‘Thuis’-actrice Tine Priem brengt na een turbulente periode een eigen ‘geluksplanner’ uit: “Ik voel heel snel wanneer ik over mijn grenzen ga”

Al tien jaar lang schrijft actrice Tine Priem, bekend als Tamara uit ‘Thuis’, haar gedachten en gevoelens, ambities en dromen neer in een dagboek. En niet zonder gevolg: Tine vond de liefde van haar leven, werd een bekend actrice én een beter mens. In ‘Van geluk gesproken’, haar gloednieuwe boek, probeert ze ook anderen tot ‘journaling’ aan te zetten.

In Cozette, een mooie Gentse ontbijt- en lunchplek, tref ik een stralende Tine Priem, die vol ongeduld en spanning op een eerste exemplaar van Van geluk gesproken wacht. Het boek is deels ‘journal’, deels uitleg over ‘journaling’, en meteen het geheim achter Tines brede glimlach. Want journaling heeft haar leven richting gegeven. En met haar boek – een zogenaamde geluksplanner – wil de actrice anderen op weg helpen naar geluk en het waarmaken van dromen. Maar voordat ze me haar geheim verklapt, wil ik eerst weten …

Hoe ziet jouw zondagochtendroutine eruit?

“Als ik niet moet werken, probeer ik het heel rustig aan te doen. Mijn man is zo lief om mij regelmatig koffie op bed te brengen. Dan schrijf ik eerst in mijn boekje, over de week die komt, de doelen die ik stel en de zaken waar ik dankbaar voor ben. Ik start dus met een moment van zelfreflectie. Dat doe ik trouwens al tien jaar. Een heel leuke manier om wakker te worden, omdat je vertrekt vanuit rust en positiviteit. Daarna ga ik wel eens sporten, al ben ik daar minder fanatiek in dan vroeger, toen ik wel vijf keer per week moest sporten van mezelf. Nu luister ik naar mijn lichaam. Uiteraard ontbijt ik ook gezond en wat later op de dag begin ik aan mijn weekvoorbereiding. Dan maak ik bijvoorbeeld een maaltijdplan voor de rest van de week. Ik probeer altijd zo goed mogelijk voorbereid te zijn, zodat ik op drukke werkdagen niet naar ongezonde voeding hoef te grijpen. Dat klinkt misschien al druk, maar ik doe op zondag niks met haast. Al ben ik zeker niet het type dat graag niks doet.”

Normaal zou ik je welkom heten in mijn biechtstoel, maar ik heb zo’n vermoeden dat je niet zoveel zondigt.

“Klopt. Ik heb weinig last van luiheid of gulzigheid, al kan ik wel eens een hormonale boefkick hebben. Ik zal vast niet vrij van zonden zijn, maar ik kan nu niet op een concreet voorbeeld komen. Vroeger was ik wel een feestbeest. Ik kon in het weekend zwaar uitgaan. Maar ik ben de laatste jaren heel braaf geworden. Mijn slaap is gewoon te belangrijk.”

“Uiteraard is Thuis een prachtige opportuniteit. En een vaste rol in zo’n populaire reeks opent zeker wel deuren”

Is die braafheid misschien ook het gevolg van je burn-out van een paar jaar geleden?

“Misschien wel. Ik vond oververmoeidheid vroeger normaal. Mijn lichaam gaf wel signalen dat ik het rustiger aan moest doen, maar ik luisterde er niet naar. Nu weet ik dat ik in drukke periodes genoeg me-time moet inplannen en genoeg moet slapen. Ik ken mijn lichaam ondertussen heel goed en voel heel snel wanneer ik over mijn grenzen ga. Door die burn-out heb ik mezelf heel goed leren kennen, wat natuurlijk positief is, al wens ik niemand zo’n burn-out toe. Het is geen lachertje.”

Je brengt nu je eigen ‘geluksplanner’ uit. Geloof je daar echt in?

“Absoluut! Ik doe nu al tien jaar aan ‘journaling’, elke ochtend en avond even in mijn dagboek schrijven wat mij gelukkig maakt, waar ik dankbaar voor ben, wat ik wil bereiken die dag of die week. Dat zorgt ervoor dat ik heel productief en positief in het leven sta. Het heeft me geleerd om opnieuw te durven dromen, om doelen te stellen, naar die doelen toe te leven en te geloven dat dromen uitkomen en doelen bereikt kunnen worden. Vroeger kon ik nogal in negativiteit blijven hangen. Van een klein hobbeltje op mijn pad raakte ik al van de wijs. Dankzij journaling kan ik veel beter relativeren. En heb ik effectief belangrijke zaken verwezenlijkt, omdat je bewust en onbewust acties gaat ondernemen om doelen te bereiken. Zo wilde ik de liefde van mijn leven vinden, ik wilde doorbreken als actrice op tv en in het theater, ik wilde financiële stabiliteit. Die zaken heb ik nu allemaal.”

Wat schrijf je momenteel in je journal? Waar worstel je momenteel mee?

“Dat ga ik niet vertellen. (lacht) Ik wil die energie bij mij houden.”

Behalve een kersverse auteur ben je natuurlijk ook al jarenlang actrice. Binnenkort speel je al acht jaar in ‘Thuis’. Is het ergens een nadeel om al zo lang in een populaire soap te spelen? Het verkleint wellicht je kansen op andere rollen?

“Ja, dat kan een nadeel zijn. Uiteraard is Thuis een prachtige opportuniteit. En een vaste rol in zo’n populaire reeks opent zeker wel deuren, vooral in het theater dankzij mijn naamsbekendheid. Maar er sluiten er ook wel een paar. Ik voel dat ik minder gevraagd word voor andere fictieprojecten. Terwijl ik acteur ben, ik ben jong en ik wil heel graag bijleren. Door op andere sets te staan, leer je net zoveel bij. Ik zou het fijn vinden om andere ervaringen op te doen, ook al is het een gastrol. Ik ben heel ambitieus, ik wil groeien, ik wil leren en beter worden. Maar hoe langer ik in Thuis zit, hoe vaster ik in dat hokje van dagelijkse fictie kom te zitten. Kijkers linken je dan onmiddellijk aan je personage, wat natuurlijk geen voordeel is als je plots in een ander project opduikt. Maar ik hoop toch dat het hokje weer verdwijnt. Ik zou het in ieder geval fijn vinden om elders nog wat ervaring te kunnen opdoen, al zal ik Thuis nooit laten vallen. Zo’n vaste job is natuurlijk ook een enorme luxe. Bovendien doe ik het nog altijd heel graag; ik ga elke dag met plezier naar de set. Maar als er andere opportuniteiten komen, kan ik wel vragen aan de makers om mij tijdelijk een minder grote rol te geven. Er is veel bespreekbaar.”

‘Van geluk gesproken’ (uitgeverij Pelckmans) is sinds vorige week beschikbaar in de boekhandel.