Ontbijtbabbel met Bockie De Repper: “Feesten, hard werken, lui zijn. Dat is mijn voedingsdriehoek”

Het is een hoogdag in Aalst. Nee, het is dé hoogdag in Aalst – en dus ook voor zijn bekende bebaarde inwoner Bockie De Repper: de start van carnaval. “Op zondag sta ik nooit vroeg op. Nooit! Behalve vandaag. En kan ik dus eindelijk ook een keertje op zondag naar de bakker. Wellicht met een pint in mijn handen.”

De Ontbijtbabbel eindigt meestal met de vraag: hoe zie je ideale zondag eruit? Maar in Bockies geval is vandaag die dag. “Je zult het niet geloven, maar ik heb De Zondag nog nooit gelezen. Ik raak zo vroeg niet bij de bakker. Meestal heb ik op vrijdagavond flink gefeest, waardoor ik op zaterdag een lichamelijke kater heb. Daar kan ik mee leven, dat is de prijs die mijn lichaam betaalt voor zoveel plezier. Maar op zondag volgt de geestelijke kater. En op die dag wil ik echt niemand zien. Ik kom dan ook niet buiten. Ik bouw een fort aan dekens en kussens en zit de hele dag op de zetel series te bingen en snacks te vreten. Maar die planning stuikt in elkaar op carnaval. Dan is het puzzelen. Daarom heb ik al op donderdag goed gedronken, en mijn katers op vrijdag en zaterdag verwerkt, zodat ik deze ochtend om 9 uur mijn eerste carnavalspint kan nuttigen. Want dit is mijn ideale zondag! Het wordt trouwens een onvergetelijke editie, want eigenlijk mag Aalst carnaval niet doorgaan. De stoet is geannuleerd, waardoor er geen toeristen komen. Maar de cafés zijn wel open en er is geen verkleedverbod. Het wordt dus een gigantisch feest. Nee, hier wordt geschiedenis geschreven. Ik hoop gewoon dat ik het overleef.”

Daar ben je echt bang voor, toch? Het niet overleven?

“Het is mijn allergrootste angst. De eindbaas van al mijn angsten, en de reden waarom ik ben wie ik ben. Iedereen gaat dood en niemand weet wanneer. Hoe krijg je zo in hemelsnaam dingen gepland? En waarom zouden we ons opjagen in bepaalde zaken als we toch doodgaan? Omdat ik echt zo denk, kan ik bijzonder goed relativeren. Ik kan zaken kapot relativeren. En niet alleen zaken, ook relaties. Want waarom zou ik moeite doen als ik toch doodga? Ik besef pas sinds kort dat ik mensen heb gekwetst met die instelling. Dankzij therapie heb ik dat wel kunnen omdraaien en voel ik nu meer empathie.”

Dus voor me zit een mentaal gezonde Bockie?

“Goh, dat gaat misschien wat ver. Maar ik ben de laatste jaren wel naar een beter evenwicht gegaan in mijn leven. Ik heb mijn eigen voedingsdriehoek: keihard feesten, keihard werken en keihard lui zijn. En ik zit daar nu mooi in het midden. Maar op sociaal vlak is er wel nog wat werk aan. Onderweg naar dit interview werd ik zenuwachtig. Ik lijk misschien wel een sociale mens, maar ik ben dat eigenlijk niet. In mijn hoofd maak ik van alles iets ergs. Ik maak mezelf soms compleet zot en ik twijfel over alles, vooral over mezelf. Stilaan moet ik toch beginnen te aanvaarden dat ik bepaalde dingen kan en dat ik mezelf al een paar keer bewezen heb. In mijn hoofd is heel mijn ‘carrière’ per ongeluk gebeurd, maar misschien – heel misschien – heb ik toch ergens een klein talentje.”

Het talent om gelukkig te zijn met weinig misschien?

“Absoluut! Als je me naar mijn ambities vraagt in het leven, dan wil ik eigenlijk gewoon gelukkig zijn. Dat lukt met ups en downs. Enkel mijn eigen hoofd staat me soms wat in de weg. Maar over het algemeen vind ik het leven ‘fucking’ mooi en ik ben mij daar vaak van bewust. Wat een cadeau dat wij van een spermacel mogen uitgroeien tot dit. Ik heb eigenlijk niet veel nodig om gelukkig te zijn. Ik heb ook niet veel. Geen rijbewijs, geen eigen huis, geen kinderen, geen leningen, geen pensioenspaarrekening, geen spaarcenten. Ik zie alles wat ik verdien als speelgeld en dat maak ik op aan de mooie dingen des levens. Eten, drinken en feesten.”

Mag ik je eetgedrag opmerkelijk noemen? Ik las ergens dat je zelf nooit kookt en alleen maar uiteet of bestelt.

“Dat klopte tot voor kort. Ik kan wel koken, maar ik ben veel te lui daarvoor. Bovendien levert – met dank aan corona – elk restaurant aan huis. Het is te gemakkelijk om iets te bestellen. Dus had ik tot voor kort al heel lang geen ‘home cooked dinner’ meer gegeten. Maar mijn situatie is veranderd. Ik heb een vriendin die bij haar ouders woont in een kangoeroewoning, en elke avond kan ik daar de voetjes onder tafel schuiven. Elke dag een ‘mamamaaltijd’, dat heb ik in mijn jeugd nooit gekend. En nu kijk ik daar dus elke avond naar uit.”

Dus je eet elke avond bij je schoonouders. Mag ik vragen hoe schoonouders reageren als hun dochter met Bockie De Repper naar huis komt?

“Vreemd genoeg altijd wel positief. In het verleden moest ik soms wel een charmeoffensief lanceren. Dat snap ik ook. Die ouders vragen zich af wie ik ben en waarom ik bij hun dochter ben. Maar dat is puur hun eerste indruk, gebaseerd op mijn uiterlijk. Ze willen altijd een andere toekomst voor hun dochter, niet met mij dus. Maar ik weet hoe ik ze moet masseren, schoonouders. Ze zien al snel dat hun dochter het toch wel goed heeft. Of toch in het geval van mijn huidige vriendin.”

Je presenteert sinds kort het VTM 2-programma ‘Dat Eet Dan Gelukkig Zijn’. Je eerste eigen tv-programma. Daar kun je toch ook mee uitpakken.

“Daar ben ik ook heel fier op. Ik heb altijd wel wat schrik gehad om tv te maken. Omdat ik mezelf wil blijven en niet gescript wil worden. En met dit programma is dat zeer goed gelukt. Ik denk dat we iets vernieuwends gemaakt hebben. Het zijn allemaal ‘gewone’ mensen die aan het woord komen, met hun dagelijkse kost als bindmiddel. Gemoedelijke gesprekken zijn het, stuk voor stuk. Vreemd genoeg mocht ik op veel plekken en bij veel mensen onmiddellijk binnen. Men vertrouwt mij om de een of andere reden vrij snel. En elke keer vloeide daar een leuke babbel uit voort.”

‘Dat Eet Dan Gelukkig Zijn’, elke maandag om 21.40 uur bij VTM 2.