Emma Bale ontpopt zich tot nieuwe popsensatie met ‘Retrospect’: “Alles is bespreekbaar in mijn songs”

Als een eigentijdse popprinses, zo ging Emma Bale week na week aan de slag met het werk van anderen in ‘Liefde voor muziek’. En net zo hip, hedendaags en fris klinkt ze op ‘Retrospect’, zeven jaar na ‘The Voice Kids’ en haar echte debuut ‘All I Want’. “Ik ben nog nooit zo trots geweest op iets wat ik heb gemaakt.”

Het vroeg wel wat bezinning voor je hier uit kon komen?

“Ik moest na All I Want op persoonlijk en muzikaal vlak nog zoveel leren. Ik heb mezelf tijd moeten geven om mezelf te ontplooien, mezelf te leren kennen, en nieuwe muziek te ontdekken. Wat ik van muziek had gemaakt beroerde me immers niet echt. Het was wel ok, maar meer ook niet. Om meer te bereiken moest ik de juiste producer vinden, met wie ik een klik voelde. Er was altijd wel iets wat niet werkte; ofwel draaide het emotioneel niet, ofwel muzikaal. Ik ging aan alles twijfelen. Misschien lag het gewoon aan mezelf, was ik niet goed genoeg. Ik kwam zelfs op een punt dat ik overwoog er mee te stoppen.”

En toen leerde je Pieterjan Coppejans kennen?

“Hij was een voorstel van mijn platenfirma, net als de andere producers, en ik zag er om eerlijk te zijn een beetje tegen op. Wat zou zo’n alternatieve gast, die gewerkt heeft met Eefje de Visser en Sylvie Kreusch, met mij willen? We spraken toch een keer af, en hadden een reuzegoed gesprek. Hij was wat vreemd, maar supergrappig; ik mocht hem wel. Ik heb hem dus toch drie demo’s onder handen laten nemen, en hij blies ons omver. Toen zijn we pas echt in gesprek gegaan, hebben we elk nummer dat ik had onder de loep genomen, tot we het verhaal voor deze plaat hadden en hij bij elke song precies de muziek maakte die erbij hoort.”

Is hij je definitieve rechterhand vanaf nu, of is het een verbintenis voor één plaat?

“Ik laat hem niet meer los . (lacht) Als het opnieuw mag, zal hij ook mijn liveset mee verzorgen. Al zal ik hem inderdaad met veel andere moeten delen, tot vervelens toe. Maar dat lukt wel, dat is gewoon een kwestie van goed plannen en afspreken.”

‘Retrospect’ is een titel voor een verzamelplaat.

“Ja, maar hij leek me toch mooi voor deze plaat ook, want ze gaat over gebeurtenissen, ervaringen, lessen die ik heb geleerd afgelopen jaren, zowel op persoonlijk als muzikaal vlak, waarop ik terugblik met deze plaat. Je kunt het inderdaad zien als het afsluiten van een hoofdstuk. Ik heb tijdens de coronacrisis alles uit mijn jeugd kunnen verwerken. Dit is de kers op de taart.”

Waar komt de Franse stem op het einde van ‘Astrology’ vandaan?

“Dat is de stem van een astroloog die ik met mijn moeder heb bezocht toen ik twintig was. Ik zat vast in mijn twijfel of ik nog wel verder moest doen, en die man heeft me toen helemaal ‘gelezen’. En of je daar nu in gelooft of niet; de manier waarop hij mijn persoonlijkheid beschreef heeft me veel inzicht gegeven. Hij ontdekte dat ik eigenlijk een combinatie van drie persoonlijkheidstypes heb, waar bij de meesten er maar twee samengaan. Het heeft me geholpen mezelf te aanvaarden.”

Over welke drie persoonlijkheden sprak hij?

“Je hebt de sfeermaker, iemand die drijft op warmte en gezelligheid. Er is ook een heel luie kant, een opgever die gewoon wil slapen. En dan heb ik nog een masochistisch kantje. Ik leef erg intens, kan doorgaan op dingen die niet gezond zijn. Er moet maar een vriendin schuin naar mij kijken om mij een dag te doen piekeren.”

Zijn er onderwerpen waarover je nooit zou schrijven?

“Neen. Alles is bespreekbaar. Ik maak mijn liedjes voor mezelf, het is pure therapie. Dus als ik met iets zit, schrijf ik er over. Maar natuurlijk is het niet altijd gemakkelijk om in één nummer samen te vatten. De situatie met mijn ouders valt niet samen te vatten, dan is het gemakkelijker om daaruit kleine elementen naar voor te halen.”

Je praat open over de vechtscheiding van je ouders toen je vijf was, en hoe dat je heeft getekend. Hebben ze het daar moeilijk mee?

“Ja. Ze begrijpen het niet zo goed waarom ik daar over wil praten. Ik denk dat ze nog steeds onderschatten wat daar is gebeurd. We hebben het daar nooit over, dat maakt het ook wat confronterend. Want ik weet wel dat ze nooit de intentie hebben mij en mijn zus te kwetsen, maar we zijn wel die speelbal geweest, we hebben in situaties gezeten waarin een kind niet had mogen zitten. Ik heb het geaccepteerd wat er in mijn jeugd gebeurd is, maar ik wil er over praten zodat andere mensen weten dat ze niet alleen zijn. Er gaat te weinig aandacht naar het lot van kinderen bij een scheiding. Daarom ben ik ook voorzitter van de vzw Ster-ker, die mensen wil helpen bij het scheiden, de do’s en don’ts aanleren en ze begeleiden bij het afspraken maken over de kinderen op zo’n moment. Want men onderschat echt wat voor trauma’s daarmee worden gecreëerd.”

Je had al een MIA in de kast staan, speelde op Werchter en Pukkelpop. Kan het nog wel beter?

“Het kan altijd beter, maar ik verwacht op zich niets. Ik hoop gewoon dat de mensen gaan luisteren, en de plaat niet op shuffle zetten. Want de volgorde van de track listing is heel belangrijk. Het is de eerste keer dat ik zo trots ben op iets wat ik heb gemaakt, dat ik mijn ervaringen in iets positiefs heb kunnen gieten.”

‘Retrospect’ is nu uit op Sony.