Luka Cruysberghs bekroont muzikale zoektocht met debuutplaat: “Nooit gedacht aan stoppen”

Eindelijk. Zeven jaar na haar overwinning in ‘The Voice’ en twee jaar na een kortstondig intermezzo als zangeres van Hooverphonic, staat Luka Cruysberghs dan toch op eigen benen. Een lange muzikale zoektocht leidde tot debuutplaat ‘Need You In The Light’, en die laat een beloftevol poptalent horen.

“Toch wel. Als je mijn EP van twee jaar terug hoort, dan hoor je hoe ik daar duidelijk nog aan het zoeken was. Ik luisterde toen veel naar elektronische muziek, en dacht dat dat ook was wat ik moest maken. Toch miste ik al snel instrumenten, en vond dat mijn stem daar niet het mooiste in uitkwam. En aangezien daar mijn talent ligt, ben ik daarna meer beginnen schrijven met de focus op zang, waarna we andere instrumenten toevoegden. In die eerste fase maakte ik ook nog muziek die echt bedoeld was voor de radio. Nadien realiseerde ik me dat de kans klein is dat die mij gaan draaien, aangezien ik niet de macht van een label achter me heb. Dus dan kon ik maar beter maken wat ik zelf tof vond. En met dat besef is alles langzaam op zijn plaats gevallen.”

Je presenteert je ook echt wel als een independent artist nu. Je hebt ook alles zelf gefinancierd. Dat is niet eenvoudig, vermoed ik.

“Ik had geen andere keuze. Als je geen aanbiedingen hebt, moet het zo maar. Het is lastig, maar ook fijn dat ik alles nu zelf beslis. Maar het is allemaal erg duur, dus ik vroeg me soms wel af hoe lang ik het op deze manier volhoud. Gelukkig heb ik sinds kort een nieuw team en een nieuw management, die erg in me geloven, en mee investeren. Op deze manier heb ik meer ademruimte en kan ik zonder zorgen muziek blijven maken.”

Zijn er momenten geweest dat je twijfelde om de handdoek dan maar in de ring te gooien?

“Neen. (beslist) Neen. Nooit. Zelfs al zou het niet werken zoals ik het nu aanpak, dan nog zou ik altijd muziek blijven maken. In de eerste plaats voor mezelf, dan, want ik doe dit heel graag. Dit is mijn passie. Stoppen was nooit aan de orde. Maar er waren inderdaad momenten dat het leek alsof ik maar geen vooruitgang maakte. Ondertussen ben ik wel blij met hoe het gegaan is hoor, en ook Sing Again heeft weer wat teweeggebracht.”

Was dat televisieprogramma het opstapje waar je op wachtte om je plaat uit te brengen?

“Die zou sowieso verschenen zijn, maar we hebben de release wel bewust naar voren geschoven. Want natuurlijk heeft Sing Again een push gegeven. Mensen herkennen me opnieuw, nu ik op televisie ben geweest, en niet langer als Luka van The Voice of Hooverphonic. Nu is het vaak Luka van Sing Again. Dat is wel fijn. Meedoen aan dat programma was dus sowieso evident, als je niet echt vaak op de radio wordt gedraaid. Het was dus goeie promo, en ook gewoon een mooi avontuur. Ik heb er veel van bijgeleerd.”

Hoe kijk jij nu terug op je jaren bij Hooverphonic?

“Positief. Ik heb het al vaker gezegd, maar: als ik het opnieuw kon doen, ik deed het opnieuw. Ja, ik was behoorlijk jong. Als dat ontslag me nu te beurt was gevallen, had ik het meer kunnen relativeren, maar tegelijk heb ik er ook geen spijt van.”

Ik vraag het omdat sommige van je zanglijnen op ‘Need You In The Light’ me, euh, Hooverphoniciaans lijken. Die periode heeft je als zangeres echt wel gevormd?

“Zeker. Want ik was altijd al fan, en door dan in die band te zingen, neem je onbewust nog meer over. En dat aanvoelen van je komt natuurlijk doordat het ook vaak trage nummers zijn, met veel piano en strijkers zoals hen. Maar persoonlijk vind ik niet dat mijn muziek op die van hen lijkt.”

Waar zou je over een jaar willen staan?

“Dan hoop ik vooral dat ik meer optredens heb binnengehaald, een vaste fanbasis heb. Daar ontbreekt het me nu nog wat aan. Veel mensen kennen me wel, zowel jong als oud, maar echt een groep die echt loyaal fan is, dat heb ik nog niet. Dat zou wel fijn zijn, die steun.”

En hoe noemen we je leger Swifties dan? De Lukies?

“Eerder de Luckies. (lacht) Neen, daar moet ik nog eens over nadenken, maar toch: goeie suggestie. Dankjewel!”

‘Need You In The Light’ is nu uit.