Eropuit: Traben-Trarbach, Jugendstil-parel langs de Moezelboorden

De Moezelregio staat bekend om zijn vele smaakvolle Riesling-wijnen. Halfweg tussen Koblenz en Trier vind je Traber-Trarbach, een architecturaal pareltje vol fascinerende jugendstil-gebouwen. En wijnboeren. Deze combinatie staat garant voor het meest atypische wijndorp langs de Moezelboorden. Ik meng beide toppers tot een verleidelijke cocktail vol heftige smaakpigmenten.

Vrijdagnamiddag: Ik arriveer in de vroege namiddag en trek er meteen op uit. Voorlopig blijf ik hangen langs de Traben-kant. Traben en Trarbach worden door de Moezel en een brug van mekaar gescheiden. De stad heeft zijn rijkdom te danken aan het feit dat rond 1.900 Traben-Trarbach op Bordeaux na de grootste wijnhandelsstad van Europa was. Daarvan getuigen nu nog de ondergrondse wijnkelders en de prachtige jugendstil-villa’s. Vooral aan de Moezelboorden treft men diverse pareltjes aan, zoals Villa Huesgen, Villa Nollen en het jugendstil-hotel Bellevue.

Vrijdagavond: Overnachten doe ik in hotel Moselschlösschen, een 4 sterrenhotel met zicht op de Moezel. Het hotel werd onlangs volledig gerenoveerd, en loopt te pronken met een indrukwekkende spa en wellness, inclusief verschillende binnen- en buitenzwembaden.

’s Avonds schuif ik mijn benen onder tafel in hun restaurant Zum Schlössen, een verfijnd à la carterestaurant dat mij weet te bekoren met zijn brede waaier aan lokale vis- en vleesspecialiteiten.

Zaterdagvoormiddag: Tijd om Trarbach te verkennen. Ik steek de brug over die Traben met Trarbach verbindt. Deze brug is een ontwerp van architect Bruno Möhring, een van de meest gerenommeerde Duitse architecten van rond de vorige eeuwwisseling. Trouwens, bijna alle jugendstil-villa’s dragen Möhrings signatuur.

Net als Traben, bestaat ook Trarbach uit een gezellig kluwen van pittoreske straatjes en stegen. Ook in Trarbach aan jugendstil-gebouwen geen gebrek, met de voormalige wijnkelder Julius Kayser als publiekstrekker. Hier vond het Buddha-museum een onderdak, een museum dat volledig geconcipieerd is rond Boeddhabeelden. Verwacht je aan een 2.000-tal Boeddhabeelden, verspreid over verschillende verdiepingen. De beelden staan per land gerangschikt. Het immense dakterras staat garant voor een weids zicht over het Moezeldal en het Eifelgebergte.

Met de amfibiewagen rijden we stijlvol van de kade en varen we zachtjes de Moezel op”

Zaterdagnamiddag: De iconische jeugdreeks Kapitein Zeppos is het eerste wat in mijn gedachten schiet als ik zie waar mijn wijnproeverij plaatsgrijpt: zowaar in een amfibiewagen. Het zit zo: de eigenaar van het hotel Bellevue is tevens de trotse bezitter van zo’n wagen. En gasten – of geïnteresseerden – kunnen mits reservatie een ritje boeken. Zo gezegd, zo gedaan. Wij hebben veel bekijks tijdens onze passage langs de Moezelboorden, en nog meer bekijks, als we stijlvol van de kade afrijden en zachtjes de Moezel opvaren. Onderweg word ik verwend met enkele verfijnde hapjes en een fles bubbels.

Zaterdagavond: Die avond heb ik een tafel geboekt in hotel Bellevue, het enige jugendstil-hotel in Duitsland. Hier heeft men het gevoel dat de tijd is blijven stilstaan. Maar dan in de positieve zin. De omkadering is een en al art nouveau, van de inkom, over de gezellige bar tot en met het restaurant Belle Epoque. In het restaurant is het voluit genieten van de speelse verlichtingsornamenten, de wulpse versieringen op de muur en de glas-in-loodramen. En het diner? Die is op culinair niveau.

Moezelbommetjes

Zondagvoormiddag: Ik leen een fiets aan de balie van mijn hotel, en freewheel langs de Trarbach-kant op naar Bernkastel-Kues. Het parcours is vlak, en volgt de Moezel langs een afgesloten fietspad. Zalig gewoon. De afstand bedraagt 44 kilometer, heen en terug.

Als afsluiter lunch ik in wijnbar Die Mosel, gehuisvest in een jugendstil-villa uit 1890. Ik installeer me op het terras met bedwelmend zicht op de Moezel. Die Mosel is een wijnbar met een breed aanbod aan tapasgerechten met Japanse toets. Want de chef is Japans. Vandaar een kaart die de Japanse Izakaya keuken mengt met Spaanse tapasinvloeden.

En de wijnkaart? Die bevat een legertje Moezelbommetjes. In de wijnshop kan je alle geproefde wijnen – en nog vele andere wijnen – tegen inkoopprijs aanschaffen.

De gerechtjes zijn ‘om te delen’. Ik ben alleen en deel lekker met niemand. Hoe dan ook, een leuke afsluiter, zoveel is zeker.