Acteur Wouter Hendrickx: “De onzekerheid blijft het moeilijkste aan dit beroep”

‘De twaalf’ is nog maar net afgelopen of we krijgen alweer topfictie met Wouter Hendrickx voorgeschoteld. Deze keer schittert hij in de Streamz Orignal ‘Alter Ego’, een uitmuntende scifi-reeks over de diep verborgen en duistere wereld van de dood. “Zo’n verhaal had ik nog nooit aangeboden gekregen. Ik was meteen geïntrigeerd.”

Cordon, De helaasheid der dingen, Storm Lara, De twaalf, … Zijn lijstje met professionele verwezenlijkingen maakt indruk. Wouter Hendrickx (48) is dan ook een rasacteur. Dat toont hij opnieuw in Alter Ego – binnenkort te zien op Streamz, later op Play4 – waarin hij niet alleen (alweer) een politieagent speelt, maar vooral een vader die zijn zoon probeert te helpen. De ideale rol, zo lijkt het, voor Wouter die zelf een enorme familieman is. “Een familieman ben ik altijd geweest, ik vind het gezellig wanneer iedereen thuis is. Wij hebben samen drie kinderen, waarvan de oudste, mijn zoon, nu in zijn laatste middelbaar zit. Het is waanzin hoe rap dat het gaat. Maar ik heb altijd geprobeerd een aanwezige vader geweest, ook al waren er periodes, toen ik meer theater speelde, waarin ik hele weekends moest werken. Toch heb ik in mijn carrière altijd rekening gehouden met mijn gezin. Ik wilde er altijd voor hen zijn.”

Dan ga ik ervanuit dat jouw zondagochtend een familiale aangelegenheid is.

“Toch wel ja. Gezellig met z’n allen ontbijten, dat vind ik wel belangrijk, al kan het ontbijt op zondag al meer richting de middag uitlopen. Niet dat ik zelf zo lang in mijn bed lig, ik ben geen lange slaper meer. Maar de drie kinderen hebben elk hun eigen ritme. Onze oudste kan op zaterdagavond al eens zijn uitgegaan, waardoor het wat langer duurt voordat hij boven water komt. Toch wachten we dan meestal om samen te kunnen ontbijten.”

Ik zie op jouw Instagram wel eens een prachtige Lada Niva voorbijflitsen. Is dat je zondagse hobby, sleutelen aan auto’s?

(lacht) “Die auto is jarenlang mijn dagdagelijks vervoermiddel geweest. Van toen ik jong was, was die wagen mijn droom. Een jaar of acht geleden heb ik er eentje op de kop kunnen tikken. Je had toen nog twee garages in België die Lada verdeelden. Jarenlang heb ik er plezier aan beleefd en veel bekijks gehad – soms wilden mensen met mijn auto op de foto – maar nu moet hij met pijn in het hart weg. Hij staat nu al bijna twee jaar stil, en dat is niet goed voor zo’n auto. Het is ook de enige auto in de straat waar planten en onkruid uitgroeien door al zo lang op dezelfde plek te staan.” (lacht)

Ik leef heel sober. De tijd van de grote uitspattingen is voorbij”

Tijd voor de biechtstoel: waar bezondig jij je aan?

“Goh, ik leef eigenlijk heel sober. De tijd van de grote uitspattingen is voorbij. (denkt na) Misschien was ik vroeger wel rancuneus en kon ik snel een oordeel over iemand vellen. Daar ben ik bewust in veranderd. Ik zie meer en meer dat mensen hun redenen hebben om te zijn wie ze zijn. Iedereen heeft bagage. Vroeger, toen ik nog veel theater speelde, nam ik het bijvoorbeeld heel persoonlijk wanneer iemand de zaal verliet tijdens de voorstelling. Nu bekijk ik dat anders: misschien had hij of zij wel net een bericht gekregen met slecht nieuws. Misschien moest die mens gewoon naar het toilet. Ik probeer dus minder snel te oordelen.”

Je bent binnenkort te zien in het uitstekende – en dat mag ik zeggen, want ik heb alle afleveringen bekeken – ‘Alter Ego’. Daarin speel jij een politieagent. Alweer een agent. Vind je dat je getypecast wordt?

“Nee, al begrijp ik je vraag. Ik heb al heel vaak een flik gespeeld, maar wel altijd een andere flik. In het geval van Alter Ego is het zelfs een complete bijkomstigheid dat mijn personage een flik is. Hij is een man, een weduwnaar en iemand die van zichzelf vindt dat hij niet de vader is geweest die hij had moeten zijn. Maar hij krijgt een tweede kans met zijn zoon, die hij met beide handen grijpt. Dat sprak mij zo aan in dit verhaal, dat zette mijn verbeelding in gang. Ik wilde zoveel mogelijk verwijzingen naar de politiedienst eruit, want dit was geen typische flik. Dit is een vader die zaken wil rechtzetten.”

‘Alter Ego’ is een brok sciencefiction, een Vlaamse Westworld in zekere zin. Dat kan fout aflopen als niet alles tot in de puntjes klopt. Ben jij blij met het eindresultaat?

“Ik heb nog niet alles gezien, maar van wat ik gezien heb, ben ik heel tevreden. Het ziet er totaal niet Vlaams uit, het heeft internationale allures. Het camerawerk, de regie, de muziek. Wauw, dat is iets dat in Vlaanderen nog niet eerder gemaakt is, volgens mij. In het begin was het nochtans zoeken. Hoe zouden ze dit in beeld brengen, vroeg ik me af. Ik ben meegegaan in het verhaal van de regisseur en heb mijn vertrouwen gegeven. Ik ben blij dat dat goed heeft uitgepakt.”

Je IMDB-profiel puilt uit van het tv- en filmwerk. Wat waren voor jou de hoogtepunten in je carrière?

“De twaalf was iets waar ik heel blij mee was en waar ik ook enorm veel reactie op gekregen heb. Storm Lara vond ik ook iets heel speciaals, omdat we dat in volle coronaperiode hebben gemaakt. Ook het eerste seizoen van Cordon, geregisseerd door Tim Mielants, was absoluut een hoogtepunt. En nog wat verder terug in de tijd: De helaasheid der dingen. Zulke projecten kom je niet elke week tegen.”

Het lijkt in ieder geval alsof je altijd werk genoeg hebt gehad. Of is het als acteur in Vlaanderen altijd een strijd?

“Het is in ieder geval geen heel makkelijk leven. De onzekerheid blijft het moeilijkste aan dit beroep. Je weet nooit of je over een half jaar of een jaar nog werk zult hebben. Er zijn periodes waarin je overstelpt wordt en plots valt alles weer stil. Zowel financieel als mentaal is dat niet makkelijk. Maar ik ben een gelukzak, een chansaar, dit is wat ik altijd heb willen doen.”

‘Alter Ego’, integraal te zien op Streamz vanaf vrijdag 1 december.