Ontbijtbabbel met acteur en presentator Andy Peelman: “Ik heb gevraagd aan ziekenhuizen in de buurt of ik kan helpen”

Ze zeggen dat alles wat Andy Peelman aanraakt in goud verandert, van De Buurtpolitie tot Andy op Patrouille en van The Masked Singer tot Ze Zeggen Dat . Maar Andy zelf blijft bescheiden onder al dat succes. “Ik ben heel blij dat al die programma’s in de smaak vallen bij zoveel Vlamingen, maar dat ligt niet zozeer aan mij. Ik ben gewoon vaak op het juiste moment op de juiste plaats.”

Het is nog vroeg ten huize van Peelman, maar de ontbijttafel is rijkelijk volgestouwd en heer des huizes Andy lijkt uitgeslapen en klaar voor een goed gesprek. Door het coronavirus ontbijt ik digitaal mee, maar dat kan de pret niet bederven. Andy ontpopt zich tot een enthousiaste spraakwaterval, die af en toe onderbroken wordt door gebrabbel van zijn al even enthousiaste dochtertje.

Ze Zeggen Dat, je nieuwste wapenfeit op televisie, scoort uitstekend. Heb jij sinds de start van je televisiecarrière – De Buurtpolitie dus – wel eens iets gemaakt dat het niet zo goed deed?

(denkt lang na) Ik geloof van niet. Wakandy staat in de top 3 van VTM GO, Andy op Patrouille werd goed bekeken, de Buurtpolitie is natuurlijk al jarenlang een fenomeen. Maar laat me duidelijk zijn: dat heeft niet zozeer iets met mij te maken. De Buurtpolitie heeft zo’n grote cast en niemand had ooit kunnen dromen dat die reeks zo goed zou werken. Dat was in 2014 een nieuw format, scripted reality, en eigenlijk deden wij maar wat. Tot onze verbazing viel dat in de smaak. Andy op Patrouille was natuurlijk wel meer ‘van mij’, omdat ik zelf ook politieagent ben in hart en nieren. Ik ben heel blij dat dat zo goed marcheerde. Het is een teken dat Vlaanderen je inspanningen waardeert. En dat blijft bijzonder. Mijn tv-carrière overtreft mijn stoutste dromen. Ik geniet elke dag van wat ik mag doen. Als je op straat loopt en een kindje van 7 roept ‘jij bestaat echt’… daar doe je het toch voor. In 2013, toen ik auditie deed voor De Buurtpolitie, had ik in ieder geval nooit kunnen vermoeden dat het zo zou lopen of wat me te wachten zou staan.

Vergeet ook The Masked Singer niet, waarin je het toch vier afleveringen volhield als Duiveltje.

Maar met dat succes heb ik uiteraard heel weinig te maken. Toch kan ik nu wel zeggen dat ik heb meegedaan aan het meest succesvolle VTM-programma ooit. Ook al heb ik er niet ten volle van kunnen genieten. In de voorbereiding verliep alles nog prima, maar toen de opnames van start gingen, sloeg bij mij de twijfel toe. Waar was ik aan begonnen? Ik was toch helemaal geen zanger, ik kon dat toch helemaal niet. Ik stond elke keer te sterven op dat podium. Enkel bij het laatste nummer voelde ik me iets meer op mijn gemak en toen vloog ik eruit – geheel terecht – tegen Koningin.

Nu ben je te zien in Ze Zeggen Dat. Wat zeggen ze over Andy Peelman?

Dat weet ik eigenlijk niet. Het enige wat ik jammer zou vinden, is als er gezegd wordt dat ik een dikke nek heb. Want dat heb ik echt niet.

Een opmerkelijke reportage in Ze Zeggen Dat van afgelopen dinsdag ging over namen die op -i en -y eindigen en de discriminatie die daarmee gepaard kan gaan. Heb jij daar wel eens last van gehad, Andy?

Ik geloof van niet, maar toch ben ik zelf ook niet zo tevreden met mijn naam. Ik ga mijn naam niet marginaal noemen, maar ik had toch graag anders geheten. Ik denk dat er heel veel mensen zijn die niet zo tevreden zijn met hun naam. En je ziet dus ook dat je gediscrimineerd kunt worden met een Vlaamse naam. Mensen die zich daaraan schuldig maken, beseffen dat vaak niet eens.

Je hebt nu een bloeiende carrière als tv-maker. Word je ooit weer politieagent?

Ik heb momenteel loopbaanonderbreking, maar kan de draad altijd weer oppikken en dat vind ik een enorme troef. Ik hoef je niet te vertellen dat werken in de media fantastisch is, maar dat de jobzekerheid klein is. Ik heb het geluk dat ik nu nog een exclusiviteitscontract heb bij VTM, maar op een mediacarrière zit uiteraard een houdbaarheidsdatum. Ik had een leven voor televisie en zal een leven na televisie hebben. Een belangrijke factor voor mij is zekerheid, dat brengt rust in mijn hoofd.

In tijden van corona is zo’n exclusiviteitscontract toch een waanzinnige luxe.

Een godsgeschenk! Ik heb me nog geen zorgen moeten maken over het financiële plaatje, waar dat voor heel wat andere mensen in deze branche en daarbuiten toch een enorme bekommernis is. Voor mij zijn enkel de actes de présence weggevallen.

Je lijkt me niet iemand die graag thuis zit te niksen. Hoe beleef jij zo’n lockdown?

De eerste lockdown heb ik eigenlijk uitstekend doorstaan. Ik kon mijn dochter zien opgroeien, ik heb goed kunnen babbelen met mijn vrouw, ik heb heel wat klusjes in huis gedaan. De aanpassing was groter voor mijn vrouw, die plots elke dag zo’n hyperkinetische zot in huis had (lacht). Maar nu, tijdens deze tweede lockdown, heb ik het veel moeilijker. Ik hou absoluut niet van niks doen en me vervelen. Ik heb daarom net de vraag gesteld aan de ziekenhuizen in mijn omgeving of ze geen hulp konden gebruiken. Al was het maar om met de koffiekan rond te gaan. Ik wil me nuttig maken. Als ik kon, zou ik weer als politieagent aan de slag gaan, maar verzekeringsgewijs ligt dat moeilijk. Dus hoop ik nu op positief antwoord van de ziekenhuizen.

Ze Zeggen Dat, elke dinsdagavond om 20u40 bij VTM.