S10 vindt stabiliteit op ‘Mijn haren ruiken naar vuur’: “Ik wil het popgevoel helemaal omarmen”

Drie jaar nadat ze op het Eurovisiesongfestival indruk maakte met ‘De diepte’ lanceert Stien den Hollander haar vierde plaat. Op ‘Mijn haren ruiken naar vuur’ lijkt de voormalig getroubleerde zangeres eindelijk rust gevonden te hebben.

Je hebt gewerkt met Jordan Fish van Bring Me The Horizon. Hoe ben je bij een behoorlijk bekende Brit als hem terechtgekomen?

“Ik was altijd al fan van zijn producties, maar natuurlijk durfde ik er nooit écht van dromen om met buitenlandse producers te werken, aangezien ik natuurlijk in het Nederlands zing. Blijkbaar was iemand van mijn label al heel lang bezig om iets met hem op te zetten, en zo kreeg ik plots een berichtje van hem dat hij hoorde dat ik met hem wilde werken. Een week later stond hij in Amsterdam. Ik denk dat hij zin had in iets nieuws, een avontuur, en dacht fuck it, dat doe ik wel even. Lekker dichtbij. Uiteindelijk hebben we daar opgenomen, maar ook bij hem in Engeland. We hebben wat heen en weer gependeld.”

Het resultaat klinkt nog meer pop dan je vorige werk: vetter, meer geproduced. Was dat een bewuste keuze?

“Ook dat was een eerder logische evolutie. Ik wist niet wat ik moest verwachten toen ik met Jordan aan de slag ging, en zo ontstond alles op het moment zelf. Ook de productiekeuzes werden zo genomen. Maar ik was fan van wat hij deed, dus ik vind het heel fijn hoe alles samen is gekomen. Hij was tegelijk overigens ook enkele heel harde metalplaten aan het opnemen, dus ik denk dat het voor hem ook een welkome afwisseling was: even rustige, vrolijkere muziek maken.”

Nochtans heb je ooit verklaard dat je geen popster bent. Het voelt alsof je dat langzamerhand toch wat meer bent gaan omarmen.

“Dat klopt, en ik weet niet zo goed waarom dat zo is. Ik denk dat Mijn haren ruiken naar vuur voor mij ook een soort springplank was om dat popgevoel eens helemaal te omarmen, en heel erg uit te pakken met wat meer meisjesachtige dingen. Het past bij wat ik nu leuk vind, dus voor mij klopt het.”

Eén van de thema’s op de plaat is zelfacceptatie, aan de andere kant lijkt het me ook een soort break-up-album. Je bent één specifieke relatie aan het uitzweten.

“Klopt allebei wel. Ik denk dat dit de meest stabiele plek is geweest waaruit ik ooit een plaat heb gemaakt, maar het is ook waar dat mijn relatie net uit was toen ik met Jordan aan het album begon. Waarna het zomer werd en ik iemand nieuw ontmoette, en dat hele proces zit wel in de songs. Dat De meeste mensen zijn raar het album opent, is dus niet toevallig, want dat gaat over beide aspecten op de plaat. Het draait om zelfacceptatie en leuke mensen ontmoeten, maar ook om beseffen dat sommige leuke mensen eigenlijk helemaal niet goed voor je zijn. En dat rare mensen je ook naar beneden kunnen halen.” (MAVS)

‘Mijn haren ruiken naar vuur’ is nu uit.