Dieter Coppens trekt voor nieuw ‘Down the road’-avontuur naar Fins Lapland: “Mooi om te zien hoe sterk de vriendschap is”

Nu de avonden donker en koud worden, brengt Eén een programma waar heel wat Vlamingen zich eventjes aan kunnen opwarmen. Vanaf vanavond trekt Dieter Coppens er opnieuw op uit met de Down the road -groep van het eerste seizoen: Kevin, Lore, Pieter, Lisa, Hélène en Martijn. De groep vertrekt op hun grootste avontuur tot nu toe, naar Fins Lapland.

Voor de zes was het al een hele tijd geleden dat ze samen op die allereerste reis gingen. Sindsdien is er veel veranderd in hun leven, en de Down the road -ervaring heeft voor velen enkele belangrijke stappen naar zelfstandigheid versneld. De reüniereis is de ideale gelegenheid om samen wat quality time door te brengen en te horen hoe ieders leven intussen veranderd is. Zo zijn Kevin en Lisa al een hele tijd een koppel, en bloeit er ook iets moois tussen heel wat andere bekenden uit Down the road . Samen met Dieter en medebegeleidster Saar beleven Kevin, Lore, Pieter, Lisa, Hélène en Martijn het pittigste avontuur tot nu toe: een reis naar het hoge noorden. In Fins Lapland trotseren ze de kou, worden ze uitgedaagd tijdens een hondensleetocht, leven ze samen met een lokale rendierherder, gaan ze ijsklimmen, en nog veel meer.

Waarom ga je opnieuw met de groep uit seizoen 1 op reis?

Ik blijf de drie groepen uit de verschillende seizoenen volgen, via WhatsApp houden we contact. En ik merk dat in al die groepen hele mooie vriendschappen zijn ontstaan, die goed worden onderhouden. Mijn reisgenoten uit seizoen 1 gaan sinds de uitzending elk jaar met elkaar op reis naar een plek die we tijdens ons avontuur samen bezocht hebben. Zo zijn ze bijvoorbeeld al samen in Nederland en Duitsland geweest. Het is prachtig om te zien hoe sterk de vriendschapsband is en hoeveel dat voor hen betekent. Voor dit nieuwe seizoen van Down the road leek het ons een goed idee om een groep mee te nemen die al zo hecht is. Als niemand elkaar op voorhand kent, moet je iedereen nog aan elkaar en aan het publiek voorstellen. Dan krijg je ook weer die onmiddellijke verwarring tussen vriendschap en verliefdheid, waar ik dan weer tussen moet komen om iemand in te tomen. (lacht) Met die oude groep is dat nu anders. Ze hebben een rijpe vriendschap, ze kennen elkaar goed, ze hebben veel aan elkaar, ze zetten elkaar op hun plaats als dat nodig is. En dat levert ook heel fijne televisie op.

Wil dat zeggen dat je nu gestart bent met drie reüniereeksen waarvan dit de eerste is?

Dat is vooralsnog niet de bedoeling. En dat heb ik ook aan de twee andere groepen verteld: zet uw valies alstublieft nog niet klaar, houd de voetjes op de grond. We hebben dit nu meer gedaan met de vraag: wat zou het geven als we met een vertrouwde vriendengroep op pad gingen? Dat was heel bijzonder om te ervaren, maar dat levert niet automatisch twee vervolgseizoenen op. Sowieso, met corona zit een nieuwe Down the road -reis er simpelweg niet in.

De reis ging naar winters Lapland, in de periode van de eerste lockdown. Leverde dat geen problemen op?

We zijn wel iets eerder teruggekeerd dan gepland. Toen we vertrokken leek corona nog een griepje dat uit China kwam en waar nog wat lacherig om gedaan werd. Maar gaandeweg werd de ziekte toch wat serieuzer en kregen we op een gegeven moment van de VRT de raad om terug te keren toen het nog kon. Er was plots sprake van een mogelijke lockdown. Maar voor het programma zelf was dat niet zo’n ramp. Normaal gezien moeten we zoveel wegknippen in de montage omdat we zoveel materiaal hebben, nu was dat iets minder het geval, maar ruim genoeg voor zes mooie afleveringen.

Ik kan me uit het eerste seizoen herinneren dat sommige van je reisgenoten heel weinig durfden. Nu laat je ze alleen op het vliegtuig stappen om naar Lapland te reizen. Mag ik aannemen dat je fier bent op wat het Down the road-avontuur voor hen heeft betekend?

Het programma heeft hen heel veel deugd gedaan. Het heeft een drempel weggenomen bij kijkers die niet goed wisten hoe ze moesten omgaan met iemand met het syndroom van Down. Kevin zei me dat mensen vroeger met een boogje om hem heen liepen en dat ze nu naar hem toe komen. In het begin hadden mijn reisgenoten het ook allemaal moeilijk met de term Down, dat was een heikel punt om over te praten. Nu zijn ze daar heel open over. Down the road heeft heel veel voor hen betekend en uiteraard haal ik daar voldoening uit. Ik krijg veel pluimen op mijn hoed gestoken, maar eigenlijk moeten die gaan naar de mensen die dag in dag uit met hen bezig zijn, zoals de ouders en de begeleiders.

Hoe gaat het trouwens met jou in deze tijden? Het is vast niet makkelijk om nu programma’s te maken.

We proberen al een tijdje een nieuw programma te maken met Siska Schoeters, maar met de nieuwe lockdown staat weer alles on hold. Het is zo vermoeiend om alles coronaproof te maken en het vergt zoveel meer energie. De drive en goesting is er nog wel, maar soms gaat het ‘koppeke’ al eens naar beneden uit frustratie. Iedereen zit natuurlijk in dezelfde situatie. Daarom hoop ik ook dat we de kijkers in deze nare tijden met ons nieuwe Down the road -avontuur toch een paar momentjes van troost, warmte en plezier kunnen bieden.

Down the road, vanaf vanavond elke zondag om 20 uur op Eén.