Mathias Sercu over ‘Leven in verlengingen’, het aangrijpende verhaal van zijn zoon: “Bizar en heftig om alles te herbeleven”

Aanstaande dinsdag geeft VRT 1 het startschot van ‘Leven in verlengingen’, de driedelige documentaire over het leven van Tore Sercu, zoon van psychologe Ilse Vanbrabant en acteur/regisseur Mathias Sercu. Drieëneenhalf jaar geleden werd hij ‘terminaal verklaard’, maar Tore leeft nog steeds, in verlengingen.

In drie afleveringen geeft het gezin Sercu een waardevolle en rauwe inkijk in het leven van de afgelopen drieëneenhalf jaar. Van de eerste diagnose in mei 2021, over verschillende therapieën en bestralingen, tot een consultatie in de dagkliniek (waar Tore nog wekelijks naartoe moet) in 2024. Niet alleen het medische traject, maar vooral ook de persoonlijke worstelingen en momenten van hoop en liefde staan centraal. Met handycambeelden die het gezin zelf vastlegde, interviews en open gesprekken tussen gezinsleden schetst Leven in verlengingen een rauw, eerlijk en liefdevol portret.

Mathias, hoe gaat het nu met je zoon?

“Op dit moment ça va. Vorig jaar toen wij elkaar spraken (voor de Ontbijtbabbel, red.) was zijn situatie nog redelijk dramatisch, maar de nieuwe therapie die toen is opgestart, slaat nog steeds aan. Hij moet nog elke week naar de dagkliniek, maar medisch gezien gaat het boven verwachting momenteel.”

“Ik ben in dit verhaal enkel de papa van Tore. That’s it”

Wanneer is het idee ontstaan om een documentaire over Tore en over de impact van zijn ziekte op jullie gezin te maken?

“Toen Tore de diagnose kreeg, was het de reflex van mijn vrouw om beelden te maken, al was het maar voor onszelf. We hebben toen aan Warre Keuppens, de zoon van vrienden van ons, die ondertussen afgestudeerd is als regisseur, gevraagd of hij dat zag zitten. We hadden geen concrete plannen met die beelden, maar voelden wel de noodzaak om ze te laten maken. Ondertussen waren Tore en ik een aantal keer in de media gekomen, en wat ons telkens opviel, was de stortvloed aan reacties die we kregen van mensen die sterkte puurden uit ons verhaal. Uiteindelijk kwam een productiehuis schoorvoetend met de vraag of we een documentaire wilden maken. Initieel zag ik dat niet meteen zitten, maar na een brainstorm bleek er wel een klik te zijn. We hadden op dat punt al zoveel materiaal. Bovendien konden we met zo’n docu ook iets betekenen voor anderen, wat ons heel veel deugd doet.”

Even voor de duidelijkheid: jij bent dus niet de maker van deze docu.

“Nee, ik ben in dit verhaal enkel de papa van Tore. That’s it. Wij zijn het lijdend voorwerp, wat heel raar is.”

Hoe is het voor jullie om heel dat traject van drieëneenhalf jaar te herbeleven via deze docu?

“Dat is bizar en heftig. Ik weet dat ik makkelijk praat over Tore en zijn ziekte, maar ergens is dat een soort overlevingsmechanisme. Het wordt een verhaal wanneer je het vertelt. Maar door nu opnieuw die beelden te zien, vooral van in het prille begin, werden we opnieuw geconfronteerd met hoe heftig het allemaal was. Dat kwam hard binnen. Op een bepaalde manier was het goed voor ons om dat te zien, omdat we dan weer beseffen dat hij er nog is en dat hij van heel ver komt. Ergens geeft dat kracht.”

Hoe ziet de toekomst er nu uit voor jullie?

“Niemand die dat kan zeggen. Er bestaat geen medische literatuur van zijn ziekte. De behandeling die hij nu krijgt, bestond drie jaar geleden nog niet. Ik heb het vaker aan zijn artsen gevraagd of de kanker ooit volledig verdwijnt en het enige dat ze kunnen zeggen, is dat ze daar niet van uitgaan. Van in het begin werd gezegd: dit is ongeneeslijk. Maar wie weet wat de toekomst brengt?”

‘Leven in verlengingen’, vanaf dinsdag drie weken lang op VRT 1.