Nele Somers: “Het is me allemaal niet in de schoot geworpen”

Ooit droomde ze ervan omroepster te worden, maar toen dat niet lukte – omdat de Vlaamse tv-zenders alle omroepsters op straat zetten – veegde Nele Somers (40) haar traantjes af en dook haar echte passie in: de advocatuur. Tegenwoordig runt Nele twee advocatenkantoren, aangevuurd door een bodemloze ambitie die stamt uit een moeilijke jeugd.

Toen Nele Somers in 2007 gekroond werd tot Miss Belgian Beauty leek er een mediacarrière in het verschiet te liggen. Toch verdween de sympathieke Brasschaatse al snel weer van het mediatoneel, om carrière te maken als advocaat. In die hoedanigheid verschijnt ze tegenwoordig weer op televisie, bij De Tafel van Gert om precies te zijn. “Achteraf bekeken ben ik enorm opgelucht dat ik destijds niet in de media terecht ben gekomen, al ging dat toen wel gepaard met traantjes. Maar ik heb daardoor wel carrière kunnen maken als advocaat en ben echt gepassioneerd door mijn vak. Bovendien besef ik nu heel goed dat ik liever wat onder de radar blijf. Bekend zijn brengt namelijk ook heel wat nadelen met zich mee.”

Hoe ziet jouw ideale zondag eruit?
“Op een ideale zondag doe ik zo weinig mogelijk. Bij voorkeur is het goed weer, lig ik in de tuin met een boek, terwijl de kinderen in het zwembad spelen. In de namiddag ga ik naar het park om een kilometer of tien te lopen en ’s avonds organiseren we een barbecue, voor mij zonder vlees. Op zondag is er dus veel tijd voor mijn gezin; dat is mijn basis. Ik kan alleen maar doen wat ik doe dankzij de stabiliteit in mijn gezin. Ik geef heel veel aan mijn business, maar een aantal dingen geef ik niet op: mijn veilige haven en mijn identiteit. Ik wil met hakken van 10 centimeter en lange blonde haren mijn job kunnen uitoefenen.”

Je zegt dat alsof dat onmogelijk is.
“Het is complex. Er zijn er meer en meer die het begrijpen, maar nog al te vaak gaan mensen, ook in de juridische sector, voort op het stereotype, op het vaststaand beeld dat ze van ‘vrouwen zoals ik’ hebben, terwijl dat beeld geenszins overeenkomt met de werkelijkheid. De waarheid is gewoon dat ik als vrouwelijke vrouw in een leidinggevende positie heel wat meemaak.”

Hoe kwam het eigenlijk dat jij je had ingeschreven voor zo’n missverkiezing?
“Ik studeerde rechten en had zin in een sprong zijwaarts. Bovendien kon ik een auto, meubeltjes en wat geld zeer goed gebruiken. Ik genoot ook wel van die competitie, maar het ‘miss’ zijn vond ik vreselijk. Zo afstompend, van kermis naar kermis, in een jaar dat door #MeToo getekend werd, waardoor ik plots met een lege agenda zat. Van de glitter en glamour ging ik met hangende pootjes naar een stoffig advocatenkantoor in een grijs maatpak. Daar bleek al snel dat ik nog zo slecht niet was in mijn job.”

Je runt tegenwoordig twee advocatenkantoren, je lijkt me ambitieus genoeg om het daar niet bij te laten. Is dat een van je zondes: veel hooi op je vork nemen?
“Absoluut! Al weet ik niet of mijn ambitie echt een zonde is. Ik kamp af en toe wel met negatieve gedachten, dat vind ik eerder een zonde. Maar dat ligt aan trauma uit mijn jeugd. Veel mensen denken dat het me altijd voor de wind is gegaan en dat ik alles in de schoot kreeg geworpen, maar het tegenovergestelde is waar. Ik ben een self-made woman. Niks van wat ik heb, is zomaar komen aanwaaien. Zelfs mijn doctoraat niet. Ik heb sinds mijn 13de zo goed als alles zelf betaald, met geld dat ik verdiende door drie keer per week te babysitten.”

“Bekend zijn brengt ook heel wat nadelen met zich mee”

Trauma uit je jeugd, wat moet ik me daarbij voorstellen?
“Ik heb een uiterst moeilijke jeugd gehad, al is dat achteraf makkelijker te benoemen. Ik had toen niet door dat wij thuis in een problematische situatie opgroeiden. Veel meer wil ik daar niet over kwijt, alleen wil ik wel benadrukken dat zaken niet altijd zijn wat ze lijken. Ik was allerminst de prinses die gepamperd werd, integendeel.”

En er zat nog familiaal trauma in de pijplijn. Ik moet zeggen: schoonfamiliaal, want je schoonvader Eddy Snelders werd vorig jaar opgepakt voor zedenfeiten. Hij maakte ook stiekem naaktbeelden in zijn vakantiehuis.
“Ook dat bracht veel trauma en heel veel pijn met zich mee. Het was aanvankelijk zelfs moeilijk te geloven dat we plots geconfronteerd werden met dit soort zaken, zo dichtbij ons. Het kwam als een grote verrassing op een moment dat mij in het leven de ene na de klap na de andere werd uitgedeeld. We proberen het nu stap voor stap te bekijken. Er is pijn, maar ook heel veel liefde en hopelijk is dit een beginpunt voor Eddy om te helen.”

Nog even over missverkiezingen: nu zijn die nog een schim van wat ze ooit waren. Hoe kijk jij naar dat fenomeen?
“Ik zal het zo zeggen: als mijn dochter, die nu 14 is, mij vertelt dat ze mee zou willen doen aan Miss België, dan zou ik haar dat afraden. Hoe hypocriet dat ook klinkt. Hoe vaak ik op kermissen te horen kreeg ‘kom eens op mijn schoot zitten’. Die missverkiezingen dienen enkel het verlangen van het patriarchaat, al stond ik daar zelf toen niet zo bij stil. Maar het is gewoon niet meer van deze tijd, vind ik, al wil ik nu zeker niet pleiten voor de afschaffing ervan.”

Tot slot: wie mag er bij jou een keer aanschuiven aan je ontbijttafel?
“Lady Di, hoewel ik ze toch liever in vrede wil laten rusten. Maar zij heeft toch altijd van een enorme aantrekkingskracht getuigd, en een gigantisch empathisch vermogen. Ik volg alles wat er over haar verschijnt, ik heb boeken over haar gelezen. Ze lijkt me een heel boeiend persoon om eens aan de ontbijttafel te hebben.”