Ontbijtbabbel met actrice en rijzende ster Maïmouna Badjie: “Elke baby die ik zie, doet mijn eierstokken rammelen”

België barst van het acteertalent en een van de rijzende sterren heet Maïmouna Badjie (23), laatst nog te bewonderen in de topserie Assisen (Play 4) en bekend van de populaire jongerenreeksen Liefdestips aan Mezelf (GoPlay) en Season of Sex (VRT MAX). “En dan te bedenken dat ik eigenlijk kleuterjuf wilde worden.”

“Papa zegt Mouna, mama zegt Maï, soms noemen vrienden me Mouni”, lacht de uiterst sympathieke Maïmouna Badjie nadat we ons op een overvol terrasje op het Antwerpse Zuid hebben gewurmd en ik naar haar prachtige voornaam informeer. Ze is misschien nog geen ‘household name’ in de acteerwereld, maar aan de vele blikken die haar richting uitschieten af te meten, geniet Maïmouna al een zekere bekendheid. Begrijpelijk, want Maï valt onder de rubriek ‘aanstormend talent’, met op haar palmares: topserie Assisen, jongerenreeksen Liefdestips aan Mezelf, Season of Sex en 2DEZIT, telenovelle Lisa en de horrorfilm Duyster. “Ik besef het zelf allemaal nog niet zo goed. Het is heel gek om op straat aangesproken te worden over een reeks of film waar ik in zit. Net zoals het gek is om op de set te staan met bekende acteurs. Maar ook wel heel leuk natuurlijk.”

Je bent een van de rijzende sterren in de Belgische acteerwereld. Waar zie je jezelf over tien jaar staan?

“Ik wil vooral blijven doen wat me blij maakt; sorry voor het cliché. Maar ik ben een heel creatief persoon en heb zoveel passies – van schilderen over handtassen maken tot dansen. Acteren is wel mijn plan A, en op dat vlak loopt het nu heel goed. Zolang ik het tof vind, zal ik dat zeker blijven doen. Maar ik kan niet zeggen dat ik alleen maar wil acteren voor de rest van mijn leven. Dus waar sta ik over tien jaar? Dat is moeilijk te voorspellen. Het liefst zou ik af en toe aan een interessant project werken als actrice en ben ik tegelijkertijd met mode en kunst bezig. Ik heb al die creatieve uitlaatkleppen nodig, anders word ik slechtgezind en bitter.”

Dus acteren was nooit de kinderdroom?

“Nee, de interesse in acteren is pas gekomen toen ik in het vierde middelbaar zat en ik 15 of 16 jaar oud was. Mijn mama had me gepusht om auditie te doen voor kunsthumaniora, terwijl ik eigenlijk kleuterjuffrouw wilde worden. (lacht) Ik ben gek op kindjes, sterker nog: ik heb al heel het jaar ‘baby fever’. Elke baby die ik zie, doet mijn eierstokken rammelen. Niet dat ik per se nu een kind wil, maar in mijn vriendenkring weet iedereen: de eerste baby gaat sowieso van Maïmouna komen.”

Een van je meest opvallende rollen – behalve je filmdebuut in ‘Duyster’ – vond ik die in ‘Season of Sex’, waarin jouw personage gericht op zoek gaat naar seksueel plezier. Ik lees dat die rol van jou een aanspreekpunt heeft gemaakt voor jongeren met vragen over seks.

“Klopt. Toen Season of sex uitkwam, werd ik overstelpt met vragen over seks. Ik vond dat totaal niet erg, maar plots voelde ik me wel een aanspreekpunt of rolmodel op vlak van relaties en seks. Terwijl ik gewoon een rol speelde als actrice. Ik ben door die rol niet plots een slimme seksuoloog die alles perfect kan uitleggen.”

Die rol leek je wel op het lijf geschreven. Er moest bovendien ook wel wat lijf getoond worden. Vond je dat niet eng?

“Om zulke intieme scènes te spelen, bedoel je? Goh, ik ben op dat vlak heel open. Als het een meerwaarde biedt in een film of serie, dan vind ik een naaktscène absoluut geen probleem. Wat natuurlijk ook hielp, was dat ik de regisseur (Olympia Allaert, red.) goed kende. Bovendien was het naakt eerder suggestief, in tegenstelling tot bij mijn filmdebuut Duyster, waar mijn personage naakt werd gemarteld en ik naakt over het gras werd gesleurd.”

Wat mij opvalt aan alle jongerenreeksen waar jij in zit, is de diversiteit in afkomst. Jij hebt een Gambiaanse vader en een Belgische moeder, en hebt zelfs tot je achtste in Gambia gewoond. Hoe kijk jij naar de groeiende diversiteit op de Vlaamse televisie en in de Vlaamse filmindustrie?”

“Er is iets aan het veranderen, dat voel je. Er komt stilaan meer diversiteit in het acteerlandschap, maar in grote producties zit de kleur nog te vaak in de bijrollen en niet in de hoofdrollen. Als je kijkt naar een aantal jaar geleden, is er gelukkig wel verandering, maar wat mij betreft komt die heel traag op gang. Terwijl het net zo belangrijk is voor kinderen en jongeren om een soort representatie te hebben. Toen ik jong was en naar series keek, vond ik op tv niemand die op mij leek. Nu is dat gelukkig anders, en ik vind het fijn om deel uit te maken van die verandering.”

Waar kunnen we je dit jaar nog in bewonderen?

“Ik werk voor het Toneelhuis hier in Antwerpen momenteel aan een afro-opera, genaamd The Golden Stool, or the story of Nana Yaa Asantewaa. Dat is dus een opera over vrouwelijke krijgers uit Afrika, met tien vrouwen: twee operazangeressen uit Zuid-Afrika en een achtkoppig koor. Daarnaast staan er nog een paar projecten in optie, waar ik nog niet veel over kan zeggen. In ieder geval ben ik blij dat ik mijn eerste stappen in de acteerwereld heb gezet en dat ik me nu als actrice al wat zekerder voel. Ik heb er hard voor gewerkt de laatste jaren. Het is mooi om te zien dat mijn inzet vruchten afwerpt.”