Froukje brengt eerste full-cd uit: “Ik ben nog steeds aan het opgroeien”

De coronacrisis mag veel artiesten geremd hebben in hun opgang, voor Froukje Veenstra was het een brandversneller. “Ik wil dansen”, zong ze, en de wereld ontdekte een zielsverwant, een Beste Vriendin Ooit, een artieste van formaat in de maak. Met ‘Noodzakelijk verdriet’ brengt ze nu een eerste full-cd uit.

‘Noodzakelijk verdriet’ is je eerste plaat, maar voelt na twee EP’s niet als een debuut.

“Zo is het maar net. Dit had zelfs alles van de klassieke ‘moeilijke tweede plaat’: het was een lastig proces om deze te maken. Uiteindelijk ik ben ik er nu wel heel erg tevreden mee, maar nu komen jullie journalisten natuurlijk af met uitspraken van een half jaar of een jaar terug, waarin ik mijn twijfels nog uitte, en heel erg aan het stressen was. Nu de plaat af is, kan ik echter wel zeggen: het is goed genoeg. Het probleem was dat ik ook in het leven heel erg op zoek was. Er gebeurde heel erg veel, en ik vond daar geen rust bij. Nu pas, nu de storm weer even gaat liggen, voel ik dat ik langzamerhand weer, dat ik me ontspannen genoeg voel om te denken ‘oh ja, ik wil even lekker een liedje gaan schrijven’.”

Je bent heel snel moeten opgroeien. Je bezingt dat verlies van onschuld ook in ‘Onbezonnen’.

“Op een bepaalde manier wel, maar dat wil niet zeggen dat ik er ook al ben. Afgelopen jaar heb ik ook weer veel opgestoken, ben ik gegroeid, maar ik heb het idee ook losgelaten. Ik ben nog steeds aan het opgroeien. Soms doe ik volwassen dingen, maar dat wil niet zeggen dat ik volwassen ben. Dat geeft me de ruimte om af en toe fouten te maken.”

“Ik wilde één keer een liedje over mijn broer maken”

Je bent werkgever. Zelfs al ben je nog maar 21, veel volwassener wordt het niet.

“Neen. (lachje) En dat vind ik af en toe echt wel stresserend. Ik werk ook heel veel met vrienden, dus daar komt nog bij dat de combinatie vriendschap en werk een hele ingewikkelde is. Op dat vlak heb ik al een paar harde lessen geleerd. Als het goed gaat, is het het leukste wat er is, maar als het fout loopt, dan wordt het echt taai.”

‘23 mei’ lijkt me een erg belangrijk en persoonlijk nummer voor je.

“Beetje wel, maar tegelijk is het ook mijn minst persoonlijke liedje want waar de andere gaan over mijn eigen ontwikkeling, zing ik daar over een verlies dat ook heel erg dat van mijn ouders is. Ik had immers een broer die overleden is toen ik nog een baby was. Ze hebben het gelukkig een hele goeie, gezonde plek kunnen geven in mijn leven, maar het was er wel. We vierden elk jaar ook zijn verjaardag: 23 mei. Verder heb ik een hele warme, vrolijke jeugd gehad, waarin ik nooit moest voelen dat het leven hard was of zo. Ze waren eerlijk met me dat je in het leven erge dingen kunt meemaken, maar dat het ook weer beter kan worden. Het is wel een belangrijk liedje voor me, want ik ben met dat verdriet van mijn ouders opgegroeid. Daarom wilde ik één keer een liedje over mijn broer maken. Dat voelde juist, dan kon ik het loslaten. Het moest er bij.”

De titel van je album is ‘Noodzakelijk verdriet’. Dat lijkt me bij die levensles van je ouders wel aan te sluiten.

“Absoluut. Het leven is soms kut, en daar wil ik niet moeilijk over doen. Er gaan veel dingen heel verdrietig zijn, oncomfortabel of zwaar, en het is ook maar wat je er mee doet. Als je er over kunt stappen, dáár zit het goud, achter de angst. Doe de dingen waar je bang voor bent, en je zult zien dat het wel meevalt.” (mavs)

Froukje staat op 24 maart in de AB in Brussel.