Ontbijtbabbel met stand-upcomedian, presentator en acteur William Boeva: “Ik wil nu wel een stem zijn voor mensen met een beperking”

Een eigen tv-programma, een succesvolle comedyshow, een rol in een nieuwe fictiereeks; de carrière van William Boeva heeft kruissnelheid bereikt. Toch stond de Antwerpse komiek de afgelopen weken vooral in de schijnwerpers door zijn kritiek op ‘Down the road’. “Mijn open brief heeft heel wat stof doen opwaaien, meer dan ik had verwacht. Maar het gesprek is nu in ieder geval gestart, de mensen denken erover na. Dat is wat telt.”

Op het terras van koffiebar Mr. Pickels krijgt William Boeva heel wat duimpjes van passanten. Een jongedame komt op ons af om de komiek te feliciteren met zijn open brief. Het doet hem zichtbaar deugd. Want behalve positieve reacties kreeg William ook tegenwind. “Ik kreeg het verwijt dat ik aandacht zocht. Terwijl ik geen extra aandacht nodig heb. Ik heb een overvolle agenda en kan vlotjes leven van mijn werk. Maar ik wil niet meer zwijgen. Ik wil strijden voor de inclusie van mensen met een beperking. Dat is dezelfde strijd die mensen met een andere huidskleur al jarenlang voeren, dezelfde strijd als mensen uit de LGBTQ+-beweging. Maar zij staan al verder in hun strijd. Inclusie is een trein die vertrokken is, alleen staan mensen met een beperking nog op het perron omdat de trein niet was aangepast voor ons.”

Voordat we wat dieper ingaan op die open brief, even naar de actualiteit van de dag. Of van morgen, beter gezegd. Want vanaf morgen ben je op Streamz te zien met ‘Don’t Scream’, een nieuw en zeer vermakelijk spelprogramma.

“Klopt. Wie het meeste gilt, verliest. Dat is de insteek van Don’t Scream . We droppen in elke aflevering twee BV-duo’s in een levensgroot en doodeng spookhuis dat we zelf gebouwd hebben. De deelnemers weten niet heel goed waar ze aan beginnen. Ze weten alleen dat ze een parcours moeten afleggen en niet mogen schreeuwen. Dat blijkt al snel onmogelijk. Ik was in ieder geval heel blij dat ik het mocht presenteren en niet zelf hoefde deel te nemen. Ik vond het ook verrassend leuk om te zien hoeveel angst de deelnemers hadden. Die BV’s in hun broek zien kakken, dat is puur entertainment. (lacht) ”

Hadden de BV’s al snel spijt van hun beslissing om mee te doen?

“Sommigen zeker. Vlak voor de opnames gaven we de deelnemers een stopwoord, voor als het echt niet meer ging, bedoeld om hen wat op te fokken. Meteen daarna begonnen de meeste kandidaten zich al zorgen te maken. Jens Dendoncker en Jeroen Verdick hadden elkaar al zo zot gemaakt over dat stopwoord dat ze het al bijna niet meer zagen zitten om nog mee te doen. (lacht) En dan moest het nog beginnen.”

Je eigen tv-programma is weer een mooie mijlpaal in je carrière, die nu ongeveer tien jaar aan de gang is. Blik je wel eens terug?

“Ik sta er niet vaak bij stil, maar als ik erover nadenk, besef ik hoe jong ik was toen het allemaal begon. Ik word in november 33 en was toen dus 22. Ik kwam net van de schoolbanken en werd in de wereld van de comedy gegooid. Dat had me toch wel wat overrompeld. Ineens mocht ik overal opduiken, werd ik voor elk tv-programma gevraagd. Ik kon dat allemaal niet zo goed vatten. Daardoor heb ik ook niet altijd de juiste keuze gemaakt. Zo werd ik jaren geleden al aangesproken door organisaties voor mensen met een beperking die wilden dat ik een gezicht voor hen werd. Ik was toen nog niet zoveel met inclusie bezig, omdat ik ook niet was opgevoed als iemand met een beperking. Het feit dat ik comedian en tv-gezicht kon worden, kwam doordat ik die beperking zo veel mogelijk negeerde. Ik heb lang gedacht: ik ben geen persoon met een beperking, ik heb geen handicap. Ik wilde niet bij zo’n groep horen. Pas een paar jaar geleden besefte ik dat ik daarmee een taboe in stand hield. Nu wil ik wel die stem zijn voor mensen met een beperking, en misschien had ik dat wat eerder moeten doen. Al denk ik niet dat ik toen sterk genoeg in mijn schoenen stond om op de barricades te klimmen.”

Hoge bomen vangen veel wind, dat heb je ook gemerkt de laatste tijd.

“Absoluut, ik heb heel veel commentaar gekregen, positief en negatief. Die negatieve reacties vaak van mensen zonder beperking, die zeiden dat ze het warm kregen van een programma als Down the road . Dat mag ook, begrijp me niet verkeerd, maar we moeten beseffen dat dit niks te maken heeft met inclusie. Inclusie betekent dat iedereen aan bod komt, ook iemand met een beperking. In ons land bestaat er segregatie, die zelfs door de overheid gesubsidieerd wordt. Als je iets organiseert voor mensen met een beperking, krijg je subsidies. Als je iets organiseert voor iedereen, krijg je die subsidies niet. Dat is toch compleet fout, zo isoleer je groepen mensen. Kijk trouwens eens om je heen op straat. Hier zijn al pakweg driehonderd mensen voorbijgekomen, geen enkele in een rolstoel. Statistisch gezien kan dat niet. Waar zijn die rolstoelgebruikers? Ik zal het je zeggen: die zijn verstopt in deze maatschappij omdat het zo moeilijk is om in een stad rond te rijden. Er is niet veel aangepast aan onze noden. En zo blijf je met die segregatie zitten. In de hoofden van de mensen is er segregatie, maar ook op heel praktische gebieden tellen wij nauwelijks mee.”

Je toert nu nog door Vlaanderen met ‘B30VA’, een show die bijna drie jaar geleden in première ging. Is dat vervelend? Zou je nu niet liever met een andere voorstelling door Vlaanderen trekken, eentje waarin er meer aandacht is voor mensen met een beperking?

“Dat is heel dubbel. Ik speel die show nog heel graag, maar B30VA gaat over mijn 30ste verjaardag, terwijl ik straks al 33 ben. Er zitten wel stukken in over inclusie omdat ik daar toch al wat jaartjes mee bezig ben. Maar als ik nu aan een nieuwe voorstelling zou beginnen, zou het er nog veel meer over gaan.”

Behalve die tournee ben je ook nog aan de slag als acteur. Hoe hoog liggen de ambities daar?

“Ik ben op dit moment aan het filmen voor de VTM-reeks Exen , waarin ik de beste vriend van het hoofdpersonage speel. Heel interessant is dat, want het is een rol die niks te maken heeft met gestalte. Het gaat over een personage dat toevallig dwerggroei heeft. Zeer inclusief dus. Ik doe dat trouwens heel graag, dat acteren. Of ik een goeie acteur ben, weet ik niet, maar het is wel een wilde droom van mij om ooit in een Hollywoodfilm mee te spelen. Al vind ik het nu al heel bijzonder wat ik de afgelopen tien jaar allemaal heb mogen doen. Eigen programma’s, comedyshows, stemmen voor animatiefilms, … Ik had dat nooit voor mogelijk gehouden.”

‘Don’t Scream’, vanaf morgen exclusief te zien op Streamz.