Een vleugje Mexico in Frankrijk: Alpes de Haute Provence combineert de charme van de Provence met de gulle gastvrijheid van de Alpen

Wielerliefhebbers kennen ongetwijfeld de Alpes de Haute Provence. De authentieke en ongerepte cols van de vallei van de Ubaye zoals de Col d’Allos, Col de Vars, Col de la Cayolle en Col de la Bonette, om er maar een paar te noemen bezorgden hen ongetwijfeld al veel genot, op de fiets of voor het televisiescherm. Maar dit stukje Frankrijk is veel meer dan een wielerparadijs. Wij ontdekten er in de vallei van de Ubaye zelfs een stukje Mexico!

Toegegeven, wie met vakantie wil naar de vallei van de Ubaye, kiest niet voor de makkelijkst bereikbare regio. Hier vind je geen autostrade tot in het hart van de regio, en ook wie het vliegtuig (naar Nice) of de TGV (tot in Aix-en-Provence) neemt, mag zich nog aan een fikse autorit verwachten. Al vinden wij dat geen nadeel, integendeel. Niet alleen word je tijdens die autorit verwend met adembenemende panorama’s, het zorgt er ook voor dat de regio gevrijwaard blijft van het massatoerisme. Hier kom je voor de authenticiteit, de rust en de meest prachtige landschappen. En voor een stukje Mexico, zo ontdekken we in Barcelonette.

Het stadje staat bekend voor zijn prachtige Mexicaanse villa’s. “Al hoef je je hier niet aan typisch Mexicaanse bouwstijlen te verwachten. De Mexicaanse villa’s zijn luxueuze huizen die hier gebouwd werden door Barcelonettes die fortuin gemaakt hadden in Mexico”, legt oud-burgemeester Pierre Martin Charpenel uit. Hij is al jaren gebeten door de geschiedenis van het stadje en zorgde er als burgemeester mee voor dat de inwoners van het stadje hun band met Mexico echt als een troef begonnen te zien. Iets wat vroeger niet altijd zo geweest is: de pronkerige villa’s zeg maar halve kastelen en het dito gedrag van wie fortuin gemaakt had in Mexico, stak de andere inwoners wel eens de ogen uit.

Kindermarkt

Maar daar is vandaag niets meer van te merken: overal in het historische centrum van Barcelonette zie je verwijzingen naar het Midden-Amerikaanse land. De gevels zijn kleurrijk, overal tot zelfs in de kerk toe zie je gekleurde wimpels, en natuurlijk laat ook de plaatselijke middenstand zich niet onbetuigd, met tal van Mexicaans geïnspireerde winkels, horecazaken en jaarlijkse Mexicaanse feesten als gevolg. Het ondernemen zit de Barcelonettes duidelijk nog altijd in het bloed. “Met dank aan het College van Barcelonette, waar de jongens onder meer lessen boekhouden kregen. Ze werden daar echt gestimuleerd om te gaan ondernemen.”

En dat loonde, zo ontdekken we in villa La Sapinière. Deze Mexicaanse villa herbergt het Valleimuseum, dat de hele geschiedenis van de regio vertelt. Daar ontdekken we hoe de linnenhandel ervoor zorgde dat deze in wezen arme regio toch welvarend werd. Een groot verschil met de aangrenzende buurregio, het Italiaanse Piemonte, waar in de 19de eeuw ouders hun kinderen op een speciale kindermarkt ‘verkochten’ aan hun rijkere Franse buren. Een ‘win-win’: de ouders kregen niet alleen geld maar moesten ook zes maanden lang een mondje minder voeden, en de ‘koper’ had er een half jaar lang een hele goedkope werkkracht bij… De linnenhandelaars reisden de wereld rond. Eerst tot in Vlaanderen en Nederland, later ontdekten ze ook de rest van de wereld. Zoals de broers Arnaud, die midden de 19de eeuw na een tussenstop in Louisiana waar je nu nog altijd een Arnaudville vindt in Mexico een zijdefabriek oprichtten. Hun succes inspireerde tal van streekgenoten om ook richting Mexico te trekken. In het museum vind je dan ook tal van Mexicaanse voorwerpen, maar het is vooral de prachtige art nouveau-badkamer die mijn aandacht trekt. Hier zie je pas echt hoe luxueus de ‘Mexicanen’ geleefd moeten hebben.

Alpenporties

We laten het charmante stadje achter ons en trekken de bergen in. Op de col de Restefond jaagt een fikse onweersbui ons de Halte 2000 binnen. In deze oude alpenhut baten Baptiste en Hélène een restaurant uit. De jonge kok laat zich daarbij inspireren door zijn vele reizen, maar kiest wel resoluut voor lokale producten. “Onze kazen, ons vlees, … We hebben hier zoveel mooie producten, dat het zonde zou zijn om er niets mee te doen. Bovendien willen we onze ecologische voetafdruk ook zo klein mogelijk houden”, verklapt hij. Wat niet klein is, zijn de porties. Hier geldt duidelijk de gulle gastvrijheid van de bergen.

Terwijl enkele wielertoeristen bij de open haard proberen op te warmen, trakteert Hélène ons nog op een glaasje Génépi. Het is de eerste keer dat we dit typisch alpendrankje proeven, maar het smaakt naar meer. We besluiten een tussenstop in de artisanale distellerie Lachanenche te maken, die uitgebaat wordt door de broers Jérôme en Benoit Million Rousseau, die het bedrijf enkele jaren geleden van hun ouders overnamen. Uitgangsbord van hun bedrijf is hun biologische Génépi die gemaakt wordt op basis van de génépiplant en alcohol maar ondertussen wagen ze zich ook aan een resem likeurs, gin, limoncello en zelfs whiskey. Voor dit laatste maken ze zelf gebruik van oude, nooit gebruikte spoorwegtunnels, waar hun eerste vaten liggen te rijpen. Een eerste dronk is al veelbelovend, maar op het eindresultaat is het nog wachten tot 2022.

In Montclar genieten zelfs de koeien van de prachtige panorama’s. (foto SRA)

De bergen in

Onze volgende halte is Montclar, vlakbij het stuwmeer van Serre Ponçon. Een typisch skidorp, waar het ook in de zomer heerlijk toeven is. We nemen de stoeltjeslift naar boven voor een fikse bergwandeling en worden beloond met een fantastisch uitzicht op het stuwmeer. In de Alpenweiden wandelen de koeien met ons mee, en even verder zien we een hele familie marmotten genieten van de herfstzon. Heerlijk!

Wanneer we de stoeltjeslift in omgekeerde richting nemen, flitsen mountainbikers onder ons door. Niet enkel wandelaars komen hier aan hun trekken. De hele regio is trouwens een paradijs voor sporters, waarbij niet alleen de bergen maar ook het water voor de nodige uitdagingen zorgen.

We laten het raften en het bergbeklimmen voor een volgende keer en sluiten onze reis af in Sisteron, ook bekend als de parel van de Haute Provence. En wie de stad ziet, weet meteen dat dit niet gelogen is. Een imposante, hooggelegen citadel domineert de stad, waar het heerlijk kuieren is in het historisch centrum. De romaanse kathedraal, de versterkingstoren, de kronkelende steegjes en de charmante pleintjes met fonteintjes geven het stadje onmiskenbaar een Provençaalse charme. De ideale plek om op een terrasje, met een Génépi in de hand, onze reis af te sluiten.

Praktische info

De bestemming

Barcelonette ligt op ongeveer 1.000 kilometer van Brussel. Wij reden via Luxemburg en Grenoble om de verkeersdrukte in Lyon te vermijden.

Overnachten

Van campings en vakantiehuizen tot charmehotels, in de regio vind je een uitgebreid aanbod aan logeermogelijkheden voor ieders budget. Wij verbleven in Hôtel Azteca in Barcelonette, een charmant hotel gevestigd in een oude Mexicaanse villa.

www.azteca-hotel.fr

In Montclar sliepen we in Domaine de l’Adoux, een charmehotel met spa en een uitstekende keuken.

www.domainedeladoux.fr

Ons laatste hotel was La Bonne Étappe in Château-Arnoux-Saint-Auban, dat uitgebaat wordt door de in Frankrijk bekende sterrenchef Jany Gleize, die er ook zijn restaurant heeft. Een tip: pols zeker bij de receptie of de chef tijd heeft om je in zijn moestuin rond te leiden. De man is een geboren verteller en de moestuin is prachtig.

bonneetappe.com