Ontbijtbabbel met zangeres Belle Perez: “Muziek is ons beste maatje, in goede en kwade dagen”

Toen corona in maart toesloeg, zat Belle Perez nog volop in de viering van twee decennia carrière. Vier maanden vol optredens werden geschrapt uit de agenda. Tot vorige week zondag, toen de Limburgse zangeres eindelijk weer de bühne op mocht. “Een magisch moment, maar toch ook wel bizar om voor een publiek met mondmaskers te spelen.”

Het is een bewolkte ochtend in Herentals, maar wanneer Belle Perez brasserie Link 21 binnenstapt, begint plots een Spaans zonnetje te schijnen. De sympathieke zangeres ziet er niet alleen ravissant uit, ze zit overduidelijk ook goed in haar vel. “De sterren staan gunstig momenteel, al zijn het natuurlijk bizarre tijden. Een paar maanden geleden, tijdens de eerste week van de lockdown, voelde ik een bepaalde spanning en onmacht, maar ik heb de knop heel snel omgedraaid. Op dat vlak ben ik echt een kameleon. Nu ben ik ontzettend dankbaar voor de extra tijd die ik met mijn zoontje en mijn man gekregen heb. En ik ben blij dat organisatoren van muzikale evenementen weer actief bezig zijn om muziek naar de mensen te brengen. Het zag er even naar uit dat ik tot september niet meer het podium op zou kunnen, maar nu mag ik aanstaande dinsdag optreden in de Ghelamco Arena in Gent. Na maanden van inactiviteit is dat een enorme opluchting.”

Je staat komende week nog eens in de spotlights: morgen ben je namelijk te gast in De playlist op Eén.

Klopt. In elke aflevering van De playlist staat een Vlaamse artiest centraal die zijn of haar favoriete nummers van eigen bodem deelt, samen met muzikale anekdotes en eigen herinneringen. Het is dus de bedoeling om collega’s in de bloemetjes te zetten. In mijn lijstje kon Clouseau niet ontbreken. Vroeger had ik stiekem een crush op Koen Wauters. Met boybands dweepte ik niet, maar voor de ‘Clouseaukes’ had ik een zwak. De Kreuners vond ik ook zo geweldig. Ik herinner me nog goed dat wij vroeger, in mijn ruige periode, gingen fuiven in zo’n vettige tent in Hamont-Achel. Nummers van Nirvana en Sisters of Mercy werden daar gespeeld, maar als plots ‘Ik wil je’ werd opgezet, vlogen alle pinten de lucht in.

Misschien zijn er ook wel Vlaamse artiesten die zo over jou en jouw nummers denken.

Ik weet dat Kato in De playlist een van mijn nummers heeft gekozen. HoneyBee, uit jeugdsentiment. En er zijn nog een aantal artiesten die nummers van mij in hun playlist hebben gezet. Heel plezant vind ik dat. Want ik heb dat door heel het coronagebeuren nu nog eens extra gemerkt: muziek is ons beste maatje, in goede en kwade dagen. Muziek heeft een therapeutische werking. Ik wil daarom zo snel mogelijk weer het podium op.

Je speelde vorige week je eerste optreden in vier maanden. Een speciaal moment?

Vier maanden zonder optredens, dat voelde zo onwezenlijk. Dat was op twintig jaar tijd nog nooit gebeurd. Maar plots mochten we dus weer, en konden we ook weer repeteren. Anderhalf uur lang had ik kippenvel tijdens die repetitie. Een paar dagen later mocht ik dat grote podium van het Studio 100 Pop-up Theater in Puurs op. Een fantastische avond was dat.

Had je er nog op gerekend om deze zomer nog te kunnen optreden?

Eigenlijk niet meer. Echt alles was geannuleerd, behalve één optreden in augustus. Ik ging er al vanuit dat daar niks meer bij zou komen. Voor september en oktober staan er wel al meer op de planning, maar dat wordt nog spannend, nietwaar? Door de stijgende besmettingen heeft de Veiligheidsraad de beslissingen rond eventuele versoepelingen met één week uitgesteld. Ik hoop dat iedereen zijn of haar verstand blijft gebruiken, ook wie op vakantie gaat en terugkeert. Ik blijf alleszins thuis deze zomer. Normaal gaan wij elke zomer naar Spanje, waar mijn ouders wonen, maar voor deze zomer passen we.

Corona doet je ook inzien welke dingen belangrijk zijn in het leven.”

Corona heeft je trouwens wel creatief gemaakt. Je hebt onlangs je eerste Nederlandstalige nummer gelanceerd.

Dat kwam door een radioprogramma in Nederland dat me gevraagd had om een nummer in het Nederlands te vertalen. En met de comfortabele positie waarin ik me na twintig jaar carrière bevind, dacht ik: doe eens gek. Mijn man heeft meteen een klein muziekstudiootje in ons huis gebouwd en niet veel later had ik mijn eerste Nederlandstalige nummer, De Nacht. Een mooi, romantisch lied met een Spaanse toets. Je hoort Spanje, maar je proeft Vlaanderen. Het is ook interessant om af en toe uit je comfortzone te stappen, dat brengt steeds andere inzichten en prikkels. En nu ben ik dus met een heel nieuw team, dat van André Hazes, Nederlandstalige muziek aan het schrijven. Voorlopig is het experimenteren, maar wie weet wat hieruit vloeit.

Je hebt nog een jong zoontje, die je overigens net nog een bloedende lip bezorgde, zag ik op je Instagram. Hoe heb jij de afgelopen maanden beleefd in je coconnetje?

Ik heb een heel actief en avontuurlijk kind dat zijn grenzen verlegt, denkt dat hij de wereld aan kan en dus ook dat hij kan vliegen. Hij sprong in de zetel op me en belandde met zijn snijtandjes in mijn bovenlip. Ik schrok omdat ik bloed proefde, maar het was mijn eigen bloed. Ellía had gelukkig niks. En wat dat coconnetje betreft: ik had een paar jaar geleden heel bewust het moment gekozen om een kind te krijgen. Op professioneel vlak was mijn pad al geëffend, dus ik had sowieso al veel tijd voor mijn gezin. Maar voor die extra tijd in de coronaperiode ben ik ontzettend dankbaar. Natuurlijk was het soms ook heftig. Vier maanden lang je kind van ’s morgens tot ’s avonds entertainen is wel een uitdaging natuurlijk. Maar zoveel tijd hebben doet je ook inzien welke dingen belangrijk zijn in het leven. Ik heb door de coronaperiode nu een duidelijker beeld van waar mijn prioriteiten liggen.

Wil dat zeggen dat je minder carrièregericht bent dan vroeger? Vroeger wilde je misschien absoluut dat goed scorende nieuwe album en opnieuw een Radio 2 Zomerhit.

Dat frustrerende gevoel van moeten-moeten-moeten heb ik inderdaad niet meer, maar ik blijf wel enorm gemotiveerd en ambitieus. Ik ben zelf helemaal onderaan de ladder begonnen en heb mezelf naar boven gewerkt als een self-made woman. Dat besef, dat ik overal zelf voor verantwoordelijk ben en daar dus ook trots op mag zijn, is er nog niet zo lang. Ik heb mijn talenten en ik weet waar ik goed in ben. En niet onbelangrijk: ik weet ook waar ik niet goed in ben. Ik heb de laatste jaren gewoon veel meer zelfvertrouwen gekregen en ik weet dat ik op eigen kracht heel veel kan. Dat probeer ik ook door te geven aan mensen die minder lekker in hun vel zitten.

Nog even over vakantie, of het gebrek daaraan: mis je Spanje niet?

Zeker. Normaal zouden wij heel de maand september op vakantie gaan in Spanje. Nu Ellía nog niet schoolplichtig is, kan dat nog. Maar toen kwam Miss Corona. En dus gaan we niet. In plaats daarvan komen mijn ouders wel naar België. Bovendien kan ik Ellía nu op 1 september naar school brengen en dat vind ik een fijne gedachte.

De playlist, elke weekdag om 17.30 uur op Eén.