Dieter Coppens:“Ik had soms wat meer op de rem moeten staan”

Eind deze maand trekt Dieter Coppens in een nieuw seizoen van ‘Down the road’ naar de overweldigende natuur van Canada. Maar ook in eigen streek – Zoersel om precies te zijn – ging de sympathieke tv-maker op een unieke natuurtrip. Gewapend met een telelens wandelde, kroop en sloop Dieter vier seizoenen lang door ‘zijn’ Zoerselbos. Het resultaat: ‘Boslof’, een boek vol verwondering, natuurweetjes, mijmeringen en prachtige foto’s.

Met een verrekijker in de ene hand en een pistolet in de andere geniet Dieter Coppens van de zonnestralen die op zijn bos vallen. Rondom ons fluiten vogels uit volle borst, terwijl Dieter vol trots vertelt over Boslof, zijn nieuwe boek waarin hij als een volleerd natuurgids over de vier seizoenen in het Zoerselbos mijmert. Maar eerst wil ik nog iets anders van hem weten.

Hoe ziet jouw zondagochtendroutine eruit?

“Het afgelopen jaar ging ik op zondagochtend altijd het bos in met mijn fototoestel om wat beestjes te ontmoeten. En dat lukte het best als ik alleen was, nog voordat er ander volk het bos bezocht. Dan stond ik soms oog in oog met een ree, die wellicht al langer naar mij aan het kijken was dan andersom. Zulke momenten zorgden steeds voor rust op zondagochtend. Tot ik telefoon kreeg van het thuisfront met de vraag waar ik zat (lacht). Nu mijn boek over het Zoerselbos uit is, probeer ik die routine aan te houden. Ik merkte namelijk dat het me heel veel deugd deed. Het werkte verslavend: hoe meer ik over het bos leerde, hoe meer ik zag. Ik heb me hier geen moment verveeld.”

Waar maak je op zondag tijd voor waar er op andere dagen geen tijd voor is?

“Vooral voor klusjes. Ik woon zelf aan de rand van het bos, en dat vergt wat meer onderhoud aan een huis. Dakgoten moeten schoongemaakt worden, muizen moeten uit huis blijven. Op zondag ga ik ook graag fietsen. Ruth en ik hebben gravelbikes gekocht, koersfietsen met bredere banden waarmee je ook het bos in kunt. Maar ik verzet op zondag ook vaak nog wat werk. Naast mijn tv-werk ben ik nog steeds aan de slag als grafisch ontwerper.”

Met wie zou jij graag een zondag doorbrengen?

“Goh, ik ben grote fan van Neil Young bijvoorbeeld, maar ik weet niet zeker of ik met hem een zondag zou willen doorbrengen. Het kan heel hard tegenvallen om je idolen te ontmoeten, denk ik.”

“Ik had mijn kinderen wel wat vaker willen zien”

Even terug naar het bos. En naar je boek over dit Zoerselbos.

“Het was een goed idee om hier een boek over te schrijven. Het heeft me verplicht om te doen wat ik graag doe en waar ik anders te weinig tijd voor maak. Ik ben het bos ingetrokken en heb dingen gezien die ik nooit eerder zag. Ooit heb ik een opleiding tot natuurgids gevolgd, omdat ik een drang voel om mensen te tonen hoe mooi en van levensbelang een bos is. Het is een machtig ecosysteem dat we in ere moeten houden. Uit een bezorgdheid ‘misbruik’ ik nu mijn bekende kop om deze boodschap te brengen. Want ik lig letterlijk wakker van klimaatverandering en het verdwijnen van bossen. De meeste mensen begrijpen niet meer dat het de natuur is die ons in leven houdt. Die connectie zijn we kwijt. Bossen slaan CO2 op, geven zuurstof af, zuiveren ons water, houden water vast, zorgen voor verkoeling, … Bossen leveren zoveel belangrijke diensten die wij nooit naar waarde schatten. Integendeel, wij nemen enkel maar van het bos. We tasten iets aan dat essentieel is voor ons voortbestaan. En dat wil ik met mijn boek aankaarten. We kunnen ook allemaal een handje helpen door iets met onze tuin te doen. We moeten af van onze gazonverslaving. Gazons herbergen evenveel leven als beton: nul! Laat die bloemen groeien, laat het onkruid staan, maai niet alles meteen kort, gebruik geen ontmosser of bemester. Er moet echt een mentaliteitswijziging komen. Maar ik zie dat er verandering op til is; veel meer voortuinen zien er al wat natuurlijker uit. Belangrijk voor de insecten!”

Naast schrijver, natuurgids en grafisch ontwerper ben je natuurlijk vooral bekend als tv-maker. Ik kan me voorstellen dat je het de afgelopen tien jaar ontzettend druk hebt gehad. Als je nu terugblikt, heb je dan ook ergens spijt van?

“Ik had mijn kinderen wel wat vaker willen zien. Soms denk ik dat ik iets te veel hooi op mijn vork heb genomen door naast al die tv-opdrachten ook nog dat grafisch werk te blijven doen. Ik had af en toe wat meer op de rem moeten staan. Maar ik ben nu eenmaal gepassioneerd door al die activiteiten, en kan bovendien moeilijk nee zeggen. Veel van mijn programma’s zijn sociaal geëngageerd; daar moet ik dan ook zelf tijd voor maken. Dat wil trouwens niet zeggen dat ik een afwezige vader was. Ik ben er altijd heel erg voor mijn kinderen geweest, maar ik had wellicht nog beter kunnen doen. Als je aan hen vraagt wat papa na school deed, zullen ze zeggen dat ik vaak achter de computer zat. Het probleem is dat de periode waarin je carrière maakt net overlapt met de periode waarin je kinderen groot worden. Dat hebben ze toch slecht uitgevonden; daar moeten ze dringend iets aan doen (lacht).”

‘Boslof’ (uitgeverij Manteau, 29,99 euro) ligt sinds afgelopen woensdag in de boekhandel.