Ontbijtbabbel met actrice Ann Tuts: “Ik ben nooit een haantje-de-voorste geweest”

Het zou een goede quizvraag zijn: wat hebben ‘F.C. De Kampioenen’, de ‘spektakelmusical 40-45’ en de nieuwe fictiereeks ‘Onder vuur’ (vanaf vanavond op Eén) met elkaar gemeen? Het antwoord is actrice Ann Tuts, die dit najaar zowel op het kleine scherm als op het podium schittert.

Met een grote tas vol spullen voor haar dochter, die om de hoek op kot zit, wandelt Ann Tuts de hippe Leuvense eetgelegenheid Noordoever binnen. “Mijn dochter doet hier zelfs vakantiewerk”, zegt ze, terwijl ze de zaak scant op haar dochters aanwezigheid. Tevergeefs. Dan maar koffie en vegan gebak, en een praatje over Onder vuur , de spannende brandweerreeks die het tot nieuwe zondagavondfictie schopte. “Ik heb zelf nog niks gezien,” geeft ze toe, “maar ik ben wel heel benieuwd naar het resultaat. Door corona was de opnameperiode in twee delen gesplitst. Daardoor kon het idee nog wat extra rijpen, omdat je als acteur dan wat meer tijd krijgt. Ikzelf speel een ambulancier, een bijrol in het korps, maar toch een mooie uitdaging. De laatste tijd zijn we veel geconfronteerd geweest met mensen uit de zorgsector, met helden die er staan in tijden van corona of van overstromingen.”

‘Onder vuur’ is een prestigereeks die een plek op zondagavond krijgt. Doet dat iets met je?

“Ik draag deze serie niet, ik heb als actrice een bijrol en ben meer een soort klankbord voor de vier hoofdpersonages. Zo’n rol ligt mij ook beter, ik ben altijd een ensemblespeler geweest, nooit een haantje-de-voorste. Ik vind het niet erg om in de schaduw te opereren, ik hoef niet per se te shinen . Hadden ze me gevraagd voor een hoofdrol, dan had ik zelfs wat terughoudender gereageerd. Ik zit ook letterlijk niet zo graag in het zonnetje, ik heb daar niet het huidtype voor. Ik ben dus iemand die wat bescherming nodig heeft, letterlijk en figuurlijk. Dat gezegd zijnde: uiteraard ben ik heel benieuwd naar de reeks en naar de reacties. Ik sta open voor kritiek, al heb ik liever opbouwende dan afbrekende. (lacht) ”

Je opereert liever in de schaduw. Is dat niet heel moeilijk als je al drie decennia deel uitmaakt van Vlaanderens populairste sitcom? Word je niet om de zoveel meter aangeklampt op straat?

“Dat valt heel goed mee. Ik ben getraind om onder de radar te blijven. En ik heb het geluk gehad dat ik in mijn rollen altijd een andere kant van mezelf kon laten zien, waardoor ik nooit echt mezelf moest spelen. Mensen herkennen mij gewoon niet zo snel. Ik zie er niet uit als Doortje, met haar bril, en ontplofte secretaressekapsel. Ik kan goed metamorfoseren en doe dat ook graag. In Onder vuur loop ik rond in ambulanceoutfit en helm. Ook daarin zal je me niet zo snel herkennen.”

Dit najaar komt er een terugblik op drie decennia F.C. De Kampioenen. Je blijft daar – zelfs nu er geen nieuwe films of nieuw seizoen meer in de pijplijn zit – dus wel constant aan herinnerd. Praat je nog graag over F.C. De Kampioenen?

“Tuurlijk. Het is bovendien niet meer dan logisch dat ik mijn steentje bijdraag aan zo’n terugblik. Ik heb gedurende zoveel jaren – en met heel veel plezier – mijn tijd in die sitcom gestoken. Of toch de helft van mijn tijd, want elk seizoen was het een half jaar werken en een half jaar vrij. Ik heb me al die jaren zeer goed geamuseerd, met geweldige collega’s, op een aangename werkplek en met een product dat misschien niet door iedereen gesmaakt werd, maar toch door velen. En omdat F.C. De Kampioenen een halftijdse baan was, kon ik met de rest van de tijd mijn goesting doen. Ik heb in Londen gewoond, ik heb prachtige reizen kunnen maken, ik heb mijn kinderen grootgebracht en hen kunnen zien opgroeien. Daarom staat mijn cv niet vol met acteerprestaties. Ik heb altijd gewerkt om te leven, niet andersom.”

Wat wel op je cv staat, al best lang, is de ‘musical 40-45’, die volgende maand weer van start gaat.

“Klopt. Vanaf half oktober wordt die musical eindelijk hervat en het belooft meteen pittig te worden, met soms wel drie voorstellingen per dag. Van anderhalf jaar ter plaatse trappelen geven we nu dus plankgas. Al moet ik erbij zeggen dat ik mijn rol alterneer met Marleen Merckx. Ik kijk er trouwens wel naar uit. Ik vind 40-45 een relevante en zinvolle voorstelling, die een beeld schept van hoe het fout kan lopen wanneer bepaalde ideologieën mensen zot beginnen te maken. Eigenlijk een heel actueel idee. Ik vind het ook prettig dat deze show verschillende generaties aanspreekt. Ik heb al gespeeld voor mensen die de oorlog hebben meegemaakt, maar ook voor jongeren van wie je voelde dat ze haast supporterden voor de ‘goeien’.”

Onder vuur, elke zondagavond om 20.50 uur op Eén.