Jelle van Dael: “Ik ben klaar om een andere kant te laten zien”

Sinds haar passage in de VTM-show ‘Sing Again’ staat Jelle van Dael weer volop in de spotlights. Of beter: in de Vlaamse spotlights, want de Limburgse zangeres treedt nog regelmatig op in grote landen als het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Spanje en ook in Scandinavië. “Het buitenland is er altijd geweest, maar nu is mijn carrière in eigen land plots in een stroomversnelling geraakt.”

Nieuwe muziek, een nieuw management, een nieuwe wind door de carrière … Jelle van Dael (34), in een vorig leven nog het gezicht van danceformatie Lasgo, beleeft hoogdagen. En afspreken met de sympathieke Limburgse blijkt daardoor geen sinecure. Gelukkig heeft ze tussen shows en schrijfsessies in Zweden en Engeland nog heel even tijd voor een ontbijt in haar hometown Beringen. “Het is nogal een gepuzzel om alle shows, tv-optredens, promopraatjes te combineren met genoeg quality time met mijn zoon. Het is druk, chaotisch druk zelfs, maar ook heel fijn.”

Hoe ziet jouw ideale zondag eruit?

“Die komt meestal wat trager op gang als ik op zaterdagnacht heb opgetreden. Idealiter lig ik nog wat te snoezen in bed met mijn zoontje. Dan staan we op en maken we een wandeling langs de mijnterril, om dan op terugweg bij de bakker binnen te springen en thuis lang te ontbijten. Daarna gebeurt er op een ideale zondag niet meer heel veel. Misschien een terrasje, misschien wat lezen. In ieder geval op tijd mijn bed in. Eerlijk gezegd ben ik wel een huismus, ook al sta ik vrijdag- en zaterdagnacht meestal op een podium. Ik hou van die uitersten.”

Waar bezondig jij je aan?

“Ongezond eten. Junkfood. Limburgse vlaai, taartjes, koffiekoeken. Dat voelt echt als zondigen omdat ik voor de rest heel gezond leef. Ik sport heel veel, ik heb een personal trainer en ik bereid me voor op een marathon.”

Je loopt tegenwoordig weer enorm in de schijnwerpers. Hoeveel heb je te danken aan ‘Sing Again’?

“Heel veel! Dankzij Sing Again is mijn carrière in Vlaanderen in een stroomversnelling geraakt. Plots was het weer zoals vanouds. Sommige mensen gingen ervan uit dat ik niks meer deed, maar dat is dus een misverstand. In het buitenland ben ik altijd blijven optreden. Maar Sing Again was wel een doorstart in eigen land.”

Je was lange tijd het gezicht en de stem van danceformatie Lasgo; nu sta je op eigen benen. Hoe voelt dat?

“Ontzettend goed! Tot aan de pandemie ben ik bij Lasgo blijven zingen, maar er kwam maar geen nieuwe muziek. We zaten eigenlijk in het slop. Ik deed al jarenlang dezelfde show op automatische piloot, maar voor mijn input of creativiteit was er geen ruimte. Op een gegeven moment had ik zoiets van: ik heb iets nieuws nodig. Ik wilde weer uitgedaagd worden, ik wilde weer die kriebels in mijn buik voor een optreden. Corona besliste toen over het einde van Lasgo, wat me eigenlijk wel goed uitkwam. Daarna ben ik in het diepe gesprongen, wat best eng was, maar wel de beste beslissing.”

“Corona besliste over het einde van Lasgo, wat me eigenlijk wel goed uitkwam”

Je bent op je 18de bekend geworden, je bent nu 34; blik je wel eens terug?

“Ik blik zeker wel eens terug. Ik zie dan hoe jong en naïef ik toen was, onwetend. Ik was een kind dat in de wijde wereld werd gedropt. Heel schattig eigenlijk. Ik denk ook wel eens aan alle zotte dingen die ik op zo’n jonge leeftijd heb mogen doen. Van een braaf Limburgs meisje in de middelbare school ging ik naar zalen in Amerika met massa’s mensen die onze nummers meezongen. Die rush was overweldigend. Al die jaren heb ik met plezier opgetreden, al was het leven zeker niet ‘sex, drugs & rock-’n-roll’. Het was van optreden naar hotel naar luchthaven en weer opnieuw. Door daarop terug te blikken, word ik meteen ook blij met de persoon die ik geworden ben, met alle bagage die ik heb, met alle onzekerheden die zijn weggevallen.”

Was er ooit een plan B?

“Eigenlijk niet. Ik heb altijd zangeres willen worden. Ook voor de toekomst is er geen plan B. Of misschien dit ideetje: mijn beste vriendin en ik hebben ooit wel eens gepraat over een eigen koffiehuisje met gezonde gerechten, en misschien een hoekje met kleren en juwelen. Maar laat me in de tussentijd maar gewoon op het podium staan met mijn nieuwe muziek.”

Je schrijft nu ook zelf die muziek. Hoe lukt dat?

“Dat is heerlijk. Vroeger moest ik wachten tot een nummer klaar was en moest ik de tekst inzingen die ik voor me kreeg. Nu zit ik zelf mee aan de schrijftafel. En ik heb wel de indruk dat ik het kan; er zijn kanten van mezelf die nu pas naar boven kunnen komen. Daardoor zijn de nummers die ik zing ook veel persoonlijker, want ze gaan voor een stuk over mezelf. Er komt ook nog veel nieuwe muziek aan, waar ik nu aan werk, en waarin ik graaf naar mijn diepste gevoelens. Ik ben klaar om die kant van mezelf te laten zien. Vroeger was ik wel ‘het gezicht van’, maar niemand wist wie ik was. Ik wist het toen misschien zelf ook nog niet. Ik werd toen geleefd, nu leef ik zelf. Als ik nu in een kleine zaal voor vijftig man sta die mijn nummers meezingen, geeft me dat een even grote kick als toen ik destijds optrad in een megastadion in Spanje en liedjes van iemand anders moest zingen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben enorm dankbaar voor alles wat ik met Lasgo heb mogen meemaken, maar het is tijd om mijn eigen verhaal te schrijven.”

Meer weten over Jelle van Dael? Check haar @jellevandaelofficial.