Het ultieme winterse wow-gevoel in Cervino Ski Paradise, de Italiaanse kant van de Matterhorn

De Matterhorn is zonder twijfel de meest iconische berg van de Alpen. Maar wist je ook dat diezelfde berg aan Italiaanse zijde Cervino heet en dat het bijbehorende skigebied – Cervino Ski Paradise – minstens even betoverend is als dat van het Zwitserse Zermatt?

Sta me toe met een bekentenis te beginnen: als fervent skiër heb ik al jarenlang een boontje voor Zermatt, het feeërieke Zwitsers skidorp aan de voet van de imposante Matterhorn. Maar vreemd genoeg – het skigebied strekt zich immers uit over twee landen – was ik nog nooit aan de Italiaanse kant geraakt, waar het Cervino Ski Paradise wintersporters in de watten legt met mooie brede pistes en sfeervolle dorpen, zoals Breuil-Cervinia en Valtournenche. Daar moest dringend verandering in komen, en zo buffelde ik in mijn huurwagen van de luchthaven van Milaan, door de schilderachtige Valle d’Aosta, naar de verse sneeuw in Breuil-Cervinia, om plots weer oog in oog te staan met de machtige Matterhorn. Pardon, de machtige Cervino.

“Het weer en de sneeuw is aan de Zwitserse kant vaak anders dan aan de Italiaanse”

Het Cervino Ski Paradise staat bekend als het kroonjuweel van de Valle d’Aosta, dat ook andere topgebieden als Courmayeur, Pila en Monterosa Ski herbergt. Dit is het hoogtepunt – letterlijk (je kunt hier skiën op bijna vierduizend meter hoogte!) en figuurlijk – van de wondermooie Italiaanse vallei die uit serene berglandschappen en authentieke dorpjes bestaat, elk met een vleugje Italiaanse flair. “Benvenuto a Cervinia”, hoor ik de sympathieke uitbaatster van Hotel Miravidi zeggen terwijl ik incheck. Haar Franse ‘r’ blijkt typisch voor de regio; dit stukje Italië was ooit Frans territorium. Ze legt me de weg naar de skilift uit – een wandelingetje van amper 5 minuten – en vertelt me over de Piste Ventina, de legendarische dalafdaling van maar liefst 15 kilometer lang van Plateau Rosa naar Valtournenche. Die piste blijkt meteen een uitstekende kennismaking met het gebied, dat op het eerste gezicht lijkt te bestaan uit eindeloze, heerlijk brede en zonnige pistes. Mijn eerste indruk is alvast magisch: met de Cervino in mijn rug zweef ik over het besneeuwde dak van Europa door een stil en wit landschap.

Goed voor beginners en gevorderden

Met 160 kilometer aan pistes – voornamelijk (vrij makkelijke) rode – is het Cervino Ski Paradise groot genoeg om een weekje skivakantie moeiteloos te vullen zonder dat het saai wordt. Voor beginners zijn de pistes rondom Plan Maison, de centrale hub (hier vertrekken en arriveren vijf liften), ronduit ideaal. Voor gevorderden zijn de afdalingen aan de Theodulpass en de Testa Grigia uitermate geschikt, net als de freeridegebieden en het snowpark. Maar wie echt alles uit de magische omgeving wil halen, kan een supplement betalen voor het internationale skigebied, waarmee je vanaf Plateau Rosa zo Zwitserland inglijdt, waar de meer technische afdalingen en de steile pistes de adrenaline door je lijf doen pompen. “Goed om te weten is dat het weer aan de Zwitserse kant vaak anders is dan aan de Italiaanse.” Ik herinner me plots de woorden van de hoteluitbaatster, die al snel gelijk blijkt te krijgen: in Breuil-Cervinia blijkt de sneeuwlaag een stuk dikker dan in Zermatt. Na een lange, intense en ijzige afdaling keer ik dus snel weer terug naar Italië!

In vergelijking met Zermatt zijn de dorpen aan de Italiaanse kant – Breuil-Cervinia en Valtournenche – niet zo fancy of mondain (lees: prijzig), maar wel uitermate sfeervol. Après-skiërs vinden hier genoeg leuke wijnbarretjes; wie honger heeft, vindt hier een rist uitstekende restaurants – zowel op de piste als in de dorpen. Sterker nog: heel wat Zwitserse wintersporters maken overdag de oversteek naar Italië om er (beter en goedkoper) te lunchen. Een absolute aanrader is Chalet Etoile, een iconisch restaurant op de pistes van Breuil-Cervinia, waar de chef-kok me een smeuïge risotto met porcini-paddenstoelen voorschotelt, gevolgd door een perfect bereide tiramisu. Ook de Foyer des Guides, op het laatste stukje piste voordat je Valtournenche in zoeft, blijkt een zeer verfijnde keuken te hebben. Voor de après-ski kun je dan weer terecht in de Igloo Bar, een historische chalet met zonnig terras op 2.400 meter hoogte. Het decor is werkelijk schitterend: een muur van vierduizenders aan de ene kant, een witte vallei aan de andere.

Sneeuwschoenwandelen

Voor wie even iets anders wil dan skiën, biedt Cervino Ski Paradise genoeg alternatieven. En zo stap ik op een ochtend de ongetemde natuur in tijdens een sneeuwschoenwandeling, onder leiding van ervaren gids Lorenzo. Het pad voert ons door besneeuwde bossen en langs bevroren beekjes, met de Matterhorn die majestueus over ons waakt. De stilte is bijna tastbaar; het enige geluid is het zachte knisperen van sneeuw onder onze voeten en het geritsel van de bomen in de wind. Het hoogtepunt is een open plateau waar we een korte pauze houden.

Hier, omringd door een zee van witte bergen en een ononderbroken blauwe hemel, besef ik hoe overweldigend mooi en vredig de Alpen kunnen zijn, terwijl de zon zachtjes mijn gezicht verwarmt. Wat sneeuwschoenwandelen echt bijzonder maakt, is hoe het je een andere kant van de bergen laat zien. In plaats van snelheid en sensatie draait het hier om connectie met de natuur. Elk detail valt op: de patronen in de sneeuw, de scherpe geur van dennennaalden, en de veranderende kleuren van de lucht terwijl de zon ten hemel rijst.

Na vier dagen in dit stukje Italië ben ik overtuigd; Cervino Ski Paradise doet zijn naam eer aan. Het is een bestemming waar je niet alleen je skivaardigheden kunt verbeteren, maar ook kunt genieten van een rijke cultuur, gastronomie en adembenemende natuur.

De machtige Cervino heeft opnieuw toegeslagen. Terwijl ik mijn laatste afdaling maak, voel ik een mengeling van vreugde en weemoed. Voor de zoveelste keer zeg ik vaarwel tegen de Matterhorn – voor het eerst vanaf de Italiaanse kant – maar ik weet zeker dat ik hem opnieuw zal zien. En dan kies ik wellicht weer voor de Italiaanse kant.