Ontbijtbabbel met Taeke Nicolaï: “Er zijn momenteel veel vraagtekens in mijn leven”
Na twee mooie hoofdrollen in ‘The Chapel’ en ‘Alter Ego’ schittert Taeke Nicolaï (29) op dit moment in de (uitstekende) bioscoopfilm ‘Milano’. De carrière van de jonge actrice lijkt daarmee op stoom te komen. “Ik wil graag de wereld zien. En het liefst van al wil ik de wereld al spelend ontdekken, in film of theater.”
Een paar jaar geleden zette Taeke Nicolaï haar eerste stapjes in de filmwereld, ondertussen heeft ze een paar interessante hoofdrollen – in The Chapel, Alter Ego en nu in Milano – op haar palmares. Hoog tijd dus voor een Ontbijtbabbel met de getalenteerde actrice, over ambities, onzekerheden en ‘dedication’. Maar eerst wil ik van haar weten…
Hoe ziet jouw ideale zondag eruit?
“Op een ideale zondag zit ik vol energie en word ik heel vroeg wakker, nog voor de rest van de wereld. En dan wandel ik door de straten van de stad en kijk ik naar de mensen. Verder zit ik ook graag in mijn tuin naar vogels te kijken. Onlangs zat er een goudhaantje op mijn terras, blijkbaar is dat Europa’s kleinste vogeltje. Ik ben onlangs verhuisd naar een plek met een tuin, en nu geniet ik dus van vogelspotten. En van in de tuin werken, letterlijk met de handen in de aarde zitten. Op een ideale zondag ga ik uiteraard ook naar de cinema.”
Met wie zou jij graag een zondag doorbrengen?
“Ik denk met actrice en regisseur Greta Gerwig (bekend van ondere andere Barbie en Little Women, red.). Ik heb al een aantal jaar een alarm op mijn gsm staan dat me eraan moet herinneren om Greta Gerwig een mail te sturen. Ik had gehoord dat zij een tapdansfilm wilde maken en daar wil ik heel graag in meespelen. (lacht) Dat alarm gaat nog elke dag af, maar helaas heb ik haar e-mailadres niet.”
“Ik hou graag mijn opties open en zie dan wel wat er op me afkomt”
Waar bezondig jij je aan?
“Ik weet niet of ik in zondes geloof. Maar waar ik wel altijd spijt van heb: te lang op mijn gsm zitten. Soms kom ik thuis en sta ik voor mijn deur te scrollen tot mijn ogen zeer doen en mijn hoofd vol met snelle beelden zit. Een zonde is dat niet echt, maar het is wel jammer voor mijn ogen.”
Je bent momenteel te zien in ‘Milano’, het regiedebuut van Christina Vandekerckhove met Matteo Simoni en de jonge Basil Wheatley. Hoe blik je daarop terug?
“Ik speel de biologische moeder van Milano die plots opduikt in zijn leven. Een heel intense en interessante rol, maar tegelijkertijd heel fragiel en kwetsbaar. Ik vond het heerlijk om met Christina samen te werken; ze had een heel duidelijk beeld van mijn personage.”
Je hebt een kleinere maar wel een opvallende rol, en niet alleen door dat blauwe haar.
“Dat haar was echt een heel proces. Ik heb zelf donker haar, dus eerst moet het ontkleurd worden. Dat leverde een blondgelig resultaat op, nog wel een coole look. Daarna moest dat blauw erop, steeds weer opnieuw. Ik heb daarna nog heel lang zo rondgelopen; dat blauw wilde er niet uit. Omdat mijn haar kapot was van al die verf, heb ik het uiteindelijk maar kort laten knippen.”
In ieder geval: voor de juiste rol heb je veel over?
“Ja, ik ben wel dedicated. Als het een rol is waar ik mijn tanden in wil zetten, heb ik er veel voor over.”
Je bent 29 en lijkt nu door te breken. Zijn het al moeilijke jaren geweest als actrice?
“Het is wel een zoektocht ja. Je weet dat als je afstudeert als acteur dat de projecten niet voor het oprapen liggen. Vroeger was er voor acteurs misschien wat meer zekerheid. Je kon dan nog vast bij een theaterhuis aan de slag, er waren ook lange tournees. Zoiets heb ik zelf nog niet meegemaakt. Hopelijk komt dat nog. Maar de onzekerheid hoort er in ieder geval bij. Vroeger dacht ik daar niet zo over na, maar de laatste tijd speelt het toch wat meer in mijn hoofd, misschien omdat ik binnenkort dertig word. Wat als ik een huis wil kopen of een gezin wil starten? Hoe ga ik dat regelen?”
Eindejaar in zicht
“Of ik iets met het eindejaar heb? Ik vind Kerstmis wel een gezellige periode, al hoef ik niet per se Kerstmis op 25 december te vieren. Maar in ieder geval wel in die periode. Op Kerstmis zelf ga ik waarschijnlijk werken in een sociaal huis. Nieuwjaar vind ik een ander verhaal; ik vind het heel leuk om met Nieuwjaar niet in België te zijn. Vorig jaar zat ik bijvoorbeeld in Genua. Heel tof, want ik kende daar niemand en er stond dus ook geen druk op die feestdag.”
Die dertigste verjaardag geeft stress?
“Zeker. Sta ik waar ik moet staan? Ik weet het niet, want waar zou ik dan moeten staan? En moet ik al weten of ik kinderen wil of niet? Moet ik iets kopen en waar dan? Ik zit in een fase van mijn leven met heel veel vraagtekens. Het kan nog alle kanten uit en ik wil me niet vastpinnen. Ik hou graag mijn opties open en zie dan wel wat er op me afkomt.”
Hoe ambitieus ben je als actrice?
“Ik wil graag de wereld zien, en het liefst van al wil ik die al spelend ontdekken, in film of theater. Verder wil ik niet te veel concrete doelen stellen, want dat levert alleen maar stress op. Afgelopen zomer heb ik wel voor het eerst in een Frans theaterstuk gespeeld. Dat smaakte naar meer. Ik hou wel van zulke uitdagingen.”
Hoe vind je het eigenlijk om jezelf op groot scherm te zien?
“Confronterend. Met Milano nog meer dan met The Chapel of Alter Ego, omdat mijn personage zo kwetsbaar is. Maar ik ben natuurlijk wel altijd benieuwd naar hoe ik het gedaan heb als acteur. Daarom kijk ik wel, ook al blijf ik het gek vinden om mezelf op groot scherm te zien.”
‘Milano’, momenteel te zien in de bioscoop.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier