Eric Goens volgt heropstart van de muzieksector: “Enthousiasme waar je van schrikt”

Hoe hielden Bazart, Niels Destadsbader en De Romeo’s zich bezig tijdens corona? En wat met al die mensen achter de schermen, die noodgedwongen op zoek moesten naar een andere job? In de driedelige docureeks ‘Vlaanderen herleeft’ zoekt tv-maker Eric Goens dat uit.

De entertainmentsector heeft een annus horribilis achter de rug – eigenlijk anderhalf annus horribilis – maar de heropstart van de laatste weken doet veel deugd. Tv-maker Eric Goens volgde de afgelopen maanden enkele Vlaamse artiesten in de aanloop naar die langverwachte heropstart. Maar Vlaanderen herleeft volgt ook mensen achter de schermen in de muzieksector. Velen moesten tijdens de coronacrisis noodgedwongen het werk neerleggen en op zoek gaan naar een andere job. “De ene dag voelde ik bij artiesten en mensen achter de schermen euforie, de andere dag complete tristesse. Als tv-maker is het interessant om die extremen te mogen capteren.”

Vlaanderen herleeft is een korte reeks van drie afleveringen geworden. Had je er hier eigenlijk geen tien van kunnen maken? Je had nog veel meer artiesten kunnen volgen.

“Het was eigenlijk bedoeld als grotere reeks. Ik had vorig jaar zelf het nobele idee opgevat om – in samenspraak met managers van Vlaamse artiesten – de ‘grote bevrijdingsfeesten’ te organiseren. Een Vlaamse Live Aid , niet op Wembley, maar wel in de Gentse Ghelamco Arena. Met een volle capaciteit van 25.000 man. We hadden zelfs al een datum: 28 juni. De tv-reeks zou dan een mooie aanloop zijn naar dat feest, dat we trouwens live zouden uitzenden. Een groot, wild plan dus, dat uiteindelijk onhaalbaar bleek. Wat nog overblijft, is Vlaanderen herleeft .”

Is het eigenlijk wel zo dat Vlaanderen herleeft? Voor een band als Bazart, die vooral uitkeek naar Pukkelpop, is het alsnog een drama geworden.

“Ik ben met Mathieu Terryn nog niet zo lang geleden naar de akelig lege Pukkelpopweide getrokken. Na twintig minuten zei hij: kom Eric, we zijn weg . Te pijnlijk om daar te zijn. Ik had een tweetal maanden geleden al geopperd dat ik vermoedde dat Pukkelpop niet zou doorgaan. Zijn reactie hield het midden tussen de diepste depressie en absoluut ongeloof. De ontreddering was dan ook heel groot toen het nieuws van Pukkelpop naar buiten werd gebracht. Vlaanderen herleeft nog niet zoals de artiesten en het publiek dat willen. Maar Bazart stond wel op Werchter Parklife, Niels Destadsbader stond in de Ghelamco Arena – weliswaar voor 2.500 in plaats van 25.000 man.

Om maar te zeggen: er zit veel meer leven in deze zomer dan er ooit in die van 2020 zat. Dat simpele ‘mogen proeven van’ zorgt zowel bij de artiesten als het publiek voor een enthousiasme waar je van schrikt. Ik merkte het ook bij mezelf. Mijn eerste concert was dat van Bazart op Werchter, waar ik een soort kinderlijke blijheid voelde. We mochten weer. Natuurlijk zou ik ook liever op een weide met 60.000 man staan, maar dat kan nu nog even niet. Maar dat betekent niet dat de mini-versie geen geweldige versie is.”

Ik kan me voorstellen dat er tijdens de opnames heel wat tranen zijn gevloeid.

”De meeste artiesten en mensen achter de schermen hadden het wenen al lang verleerd. Deze situatie duurt al meer dan anderhalf jaar. Natuurlijk droop de ontgoocheling er bij momenten vanaf. Je moet maar Luka Cruysberghs zijn, die na haar Hooverphonic-periode voor een solocarrière gaat, aan een eigen plaat begint en dan moet vaststellen dat er geen podium meer is. Je wil zo graag zingen, maar er is geen microfoon. Als je Willy Sommers bent en je mag twee jaar niet optreden, dan is dat ook problematisch, maar dat lukt nog wel. Voor Mathieu Terryn en Niels Destadsbader is dat toch net anders. Als je pas vijf jaar artiest bent en er daarvan twee niet mag spelen, is dat een ramp. En dan hebben we het nog niet over al die mensen achter de schermen, voor wie er echt helemaal niks te doen was. In deze reeks volg ik bijvoorbeeld lichttechnieker Jens, die ervoor koos om een cateringbedrijf op te starten en daarmee veel succes oogstte. Ik volg twee vrouwen die voor podiumbouwer Stageco werkten en een vaccinatiecentrum gingen runnen. En opmerkelijk: nu Vlaanderen weer een beetje herleeft, kiezen al die mensen opnieuw voor hun job in de entertainmentsector. Zonder uitzondering. Ze kiezen allemaal terug voor de onzekerheid. En voor hun passie.”

Vlaanderen herleeft, vanaf 12 augustus elke donderdag om 21u05 op Eén.