Lidewij Nuitten out zich als maagd en kaart het taboe aan:“Ik wil me er niet meer voor schamen”

Het was jarenlang haar grootste geheim. Zelfs voor haar beste vrienden hield ze het verborgen. Maar nu wil Lidewij Nuitten, bekend van ‘Iedereen beroemd’ en ‘Waar is Mark?’, het taboe van maagdelijkheid op volwassen leeftijd eindelijk doorbreken in haar nieuwe programma ‘De maagdenclub’, vanaf woensdag te zien op VRT 1.

Naar schatting 7 procent van de dertigplussers in ons land is nog maagd en toch durft niemand ervoor uitkomen. Met volwassen maagden wordt immers nog steeds gelachen. Daarom richt Lidewij De maagdenclub op: een club waar dertig maagden van boven de dertig uitkomen voor wie ze écht zijn. Zelf is ze alvast het eerste lid. “Ik heb de diagnose vaginisme/vulvodynie gekregen, een aandoening die penetratieseks heel pijnlijk maakt. Daarom is het me nog nooit gelukt om mijn ‘eerste keer’ te beleven en heb ik mezelf meer dan tien jaar lang maagd gevoeld. Ondertussen besef ik dat die gedachte compleet belachelijk is, want seks is zoveel meer dan penetratie alleen. Maar door het gigantische taboe dat op maagdelijkheid rust, heb ik er nooit over durven spreken.”

Het moet enorm veel moed gevergd hebben om dit programma te maken.

“Toen ik eraan begon, vond ik het doodeng om aan mijn vrienden en kennissen te vertellen wat ik al die jaren geheim had gehouden. Maar ondertussen kijk ik er anders naar. Het voelt nu als de normaalste zaak ter wereld – en daardoor is het programma nu al geslaagd. Ik schaam me niet meer voor mijn maagdelijkheid of vaginisme; ik hoef geen moed meer bijeen te sprokkelen om erover te vertellen.”

Door er over te blijven zwijgen, hou je het taboe in stand”

Ik denk dat weinig andere tv-makers zulke private informatie zouden durven te delen.

“Ik ben daar wel dertig voor moeten worden om dit te kunnen. Twee jaar geleden was ik hier niet klaar voor geweest. Maar even voor de duidelijkheid: ik geef niet alle details over mijn seksleven prijs. Ik zeg met dit programma dat mijn lichaam niet marcheert zoals het zou moeten, en daar wil ik me niet meer voor schamen. Ik wil me gerust schamen over andere zaken, maar niet hiervoor. Praten over vaginisme zou in principe zoals praten over migraine moeten zijn. Het is gewoon een ander lichaamsdeel waar het probleem zich bevindt. Door er over te blijven zwijgen, hou je het taboe in stand. Voor mij heeft het tien jaar geduurd dat ik dacht dat ik de enige op de wereld was met dit probleem. Ik dacht dat ik het niet juist deed. Ik hoop dat het traject voor een generatie die nu 14 of 15 is niet meer zo lang hoeft te zijn.”

Je vrienden waren hier niet van op de hoogte. Hoe reageerden zij toen je het hen vertelde?

“Ik heb misschien heel veel geluk met mijn vrienden en mijn omgeving, maar ik heb geen enkele negatieve reactie gekregen. Ik denk dat mensen best begripvol zijn. En dat werkt bemoedigend: als je het aan één persoon vertelt die lief reageert, is het minder eng om het aan de volgende te vertellen. Nu vind ik het niet eens meer eng om het met heel Vlaanderen te delen. Ergens voelt dit heel bevrijdend; ik hoef een deel van mezelf niet meer te verstoppen.”

In het tv-programma richt je een club op voor maagden die 30 jaar of ouder zijn. Was het makkelijk om die te vinden?

“Ik had verwacht dat die zoektocht heel moeizaam zou verlopen. Maar ik ben nooit ontmoedigd geraakt. Ik wist dat naar schatting 7 procent van de dertigplussers nog maagd is. Dat zijn heel veel mensen. En ik wilde graag aantonen – zoals ik zelf al vermoedde – dat die mensen geen weirdo’s, seuten of outsiders in de maatschappij zijn. Want dat denken mensen dan vaak. Het is heel fijn om die clichébeelden te kunnen weerleggen.”

Was het geen risico om hieraan te beginnen? Je wist op voorhand namelijk niet of je wel mensen voor je club zou vinden.

“Dat vond ik net zo leuk. Ik wil niks maken waarvan ik op voorhand al weet hoe het gaat aflopen. Dan raak ik mijn alertheid en verwondering kwijt. Ik had altijd het gevoel dat dit programma de moeite waard zou zijn, al was het maar om het taboe bespreekbaar te maken en een debat op gang te trekken. Het feit dat mijn programma door zoveel kranten en magazines wordt opgepikt, zegt eigenlijk al genoeg. Ik streef naar een wereld waarin dit helemaal geen nieuws is, waarin zo’n maagdenclub niet zou moeten bestaan. Maar daarvoor moet je het eerst bespreekbaar maken.”

In aflevering 1 heb je het over de definitie van seks. Volgens die definitie ben jij een maagd, maar je hebt wel seksuele ervaringen.

“Klopt. Het programma gaat deels over hoe wij naar seks kijken. Door dit te maken, is mij opgevallen dat we met een mannelijke bril naar seks kijken. De definitie in het woordenboek is gebaseerd op penetratie. Dat wil zeggen dat twee vrouwen elkaar in principe niet kunnen ontmaagden, maar twee mannen wel. Dat is toch absurd. Een achterhaalde visie. Ik ben tijdens de opnameperiode veel visies tegengekomen die wel een likje verf kunnen gebruiken.”