Dolle sneeuwpret in de Savoie

De tijd dat je op skivakanties alleen maar op de latten stond, ligt al lang achter ons. In Les Sybelles – de verzamelnaam voor zes atypische en verschillende skidorpen in het Franse departement Savoie – weten ze er alles van, zo ontdekten wij begin dit jaar. Les Sybelles biedt een brede waaier aan sneeuwsensaties: gaande van huskytochten over ULM-vluchten tot en met de hilarische Snake Gliss-afdalingen. Reden genoeg om onze lichtjes vastgeroeste skivaardigheden nog eens uit te testen.

In Les Sybelles is er alvast ruimte genoeg om die vastgeroeste skivaardigheden nog eens uit te testen: dit immense skidomein, met maar liefst 310 kilometer skipistes, is een van de meest uitgestrekte skigebieden van Europa. Onder leiding van een ervaren skimonitor proef ik hier van de sneeuw, en wat blijkt: die vastgeroeste skivaardigheden vallen eigenlijk best nog mee. “C’est comme faire du vélo, une fois que vous le savez, vous ne l’oublierez jamais”, merkt mijn skimonitor Laurent lachend op tijdens mijn eerste – stuntelige – afdaling. En inderdaad: wie ooit de sensatie van het skiën heeft ervaren, is al na een paar uurtjes krasselen meestal weer op niveau.

Maar aangezien stoutmoedigheid niet langer hoog aangeschreven staat in mijn woordenboek, beperk ik me in eerste instantie tot een paar zachtlopende blauwe pistes. Voor de leken: skipistes variëren van groen (voor de beginners) over blauw en rood tot en met zwart (voor de echte waaghalzen). En ja, ik beken: de laatste dag waag ik me ook – weliswaar ietwat overmoedig – aan een rode piste. Ja, daar ging mijn voornemen om geen gekke dingen te doen… De krampen en de spierpijn achteraf nam ik er trouwens met plezier bij, want ik ben maar wat trots dat ik deze piste succesvol kon bedwingen.

Les Six Belles

Maar ik loop op de feiten vooruit. Terug naar mijn eerste dag in Les Sybelles, die je overigens niet in je gps of Waze-app zal vinden. De naam is artificieel en dateert uit 2003, toen zes skidorpen de handen in elkaar sloegen en samen één dynamisch skidomein vormden dat anno 2020 is uitgegroeid tot het zevende grootste skigebied van Europa.

De zes schonen – les Six Belles – zijn Le Corbier, La Toussuire, Saint-Jean-d’Arves, Saint-Sorlin-d’Arves, Les Bottières en Saint-Colomban-des-Villards. Of het echt de zes mooiste skigebieden zijn, daarover valt te discussiëren. Op onze korte reis hebben we ze ook niet allemaal bezocht, maar Le Corbier, La Toussuire en Saint-Jean-d’Arves kwamen bij ons vooral als familiaal en gemoedelijk over. Dat familiale karakter weerspiegelt zich ook in de skipistes: het grootste gedeelte kleurt blauw en rood.

Een Snake Gliss

Diezelfde avond van mijn eerste hernieuwde ski-ervaring, waag ik mij ook aan een Snake Gliss-afdaling. Deze Snake Gliss is een aantal aan elkaar gekoppelde sleeën die een soort van treinwagon vormen. De bedoeling is om bovenaan een helling plaats te nemen en nadien al slingerend van de helling af te sjezen. Wie de kop vormt, kiest meteen het traject. Gelukkig is skileraar Laurent van alle markten thuis en werpt hij zich met plezier op als tijdelijke machinist. Even later donderen we al slingerend – en gillend – met een rotvaart van de groene piste af. Het gevolg laat zich raden; halfweg ‘ontsporen’ we waarbij de helft van de groep in de mulle sneeuw belandt. Een crash zonder erg, maar pret verzekerd. En dan waren we nog maar halfweg…

De wind als spelbreker

Kiezen is verliezen. Of luidop balen. Op het vooraf doorgemailde programma hadden we de volgende ochtend de keuze tussen een ULM-vlucht over de regio of een parapentevlucht met instructeur. Een vraag die mij vooraf de nodige stress bezorgde, maar er finaal niet toe deed. Want alles werd afgelast, met de wind als spelbreker. Dan maar op zoek naar een alternatief. Zoals een huskytocht door de sneeuw. Een stuk minder viriel, maar ook best avontuurlijk.

Een huskytocht doet spontaan aan Lapland denken, maar ook in de Franse Alpen kan je dit soort tochten maken. Wij trekken ervoor naar White Forest in het skidorp La Toussuire. Koesterde ik vooraf nog eventjes de hoop om zelf zo’n roedel sledehonden te mogen mennen, dan blijkt al snel dat ik slechts passagier zal mogen spelen. Logisch, want zo’n slede wordt voortgetrokken door 10 pittige honden. Die meute mennen vraagt ervaring, stuurmanskunst en koelbloedigheid. De ervaring als passagier vooraan in een lange slede is er niet minder om. Het is gewoon magisch om, voortgetrokken door een roedel blaffende husky’s, door een maagdelijk wit winterwonderland te zoeven. Hier niet zoals in Finland door een woest steppelandschap, wel op een piste, omgeven door dreigende bergpieken.

Mountainbiken in de sneeuw

Skiërs die even de pauzeknop willen indrukken, hebben keuze te over: van bowlen in La Toussuire of baantjes trekken in het verwarmd buitenzwembad van Le Corbier… Wij wagen ons aan een fatbiketocht door de sneeuw. Een fatbike-fiets is te vergelijken met een mountainbikefiets, met dit verschil dat er wordt gefietst met mountainbikes met brede – en grof geprofileerde – banden.

Onze gids Adrien neemt ons mee over een licht golvend parcours op 1.800 m hoogte. Onderweg verwent hij ons met spectaculaire carvings in de bochten en viriele powerslides, waarbij de witte poedersneeuw vrolijk in het rond spettert. En wij? Wij volgen gedwee, en doen alle moeite om recht te blijven. Ik geniet vooral van het adembenemend mooie landschap, vol besneeuwde bergtoppen, donkere naaldbossen en mijn voorzichtige pogingen om al glijdend een paar brede bochten te nemen.

Op onze laatste dag staat er in de voormiddag een bezoek aan een kaasmakerij ingepland. In deze regio ligt de nadruk op de befaamde Beaufort-kaas, streekproduct en een van mijn favoriete kaassoorten. In Saint-Sorlin bezoeken wij de Coopérative Laitière de la Vallée des Arves, een mondvol voor een artisanale Beaufort-kaasmakerij. De technische rondleiding in het Frans is wat moeilijk om te volgen, al maakt de kaasproeverij – inclusief wijn, bubbels en artisanaal brood – veel, zo niet alles, goed. Geen wonder dat ik, eenmaal in de taxi richting luchthaven, snel indommel. Persoonlijk steek ik het op de berglucht, al kan de uitgebreide proeverij er ook voor iets tussen zitten.

(Igor Vandenberghe)