Sebastien Dewaele: “Als acteurs moeten we allemaal vechten tegen de onzekerheid”

Een dikke week geleden speelde hij nog de première van zijn theatershow ‘XXX’, nu is hij te bewonderen in de gloednieuwe fictiereeks ‘Styx’. Spannende dagen dus voor acteur Sebastien Dewaele die zowel op de planken als op het kleine scherm zijn onmetelijke talent uitstalt. “Met Preuteleute op het podium staan is puur genieten. Maar ook zo’n misdaadreeks met een horrortwist als ‘Styx’ is machtig interessant – en bovendien nooit eerder vertoond in Vlaanderen.”

Muziektheater, horror, drama, comedy, … Het lijkt Sebastien Dewaele, in Oostendse kringen beter bekend als Basje, weinig uit te maken welk genre hij voorgeschoteld krijgt. Van Eigen Kweek tot Undercover, van Zeevonk tot Preuteleute; Dewaele legt zijn ziel en zaligheid in elke rol die hij speelt. Momenteel doet hij dat in Styx, een gloednieuwe Streamz Original, en in theatershow XXX, waarmee hij door (voornamelijk West-)Vlaanderen toert.

Voordat we het over je professionele activiteiten hebben, wil ik eerst weten hoe jouw ideale zondag eruitziet?

“Koers, dat is de ideale zondag. De mooiste zondagen van het jaar zijn dus die van de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Ik slaap dan lang uit en hoop dat mijn vrouw koffiekoeken gehaald heeft, om dan aan de voorbeschouwing van de koers te beginnen. Ik hou van dat heroïsche van de koers. Mijn volgende theatervoorstelling bij Compagnie Cecilia gaat trouwens over de eerste Flandrien, Marcel Kerff, een Voerenaar die bij de eerste Tour de France ooit, in 1903, zesde werd. Een heel opmerkelijk verhaal. Verder mag er op een ideale zondag ook wat voetbal aan te pas komen. Ik ben een grote KV Oostende-fan, ook al beleven we als supporters van KVO momenteel heel moeilijke tijden.”

Neem ook even plaats op mijn biechtstoel: waar bezondig jij je aan?

“Ik ben een levensgenieter, op alle vlakken. Een goeie pint, een goede fles fijn, een goed aperitief, een goed bourgondisch maal, … Kan nefast zijn voor de ochtend, maar kan wel een leuke avond opleveren (lacht).”

“Ik voel me geslaagd in mijn doelen; mijn kinderdromen zijn uitgekomen”

Hoewel het grote publiek je pas kent sinds ‘Eigen kweek’, ben je al meer dan twintig jaar actief als acteur. Wat zijn de leukste en minst leuke aspecten van het vak?

“Het minst leuke is zonder twijfel de onzekerheid waar acteurs mee kampen. Dat is de demon waar we allemaal tegen moeten vechten. Elke acteur in Vlaanderen heeft al eens zo’n periode meegemaakt waarin er geen of weinig werk is en hij of zij zich afvraagt waarom dat zo is. Daar moet je mee leren omgaan. Ik heb wel het geluk gehad met het Preuteleute-verhaal, dat ik meer dan twintig jaar geleden met Tom Vanrijckeghem heb opgestart. Dat zorgt ervoor dat ik altijd wel iets te doen heb. Maar ondanks de onzekerheid is acteren een roeping en een passie. Als je die job kan en mag uitvoeren, ben je de gelukkigste mens ter wereld.”

Hoe schatplichtig ben jij aan ‘Eigen kweek’?

“Ik heb daar heel veel geluk mee gehad. Ik ging eigenlijk auditie doen voor een andere rol, maar ik werd uiteindelijk Steven Welvaert. En plots zag het publiek mij als acteur en niet enkel als lolbroek op de planken. Want op dat moment zat ik in het straattheater, probeerde ik het in de comedy en toerde ik met Preuteleute. Dankzij Eigen kweek kreeg ik de geloofwaardigheid van een acteur.”

En dat heeft dan weer tot heel veel mooie rollen geleid. Tot de hoofdrol nu in ‘Styx’, een bloedstollende fictiereeks met een laag fantasy/horror.

“Toen ik gevraagd werd om auditie te doen voor die rol, was er nog geen scenario; er was enkel de roman van Bavo Dhooge waarop de reeks gebaseerd is. En het interessante aan dat boek is dat het draait om een nieuw creatuur binnen de fantasy: een levende dode mét een geweten. Dat vond ik zo’n machtige twist. Ik speel dus een man in zijn midlife met een relatieprobleem, die niets liever wil doen dan zijn eigen gezin op te vreten. Als acteur probeer je altijd een bepaalde emotie uit jezelf te halen. Maar die emotie, of dat verlangen om mijn eigen gezin op te vreten, ken ik niet (lacht). In overleg met de scenarist en regisseur ben ik dan op zoek gegaan naar dat personage. Omdat je er in zo’n rol voor duizend procent moet in geloven dat je juist zit. Voor ons moest het allemaal echt aanvoelen. Dat is meteen de essentie van acteren.”

Je bent 46 en hebt vooral de laatste tien jaar mooie rollen gespeeld, zowel in film als op televisie. Geef je jezelf wel eens een schouderklopje?

(lacht) “Nee, dat doe ik niet, maar als ik nu tegen mezelf als 16-jarige zou kunnen zeggen wat ik allemaal al gedaan heb, dan zou die jongen dat wellicht moeilijk geloven. Ik voel me in ieder geval geslaagd in mijn doelen; mijn kinderdromen zijn wel uitgekomen. En soms denk ik dan: wat nu nog? Wat zou me op werkgebied gelukkig maken? Ik weet het zelf niet. Voor mij hoeft er in principe niet zoveel te veranderen. Maar volgens sommige mensen is het antwoord: het buitenland.”

Je had toch ook, na ‘Undercover’, je zinnen gezet op Frankrijk?

“Dat was toen zo in de pers gekomen, maar Frankrijk is nooit een grote ambitie geweest. Het feit is dat mijn moeder Française is en dat ik relatief goed Frans spreek. Het zou dus stom zijn om het niet een keer te proberen in Frankrijk. Ik heb nu al een paar jaar een Franse agente en heb er geregeld kleine opdrachten gedaan. Maar het is niet mijn ambitie om een groot Frans acteur te worden. Wat wel nog op mijn bucketlist staat, is iets van nul helpen creëren, een film of een serie. Dat heb ik nooit eerder gedaan, maar lijkt me wel interessant.”

‘Styx’, vanaf nu te zien op Streamz.