Basketlegende Ann Wauters over haar 2020: “Dit is voor mij een overgangsperiode, dat voel ik zelf ook”

In 1997 maakte ze al op 16-jarige leeftijd haar debuut voor de nationale basketploeg, maar anno 2021 is Ann Wauters (40) nog steeds alive and kicking . Vorige week mocht ze de trofee voor Ploeg van het Jaar afhalen en de kans is heel reëel dat Wauters komende zomer met de Belgian Cats in Tokio aan haar eerste Olympische Spelen mag deelnemen. Wij blikten met haar terug op het voorbije sportjaar. “Die negende februari in Oostende was een heftig avondje.”

Januari

Turnster Nina Derwael heeft een mentaal dipje. Het ergste moet dan nog komen: geen Spelen, geen wedstrijden in 2020 en finaal ook zelf positief op corona. Ook Kim Clijsters speelde amper drie wedstrijden. We zouden haast denken dat Ann Wauters, die het al jaren gewoon is om weinig wedstrijden te spelen, van alle topsporters het best uit corona is gekomen.

(grijnst) Dat zou ik nu niet durven te zeggen. Maar feit is: het was een apart sportjaar. Kim had vooral wedstrijdritme nodig, alleen was dat door corona niet mogelijk. En Nina: hoe houd je jezelf gemotiveerd als je geen enkel vooruitzicht op wedstrijden hebt? Ik moet eerlijk zijn: op 1 januari 2020 had ik ook heel andere plannen, hoor. (lacht) En na de kwalificatie voor Tokio zag ik onszelf al op de openingsceremonie rondlopen, in een stadion met 80.000 toeschouwers. Dat zijn andere tijden, hé. Op dit moment moeten we daar zelfs niet meer aan denken.

Februari

In Oostende kwalificeren de Belgian Cats zich voor de Olympische Spelen.

Een rollercoaster van emotie. Uitgelatenheid omwille van dat ticket. Ontroering omwille van de weg die de Cats hebben afgelegd. Fantastisch, omdat ik het kon delen met zoveel vrienden, familie en fans. En ook ingetogenheid, toen we ons met de speelsters even in de kleedkamer terugtrokken en beseften dat we hiervan gedroomd hadden. Het ging met onze emoties alle kanten op. Die negende februari in Oostende was een heftig avondje.

Na de eerste verloren match tegen Japan nam je jouw drie kindjes mee naar de kleedkamer. Een bewuste zet van je?

Zeker. De kindjes maken ergens deel uit van de Cats. In goeie en slechte tijden. En in slechte tijden vormen zij een heel goeie afleiding. Chapeau voor Philip (Mestdagh, bondscoach, red.) dat hij het toelaat. Ik overdrijf er ook niet mee. Je voelt zoiets aan. Zeker als we in een tornooi zitten kan het, op een dag zonder wedstrijd, leuk zijn dat ze er enkele uren bij zijn. Sommige Cats spelen dan eens Uno met hen of op de Playstation.

Maart

Begin van de lockdown. Je test zelf positief op het coronavirus.

Ik ben in het verlden al wel eens ziek geweest, maar dan neem je gewoon iets en ben je na twee dagen beter. Nu was dat niet zo. Vier dagen lang heb ik zitten sukkelen. Ik had simpelweg geen energie, geen smaak, geen geur en ik was voortdurend buiten adem. Als ik de trap op ging, moest ik op de rand van het bad uitpuffen. Neen, dat was geen plezante tijd.

April

Een verandering in de sportjournalistiek: de intrede van de Zoom-interviews.

Omdat ik niet meer bij een ploeg speel, heb ik al tijd voor andere zaken. Zo geef ik als motivatiecoach keynotes aan bedrijven, in coronatijden uiteraard online. Ik denk dat Zoom een deel van ons leven zal blijven. Vroeger stapte je in de auto voor een meeting, nu vragen we ons af: doen we dit niet beter digitaal? Dat was ook voor mij wennen. Er is een tijd geweest dat ik twee keer per week het vliegtuig nam om een match te spelen. Alles was zo makkelijk bereikbaar, terwijl ik dit jaar voor de eerste keer in mijn leven niet zomaar ergens naartoe kon. Er zijn voordelen aan telewerken, maar verbondenheid en connectie kunnen we moeilijk vervangen. We zullen in de toekomst een evenwicht moeten zoeken.

Mei

Volop lockdown, dus tijd voor jou om de conditie weer op te bouwen. Met dank aan die tweede liefde: de fiets.

Ja, toch wel. Ik kreeg van thuis uit de liefde voor de fiets mee. Er bestaan foto’s van mij op een klein fietsje. Mijn papa was wielertoerist en volgde alle grote koersen, zeker de Ronde van Frankrijk. En hij was zot van de bergen. In de zomer gingen wij dus vaak op reis om die bekende cols uit de Tour te beklimmen. Ik moet toen elf, twaalf jaar geweest zijn. Ik herinner me dat we de Col d’Aspin beklommen en ik op de top enorm ontgoocheld was dat ik van mijn vader niet naar beneden mocht afdalen. Woest was ik, maar intussen ben ik zelf mama en kan ik dat veel beter plaatsen. De Tourmalet deed ik met de auto. Die was toen nog te zwaar, maar al die cols staan op mijn bucketlist om later nog te doen. Ook al zijn ze pittig, die echte bergen. De Mont Ventoux deed ik al een paar keer en hoe je het ook draait of keert: dat is twee uur afzien.

Juni

Tijdens de lockdown krijg je de vraag om samen met jouw drie kinderen een sinterklaasboek te schrijven. Je was dit jaar ook cocommentator bij een match van Filou Oostende en bent geregeld als motivatiecoach in de bedrijfswereld actief.

Je hoort vaak van sporters dat ze na hun carrière in een zwart gat vallen. Bij mij is dat anders. Ik heb geen ploeg meer en vorig jaar was ik vooral met mijn revalidatie bezig. Dit is voor mij een overgangsperiode, dat voel ik zelf ook. En dat vind ik leuk, omdat ik door andere en nieuwe dingen geprikkeld word. Het zijn leuke projectjes om eens uit te proberen en te kijken of ik het leuk vind.

Juli

Geen EK voetbal, geen Tour en geen Spelen, maar die gemiste zomer krijgen we in in 2021 uitgesteld relais.

Wat hebben we dat gemist! Zo’n EK voetbal met de Rode Duivels is toch hét moment waarop we ons zo Belg voelen. Dat is normaal echt een sport om samen met andere mensen te volgen. Zo confronterend! Nu is er ook sport, maar het is toch anders. Als de Rode Duivels spelen, is het leuk om daar met vrienden en familie naar te kijken. Of om naar het stadion te gaan. Dat is toch jammer? Tijdens de basketwedstrijden die in de NBA werden georganiseerd, hoorde je de spelers tegen elkaar praten. Raar!

Augustus

Wout van Aert wint Strade Bianche en Milaan-Sanremo en is dé Belgische sportfiguur van 2020.

Vorig jaar kwamen we elkaar vaak tegen in Move to Cure in Antwerpen, waar we beiden aan het revalideren waren. Zo bouw je een band op. Wat mij de eerste keer meteen opviel, was dat hij bijna niet kon stappen. Ik dacht: amai, die heeft nog een lange weg af te leggen. Maar naarmate de weken vorderen, zie je hoe iemand werkt. Iemand als Wout heeft een bepaalde focus. Die was daar om te werken en naar feedback te luisteren. Dat zijn de grote talenten, maar ook degenen met de juiste mindset. Zijn vrouw (Sarah De Bie, red.) was er soms ook. Zij heeft een basketverleden en zo zijn we aan de praat geraakt. Heel toffe herinneringen! Twee weken geleden kwam ik Wout trouwens tegen op de uitreiking van Sportman en Sportvrouw van het Jaar. Ik zei tegen hem: kom, ik wil met jou op de foto . Hij met zijn trofee en ik met de mijne. (grijnst)

September

De 21-jarige Tadej Pogacar wint de Tour, terwijl de 20-jarige Remco Evenepoel ook schittert. Het hadden twee zonen van Ann Wauters kunnen zijn.

(grijnst) Het is heel leuk om die jonge talenten te zien ontluiken. Zo liet Philip (Mestdagh, red.) deze zomer enkele jonge, beloftevolle speelsters twee weken lang met de Belgian Cats meetrainen om hen te integreren, onder wie Nastja Claessens. Zij is zestien jaar en de dochter van Irina Medvedeva, met wie ik in mijn beginjaren bij de Belgian Cats samenspeelde. Dat is werkelijk fantastisch, omdat Nastja op haar mama lijkt. Ik ben zelfs een paar keer gemist en zei plots Irina tegen haar. Ik vond het heel plezant om Nastja te zien doorgroeien, haar te motiveren en misschien zelfs te inspireren. Het is nu aan haar om te tonen wat ze in haar mars heeft. Leuk!

Oktober

Samen met acht andere vrouwelijke (ex-)topsporters springt Ann Wauters in de bres voor gendergelijkheid.

Dat ligt me heel na aan het hart, omdat ik denk dat er in de sportwereld nog veel evolutie mogelijk is. Pas op, ik ben daar heel realistisch in. Als er 50.000 supporters naar een match komen kijken, hebben die spelers een grotere marktwaarde dan wanneer er 5.000 man in de tribunes zit. Maar dat wil niet zeggen dat ik me erbij neerleg. De media spelen daarin een belangrijke rol. Je ziet dat nu ook aan het nieuwe VRT-akkoord, waarin staat dat er meer vrouwensport op de zender moet komen. Het is een kettingreactie. Als er meer middelen zijn, zal er beter omkaderd worden en kan de kwaliteit omhoog.

November

Een tweede lockdown, maar Ann Wauters en de Belgian Cats spelen zowaar hun eerste wedstrijden sinds februari: de kwalificatie voor het EK in juni 2021.

Dat deed deugd. Toen heb ik ook beseft: we zijn zo hongerig. Zeker de jongeren, die sinds maart ook niet meer hadden gespeeld. Voor mij is het, puur fysiek gezien, minder erg. Ik kan door mijn knie toch niet meer elke week een match spelen. Maar ik voelde zelf ook hoe erg ik het gemist had. Daarnaast hebben Lot en ik natuurlijk ook een gezin, maar onze kinderen konden naar school en ze kunnen naar de baskettraining blijven gaan, omdat ze nog geen twaalf zijn. Ze hebben hun routine en wij dus ook. Daardoor is ons leven niet drastisch veranderd, ook al zijn onze sociale activiteiten tot het minimum beperkt.

December

De Belgian Cats vallen in de prijzen. Emma Meesseman wordt tot Sportvrouw van het Jaar verkozen, Philip Mestdagh is Trainer van het Jaar en de Belgian Cats mogen zich Ploeg van het Jaar noemen.

In mijn ogen had Emma vorig jaar ook al Sportvrouw van het Jaar mogen zijn (Nina Derwael won, red.) , omdat wij weten wat ze voor de Belgian Cats en voor Washington, haar ploeg in de WNBA, had gedaan. Alleen wordt dat niet altijd correct ingeschat. Terwijl je zelf speelt, ben je daar niet mee bezig. Als ik nu op de piste ga trainen, doe ik dat niet om erkenning te krijgen. Dan ben je fout bezig en ga je het niet lang volhouden, maar het doet wel deugd. Dat geef ik toe. Het is zo’n moment waarvan je beseft: er zijn er nog die beseffen dat we iets gepresteerd hebben.