontvangen bij de Zusters Sacramentinen, een kleine gemeenschap van zes slotkloosters die zich toelegt op altijddurende aanbidding van de Heer in het Heilig Sacrament. Tijdens de dag is er dus altijd een zuster aan het bidden in de kapel voor Jezus en Onze-Lieve-Vrouw. “Niet meer dag en nacht, zoals vroeger het geval was. Alles is al wat soepeler geworden”, vertelt zuster Angela. “Maar bidden vormt nog steeds onze hoofdtaak. We bidden voor wie niet bidt, bijvoorbeeld doordat ze te veel bezig zijn met het werk, omdat ze ongelovig zijn of voor andere redenen.”

“We zijn hier niet voor onszelf. We hebben een opdracht gekregen van God: mensen terug bij Hem brengen.”

Naast het bidden, houden de zusters zich bezig met het huishouden: koken, schoonmaken, de tuin onderhouden en daarnaast is er ook nog een hostiebakkerij. De zes zusters leven in het slot en komen enkel buiten voor noodzakelijke dingen, bijvoorbeeld om inkopen te doen. Daarbij gaan ze naar eigen zeggen recht op hun doel af, zonder tijd te verliezen met andere zaken. Ze streven bovendien absolute stilte na. “Want hoe meer je praat, hoe meer je weggehouden wordt van God. De jongeren van nu zijn bang van de stilte, bang om zichzelf te ontmoeten”, klinkt het.

Toch zijn de zusters niet volledig afgesloten van de wereld. “Iedereen is daar vrij in. Uiteraard weten wij ook wat er in de wereld gebeurt. Bovendien heb ik onlangs de sociale media ontdekt”, aldus Moeder-overste Marie-Gabrielle. “Ik ben actief op Facebook en heb er al diepe chatgesprekken gehad met mensen met een roeping. Het eerste contact met Marije verliep trouwens ook via Facebook.”

Volgende zaterdag krijgt de Nederlandse Marije Verwolf (27) het habijt. Dit betekent dat ze een jaar opleiding in het klooster achter de rug heeft en vanaf dan ook de kledij van de zusters mag dragen. “Vergelijk het met een verloving. Je hebt een proeftijd gehad en gaat nu echt het geestelijke leven opbouwen”, gaat de Moeder-overste verder. Vanaf zaterdag zal Marije ook als zuster Marie-Madeleine aangesproken worden en mag ze het klooster één jaar lang niet meer verlaten.

“Ik had vroeger een enorm minderwaardigheidsgevoel. Dat is dankzij het kloosterleven helemaal verdwenen. Ik ben hier gelukkiger dan ooit.”

“Als ik in het ziekenhuis zou belanden voor twee weken, dan verlengt mijn periode ook met twee weken”, zegt Marije. “Maar dat vind ik niet erg hoor. Ik was thuis ook al erg op mezelf en ging zelden naar buiten. Ik wist al heel lang dat ik in het klooster wilde. Ik heb dan ook verschillende kloosters bezocht. Toen ik in Halle nog maar op de drempel stond, wist ik meteen dat ik hier mijn geluk zou vinden. Ik had vroeger een enorm minderwaardigheidsgevoel. Dat is dankzij het kloosterleven helemaal verdwenen. Ik ben hier gelukkiger dan ooit”, vertelt Marije.

Volgens Marije hadden haar ouders het eventjes moeilijk met haar toetreding in het klooster. “Vooral mijn vader, die protestants is. Maar intussen zien ze hoe gelukkig ik hier ben en dat is het allerbelangrijkste.” Is er dan geen behoefte om een gezin te stichten? “Neen, dat heb ik nooit gehad. Ik werd vroeger ook niet verliefd”, vertelt Marije. De andere zusters bevestigen dit gevoel. “Maar vandaag ben ik wel verliefd: op Jezus!”

Zuster Angela beaamt: “De menselijke liefde kan niet opvullen wat Jezus ons geeft. Jezus is onze liefde. Hij is de man waar we ons leven mee delen en wij gaan ook samen door moeilijke periodes. We hebben uiteraard elk een ander beeld van onze grote liefde. Weet je dat ik hem zelfs soms eens vastneem. Het is zoals in een relatie tussen u en uw man. Maar dat valt zo moeilijk uit te leggen aan een buitenstaander. Die begrijpen dat niet altijd”, besluit zuster Angela.

Mieke Vercruijsse

monasteriumhalle.wordpress.com