Jelle De Beule: “Ik moet altijd een beetje vechten tegen mijn aangeboren luiheid”
Met de nieuwe animatiefilm ‘Don & DJ’ waarin hij de (stem)hoofdrol speelt, de opnames van seizoen 2 van ‘Nonkels’ die net achter de rug zijn en een Frans-Britse film die in januari uitkomt (waarin hij een scène met Game of Thrones-ster Emilia Clarke heeft), staat Jelle De Beule weer volop in de schijnwerpers. “Nochtans is het niet mijn ambitie om altijd met mijn stomme kop op tv te komen.”
Het is een geanimeerde ochtend ten huize van Jelle De Beule. De sympathieke acteur is nog maar net wakker na een lange avond als jurylid in de finale van De Slimste Mens ter Wereld of zijn twee zonen komen al verslag uitbrengen van hun afgelegde examens. Aan de keukentafel, verstopt achter een laptop, zit ik gebogen over mijn vragen. En dat zijn er wel wat, want er valt hier wel wat nieuws te rapen.
Voordat we het hebben over je acteerwerk, over ‘Nonkels 2’ en over ‘Don & DJ’, wil ik eerst weten hoe jouw zondagochtendroutine eruitziet.
“Simpel: ik probeer altijd zo lang mogelijk in bed te blijven liggen, en zo mijn vrouw met de kinderen op te zadelen. Sylvia is een ochtendmens, ik niet zo. En je kunt twintig jaar lang weerstand bieden aan die rolverdeling, maar we zijn nu op het punt beland dat ze mij laten liggen. Of anders lig ik de hele ochtend in de zetel te stinken en nors te wezen. (lacht) Het is misschien geen romantisch antwoord, maar op zondagochtend lig ik dus graag nog in bed. Verder heb ik weinig routines op zondag. Of toch: een antwoord verzinnen op de vraag ‘wat gaan we vandaag doen?’. Liefst niks. Omdat het op weekdagen al zo druk is en ik op zaterdag meestal Taxidienst De Beule speel voor mijn kinderen, is zondag rustdag. Het is de dag des heren; daarop mag je eigenlijk niks doen. (lacht)”
Nu we het toch over de Heer hebben: neem even plaats op mijn biechtstoel. Welke zondes moet ik je vergeven?
“Ik moet altijd een beetje vechten tegen mijn aangeboren luiheid. En ik denk dat ik me ook wel snel kan opjagen in kleine dingen. Terwijl ik tegen een ander altijd zeg ‘je moet relativeren’, geldt dat voor mij niet. Ik kan wel opvliegend zijn, zonder agressief te worden. Veel irriteert me, al probeer ik die irritaties ook wel grappig te verwoorden. Comedy, dat gaat toch ook vaak over verkapte ergernissen. Ach, ik ben altijd een zure jongeman geweest, nu ben ik een zure oude man aan het worden. (lacht)”
Met wie zou jij graag een zondag doorbrengen?
“Onlangs heb ik spontaan met Koen De Bouw afgesproken voor een koffie, om een keer te praten over acteren. Ik heb momenteel iets meer vrije tijd en probeer dan na te denken over wat ik de komende tijd wil gaan doen. Acteren is nog steeds een ambitie. En daarover kun je niet met iedereen praten. Ik kan het met mijn vrouw bespreken, maar ze is wat dat betreft toch een buitenstaander. Met wie moet je praten over dat vak? Met de beste, en dat is Koen De Bouw. Hij was wel wat verrast toen ik het vroeg, maar ging er graag op in. Toffe kerel.”
“Acteren is nog steeds een ambitie”
Je lijkt de laatste jaren steeds meer te acteren, en niet enkel comedy. Hoe ambitieus ben je als acteur?
“Goh, ik doe het gewoon enorm graag, en dan hangt er altijd wel een ambitie aan vast. Ik wil niet per se iets bereiken, ik heb geen masterplan. Maar ik wil wel gewoon vaker kunnen spelen. Vorig jaar heb ik in een drietal internationale coproducties meegespeeld die in België werden geschoten. Dat waren kleine rollen in Franse of Frans-Britse films, waarin ik een Amerikaan speelde. Heel cool wel; in één van die films had ik een scène met Emilia Clarke. Die film, The Pod Generation, komt in januari uit. Afijn, zulke zaken wil ik dus blijven doen. In Vlaanderen – en dit zeg ik niet uit frustratie – zit ik toch meer in de comedyhoek. Hier is het net iets moeilijker om auditie te doen voor dramareeksen. Maar buitenlanders kennen mij niet.”
Getalenteerde kinderen
Jelle en Sylvia hebben drie kinderen, van wie er twee – Ellis en Flynn – hun eerste stappen al hebben gezet in de showbusiness. De oudste acteerde al in een paar langspeelfilms, de jongste mocht dit jaar, samen met zijn papa, een stemmetje inspreken voor een animatiefilm. “Het zou misschien slimmer zijn om de kinderen weg te houden van de showbizz, al is die wereld zeker niet de slangenkuil die veel mensen vermoeden. Maar het is natuurlijk niet zo’n makkelijke industrie om zekerheid in te vinden. Toch zou het raar zijn om ze actief tegen te houden; ze hebben nu eenmaal die speeldrang in zich, net als ik. En ze doen het ook nog goed. Bovendien komen haast al mijn vrienden uit de showbusiness. Mijn kinderen groeien nu al op in die omgeving.”
Over die comedyhoek gesproken: je hebt net de opnames voor het tweede seizoen van ‘Nonkels’ afgerond. Als bedenker en een van de hoofdrolspelers in dat project, is ‘Nonkels’ ongetwijfeld speciaal voor je.
“Natuurlijk, dat is zo’n beetje mijn kind. Vanaf januari ga ik ook mee monteren. Ik ben wat dat betreft wel een controlefreak: het is natuurlijk een groepsproject, maar ik ben wel een beetje de bottleneck. Ik wil graag alles zien, van de promofilmpjes tot het eindresultaat. In elk facet van de productie wil ik weten wat er gebeurt. Nonkels is zo’n project waar ik fier op ben. En waar ik toch al een paar jaar mee bezig ben. Het is dan heel bevredigend om te zien dat het een groot publiek en een schare trouwe fans heeft opgebouwd.”
Een andere specialiteit van je is stemmenwerk. Aanstaande woensdag komt ‘Don & DJ’ uit, een animatiefilm van de schrijvers van ‘Toy Story’, waarin jij de stemhoofdrol speelt.
“Klopt. Er staat ondertussen al heel wat stemmenwerk op mijn palmares. Ik doe dat telkens met heel veel plezier. Je hoeft niet in de kou te staan op set, je hoeft niet geschminkt te worden, alle ellende van een fictieset valt weg. Het is puur spelen, en dat is voor mij reden genoeg om ja te zeggen tegen zulke projecten.”
‘Don & DJ’, vanaf woensdag in de bioscoop.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier