Gezonde buitenprikkels en leuke ontdekkingen in Annecy Mountains, het kleine Venetië van de Alpen

Vraag me niet naar het waarom, maar het Meer van Annecy heeft mij altijd al weten te intrigeren. Vooral omdat ik dit meer tot voor deze trip enkel kende als vluchtige passant, met de auto op weg naar elders meestal een Frans skioord in de Alpen. De stad Annecy wordt dan weer in menig reisgids omschreven als het kleine Venetië van de Alpen. Hoog tijd om op ontdekking te gaan!

Annecy Mountains zoals de regio zich in het buitenland promoot, in het Engels dus omvat naast de stad Annecy ook de omliggende bergen van de Haute-Savoie. En die bergen vormen ook onze eerste stopplaats. Meer bepaald naar La Clusaz, een dorpje dat aan het begin van de winter spontaan vervelt van bergdorp in skistation. Tijdens de zomer vormt het echter de perfecte setting voor tal van bergwandelingen. Zo gezegd, zo gedaan: samen met een groepje gelijkgestemde journalisten trek ik op pad voor een korte maar best pittige, want steil oplopende bergwandeling. Onderweg is het voluit genieten van de omgeving, de bergen van de Haute-Savoie.

Een adembenemend uitzicht

De volgende ochtend rijden we na het ontbijt naar de boerenmarkt van Le Grand-Bornand, een gezellig bergdorpje dat, net als het nabijgelegen La Clusaz, in de winter bekendheid geniet als skioord, maar tijdens onze passage een ietwat slaperige indruk nalaat. Hoewel, de wekelijkse marktdag op woensdagvoormiddag schudt het stadje voor enkele uren wakker uit zijn rustmodus. Van de boerenmarkt trekken we naar de top van de Col des Annes. Deze 1.722 meter hoge berg is minder mythisch dan de Col de la Colombière of de Col de Joux Plane, maar we klagen niet. De weg klimt geleidelijk aan, en biedt ons voluit de gelegenheid om tussen de Alpenweiden door te genieten van de vele panoramische vergezichten. Eenmaal boven lunchen we op het buitenterras van La Cheminée, een typisch bergrestaurant met een robuuste keuken die eerder de honger stilt, dan onze smaakpapillen bestreelt. Begrijp me niet verkeerd; de lunch was lekker. Het uitzicht fenomenaal. Wat wil een mens meer?

Slapen in een ecolodge

Geen hotel voor ons die avond, want wij trekken naar een ecolodge, te weten de Ecotagnes, een lodge hoog in de bergen, halfweg tussen La Clusaz en Le Grand-Bornand. Op de website wordt de lodge omschreven als een ‘herbergement insolites’. Vrij vertaald een ongebruikelijke accommodatie. En terecht: een gedeelte van de lodge bestaat uit boomhutten die zich situeren hoog boven de begane grond. Een ander deel bevindt zich in het centrale gebouw, een robuuste berghut met panoramisch zicht op de wijde omgeving.

“Wifi is er niet, wel een mooie sterrenhemel, een paar tongstrelende lokale wijntjes en een buitenjacuzzi”

De weg richting top is enkel bereikbaar per 4×4. Halfweg de beklimming stappen we zoals afgesproken van onze auto over in de jeep van Hugo, waarna hij ons naar de top van de berg rijdt. Hugo is zowel gerant, chef-kok als entertainer van dienst in Ecotagnes. Leuk meegenomen, want hier is er geen wifi-bereik. Weinig erg, met een mooie sterrenhemel, een paar tongstrelende lokale wijntjes en een buitenjacuzzi als onverwachte troefkaarten.

Op naar Le Lac d’Annecy

Maar daarmee heb ik nog steeds het Meer van Annecy niet gezien. Dat gebeurt de volgende dag. Eerst wordt er nog een tussenpauze ingelast in het kasteel van Menthon, een knap gerenoveerd kasteel daterend uit de twaalfde eeuw, en al 23 generaties in het bezit van dezelfde adellijke familie. Het kasteel kijkt hoog boven een immense rotsrichel uit over het Meer van Annecy. Na een gidsbeurt in het kasteel pikken we ook nog de kruidentuin, het park en de buitenterrassen mee.

Even later arriveren we in het oude centrum van Annecy ofte het Venetië van de Alpen. Daar kan ik best inkomen, want de oude binnenstad laat zich kennen als een betoverende sprookjesstad, dooraderd met lieflijke kanalen, bloemenrijke oevers, schattige brugjes, kleurrijke gevels en middeleeuwse handelspanden. Een groot gedeelte van de binnenstad is autoluw. Een ander deel is gebouwd tegen een helling op. Ik slenter langs de boorden van het meer, waarna ik inscheep voor een boottocht met de Espérance 3, een houten zeilboot – opgekalefaterd door een stel enthousiaste vrijwilligers – die me meeneemt op een twee uur durende tocht op het meer. Onderweg is het zalig genieten, met de wind in de haren, en met de zon op mijn gezicht. En om mij heen; een uitgestrekte waterplas, netjes omsloten door een eindeloze aaneenschakeling van mysterieuze Alpentoppen en groene berghellingen. Beter wordt het niet meer.

Zwemmen in het Lac d’Annecy

Ook na de boottocht blijft het water me verleiden … De talrijke strand- en chillzones die we voorbijgevaren zijn, hebben duidelijk iets in me wakker gemaakt. Wanneer ik zie dat ook pal voor mijn hotel hotel Rivage, een strak 4*-hotel gelegen op een vijftal kilometer van het centrum van Annecy zo’n strandzone ligt, is de zaak beslecht: ik schiet in mijn zwemshort en duik via het strand het meer in. En wat valt op? Het water is warm. Wat zeg ik: het water is heerlijk warm. Vreemd, want normaal is het water van een bergmeer ijzig koud. Ik moet ook een stevig stukje pootjebaden, vooraleer ik geen vaste grond meer onder mijn voeten voel. Maar nadien is het puur genieten, omgeven door majestueuze bergpieken. Weinig verwonderlijk dat ik die avond slaap als een roos.

Dat komt goed uit, want op mijn laatste ochtend heb ik nog een stevige fietstocht ingepland. Meer bepaald op het fiets- en wandelpad dat omheen het meer ligt, goed voor zo’n 40 kilometer. Het pad is bijna volledig van de openbare weg afgescheiden, waarbij je soms vlakbij het water fietst. Zalig gewoon! Een dikke twee uur later ben ik terug in Annecy, een mooi einde aan een leuke trip. Want onder ons: water, bergen en de gezonde buitenlucht: altijd een toppertje.