Actrice Marjan De Schutter: “Ik vind het gênant om mijn plek in de schijnwerpers op te eisen”

Met een opmerkelijke rol in de bejubelde fictiereeks ‘Dood Spoor’, een theatermonoloog die volgende maand in première gaat en rollen in twee andere Streamz-reeksen die later dit jaar op de buis komen, raakt de loopbaan van actrice Marjan De Schutter stilaan volledig onder stoom. “Ik heb al best veel geluk gehad in mijn carrière.”

Ze is niet happig op interviews, laat haar manager vooraf weten. Een week later schuif ik aan tafel bij Marjan De Schutter, die tijdens ons uur samen wel tien keer het woord gênant in de mond neemt. De Zandhovense actrice, momenteel te zien in Dood Spoor en binnenkort solo op de bühne, blijkt de bescheidenheid (en misschien ook wel onzekerheid) zelve. Dat ze een steengoede actrice is, zeggen we dan maar zelf. “Mijn grootmoeder zei ooit tegen me: ‘Marjan, wij zijn veel te dorps’. Dat is zo’n typisch fenomeen van onder de kerktoren: doe maar gewoon.”

Mag ik vragen waarom je zo weinig interviews geeft?

“Omdat ik alles gênant vind. Over mezelf spreken dus ook, al wil ik wel mijn best doen om een theaterstuk of fictiereeks te promoten. Toch denk ik altijd: er zijn zoveel interessante mensen op deze wereld die belangrijke dingen te vertellen hebben. Ik hou per ongeluk van acteren en ik heb toevallig de kans gekregen om ergens in mee te spelen. En dan krijg ik dus plots een hele pagina in de krant. Ik vind het gênant om zoveel plek op te eisen, ik vind het gênant om mijn plek in de schijnwerpers op te eisen. Tegelijkertijd wil ik wel dat mensen kijken naar een reeks als Dood Spoor; vandaar dit interview.”

Vind je acteren zelf ook gênant? Zeker als je straks solo in het theater staat, lijkt me dat heel eng.

“Acteren is meestal gênant, denk ik. Acteren is het managen van gêne. Want acteren is durven falen terwijl mensen toekijken. En falen is gênant. Je moet daarmee leren omgaan, en het helpt om het op een set uit te spreken. Misschien helpt de gêne ook wel: als het je te makkelijk afgaat en er dus niks op het spel staat, is er ook geen drang om het goed te doen.”

Hoe ga jij om met bekendheid? Mag ik Albatros (fictiereeks uit 2021) je tv-doorbraak noemen?

“Voor mijn tv-werk heb ik inderdaad veel te danken aan Albatros. En dit jaar ben ik toevallig veel op tv te zien: nu in Dood Spoor, later dit jaar in twee andere fictiereeksen. Dat zorgt automatisch voor een grotere bekendheid, al is dat dus geen bewuste keuze. Je hebt mensen die interesse hebben in bekend zijn, je hebt ook mensen die vaak op tv komen door hun werk en daardoor bekend worden. Mijn werk houdt in dat veel mensen me zien. En als ze op straat iets tegen me zeggen, is dat eigenlijk iets positiefs. Al is het wel wennen. Soms zie ik mensen naar me kijken en ben ik bang dat ik geen kleren aan heb. (lacht) Op zich vind ik het niet het allerleukste om in de schijnwerpers te lopen. Acteren is geweldig, maar de aandacht die erbij komt, hoeft voor mij niet zo.”

Over Dood Spoor: dat krijgt uitstekende recensies. Zelf blij met het resultaat?

“Ik heb nog niet alles gezien. Mijn ouders hebben namelijk geen Streamz en ik zou het raar vinden om alles al voor hen te hebben gezien. Ik weet natuurlijk wat er gebeurt, maar ik vind het leuker om tegelijkertijd met mijn ouders te kijken. Natuurlijk besef ik dat heel de reeks meer dan oké is. Toen ik het scenario las, voelde ik al snel dat iemand hier keihard aan gewerkt en geschaafd had tot het helemaal juist zat. Ik hoopte destijds zo hard dat ik auditie mocht doen, en toen dat gelukt was, dat ik ook effectief werd uitgekozen.”

Het lijkt me ook geen straf om naast Peter Van den Begin op de set te staan. Of geeft dat net extra stress?

“Peter straalt met zijn ervaring een enorme rust uit. Bovendien kon ik mijn ogen de kost geven: hoe pakt iemand als Peter zo’n tekst aan? Ik vond het heel bijzonder om te zien hoe hij te werk ging. Hij is trouwens ook echt een heel lieve man; het was een feest om met hem te mogen samenwerken.”

“Acteren is durven falen terwijl mensen toekijken”

Je carrière is in 2011 al begonnen en nu lijk je helemaal door te breken. Hoe moeilijk is het om het te maken als actrice?

“Het is uiteraard een lastig beroep, maar ik heb al best veel geluk gehad. Toen ik nog op school zat, werd ik opgepikt door Theater Antigone, en dankzij goede connecties met medestudenten heb ik altijd wel werk gehad. Natuurlijk heb ik ook maanden gekend zonder werk, maar dan is het een kwestie van niet te panikeren. Momenteel ben ik aan het repeteren voor een monoloog die ik speel in de Bourlaschouwburg in Antwerpen, die op 23 april in première gaat. Die voorstelling heet Mantike, een naam die de oude Grieken gaven aan de kunst van het voorspellen.”

Is dat ook niet gênant, solo op de bühne?

“Absoluut, maar op het moment van de première is er wel al veel gerepeteerd en afgetast geweest. Het meest gênante vindt plaats in de repetitieruimte in de weken voor de première. Dan moet je aftasten hoever de gêne gaat en of je bereid bent om daar elke avond voor te gaan. Toch stond zo’n solovoorstelling wel op mijn bucketlist. Dit lag binnen mijn ambities, al moet ik toegeven dat ik het nu al in mijn broek doe.” (lacht)

Wat staat er nog op de bucketlist?

“Ik ben over het algemeen heel realistisch in mijn ambities – ik droom bijvoorbeeld niet van Hollywood – maar ik zou wel heel graag eens samenwerken met de Griekse regisseur Yorgos Lanthimos, bekend van onder andere The Lobster en The Favourite. Ik luister wel eens naar interviews met hem of met zijn acteurs en hoor dan dat ze als voorbereiding improvisatie- en theaterspelletjes doen. Dan is het meest gênante voor iedereen al voorbij, zegt hij, en hij doet dan zelf ook mee.”

Normaal begin ik met deze vraag, maar misschien vond ik hem wel te gênant om te stellen: hoe ziet jouw ideale zondag eruit?

“Op een ideale zondag ben ik niet te vroeg wakker, omdat ik de avond ervoor een theatervoorstelling heb gezien en daarna ben blijven plakken in de bar. Ik heb op zondagochtend dan nog binnenpret over wat de avond ervoor gezegd en gedaan is. Dan lees ik wat, kijk ik wat tv en ga ’s avonds eten bij mijn familie. Meer hoeft dat niet te zijn.”

‘Dood Spoor’, elke dinsdagavond op Play4.

‘Mantike’, vanaf 23 april in de Bourlaschouwburg. Info en tickets: toneelhuis.be.