Ontbijten met Gunther Levi: “Naast De Romeo’s ga ik nu ook voor een soloproject”

In de zomermaanden, wanneer Familie even pauze neemt, ruilt Gunther Levi zijn woonplaats in de Kempen traditiegetrouw in voor een lang verblijf aan zee. “Maar nu is het voor het eerst echt vakantie”, stelt de sympathieke zanger/acteur. “Van de vijftigtal geplande optredens met De Romeo’s schieten er nu geen meer over. Tijdens de lockdown gaf die lege agenda me nog een ontspannen gevoel, nu wil ik terug het podium op.”

Het is nog erg vroeg, maar de Lippenslaan in Knokke maakt zich op voor een drukke dag. Aan koffiezaak Roots staan de tafeltjes buiten al klaar voor een ‘special guest’. Twee eigenlijk: Gunther Levi en zijn vijfjarige dochter, die tijdens onze ontbijtbabbel braaf op de smartphone van papa tokkelt. Voor Gunther zelf blijkt het overigens al laat voor een ontbijt. “Door mijn onregelmatig slaappatroon van de afgelopen 20 jaar merkte ik tijdens de lockdown dat ik elke ochtend vanzelf rond 4.30 uur wakker werd. Super vond ik dat. Je kunt tijdens die vroege uurtjes enorm veel werk verzetten in alle rust. Nu sta ik iets later op, maar nog steeds vroeg genoeg om de sets van mijn soloproject klaar te stomen voordat de rest van mijn familie wakker werd.”

Dus na 17 jaar met De Romeo’s ga je nu solo? Heeft dat iets met corona te maken?
Eerst even voor de duidelijkheid: ik stop niet met De Romeo’s. De Romeo’s zullen altijd op de eerste plaats komen. Maar ik zit hier al tien jaar mee in mijn hoofd en nu, met die zeeën van tijd, was het moment rijp om dit op poten te zetten. Het heeft zeker iets met corona te maken, in die zin dat De Romeo’s altijd een groot publiek trekt. En dat mag en kan nu dus niet, en wie weet voor hoe lang nog, terwijl ik nu zo graag wil optreden. Met mijn soloproject richt ik me op kleine feestjes, op evenementjes die na augustus hopelijk wel weer door kunnen gaan. Ik zing covers uit de jaren 60, 70 en 80 en de klant mag de set kiezen. Die sets zijn nu zo goed als klaar, ik heb nog een klein beetje werk aan de jaren 80-set.

Wordt dat niet onwennig voor je, straks alleen op een podium?
Echt wel! Ik heb al twintig jaar niet meer solo gezongen, dus dat wordt wel spannend. Maar ik heb er heel veel zin in. Ik ben 44 jaar; als ik het nu niet doe, dan komt het er nooit meer van. Het is nu of nooit. En als het niet werkt en ik dus nauwelijks shows verkoop, dan kan ik daar ook wel mee leven. Dan heb ik het tenminste geprobeerd.

Valt het je zwaar, zo’n zomer zonder podia, zonder applaus?
Na twintig jaar drukte werd het leven plots heel kalm in maart en dat gaf me een relaxed gevoel. Ik moest voor het eerst in decennia helemaal niks en niemand moest iets van mij. Noem het gerust ongeplande sabbatmaanden. Dan kwamen de versoepelingen, een na een. De opnames voor Familie startten gelukkig ook weer op en in juli stond ons eerste optreden met De Romeo’s op de planning. Toen voelde ik pas wat ik gemist had. Daarna hebben we nog twee keer opgetreden en iedereen had het idee dat het de goede kant uit ging. Plots was er sprake van shows voor 400 man, zelfs 800 in openlucht. In onze sector kun je daar al iets mee. We hadden dus lange tijd goede hoop voor augustus, maar die tweede coronagolf kwam sneller dan verwacht. Voor de hele sector is dit een enorm zware dobber.

En toch ook persoonlijk: je verloor je grootmoeder aan corona.
Klopt, maar ze was 87 en sukkelde al wel met haar gezondheid. Het klinkt misschien raar dat ik dit zeg, maar dan vind ik dat wel fair. Natuurlijk geef je niemand graag af, maar dit valt wel te aanvaarden. Het is anders dan dat je iemand van 12 of van 30 moet afgeven.

Je bent binnenkort weer te zien in Familie. Voel je dat de kijkers opgelucht zijn?
Absoluut. Normaal verdwijnen wij twee maanden van de buis, nu zijn het er al vier. Ik voel dat mensen uitkijken naar een vervolg. Het zal er overigens ook uitzien als die oude, vertrouwde Familie. Alsof er nooit iets gebeurd is. Dat was trouwens niet evident. Die hele puzzel moest opnieuw gelegd worden. Nieuwe opnames moesten perfect aansluiten bij stukken die al voor de lockdown waren opgenomen. Chapeau voor heel dat team!

Voelde je je op je gemak bij je terugkeer op de set? Daar staat toch ook veel volk op een kleine ruimte.
Alles voelde meteen heel veilig aan. Alles gebeurt op afstand, we repeteren met mondmaskers, bepaalde acteurs zitten in elkaars bubbel. Ik ga met andere woorden echt met een gerust gevoel naar de studio, omdat ik zie dat alles safe is. De regels worden heel strikt nageleefd en dat moet ook wel. We kunnen het ons niet permitteren om de reeks nog eens stil te leggen. Maar het gevaar schuilt natuurlijk in een klein hoekje. Mijn dochter ging deze zomer naar een kleuterkamp, waar bleek dat een ander kindje besmet was. Wij moesten dus ook naar een triagepunt met onze dochter. Haar test was gelukkig negatief, maar het toont wel aan hoe snel het plots kan gaan. Het resultaat van de test kwam bovendien pas na een paar dagen. Wat als ik ondertussen ook besmet was en toevallig naar het werk had gemoeten?

Je speelt al 22 jaar bij Familie, de helft van je leven dus.
En dan te bedenken dat het als tijdelijke opdracht bedoeld was. Destijds presenteerde ik, had ik een solo-zangcarrière, speelde ik in musicals. Ik had dus al behoorlijk wat werk in 1998. Maar toen de vraag van Familie kwam, kon ik het toch niet laten. Ik had al vier seizoenen van de jeugdreeks Wat nu weer?! op mijn palmares en hield van acteren. Dus tekende ik bij Familie voor een half jaar. Daarna zou ik weer wat meer gaan optreden. Maar ik vond het zo plezant dat ik voor twee jaar bijtekende, en toen nog eens voor twee jaar, en toen nog eens, …

Je houdt blijkbaar van lange samenwerkingen: De Romeo’s bestaan ook al 17 jaar. Begon dat ook niet als iets tijdelijks?
Klopt. In het jaar van de eerste Idool-lichting, en de hype die daarmee gepaard ging, werd Davy (Gilles, red.) door VTM gevraagd om een voorprogramma samen te stellen. Als een soort opwarmertje voor al die ‘Idolen’. Zo zijn wij begonnen, met 20 minuutjes vol covers. Mijn zangcarrière zat toen eigenlijk al in de koelkast. Uiteraard had ik nooit kunnen dromen dat ik 17 jaar later nog steeds met Davy en Chris het podium zou delen en dat het deze proporties zou aannemen. Al moet ik wel toegeven dat het de eerste acht jaar ploeteren was. Het duurde echt heel lang voordat De Romeo’s van de grond kwam. Die eerste jaren hebben we zelf meer geïnvesteerd dan we eruit haalden. Maar op een gegeven moment ontplofte alles. Plots speelden we 260 optredens per jaar. Maar wij zullen nooit die eerste acht ploeterjaren vergeten. Dat idee houdt ons ook bij elkaar, denk ik. En we beseffen maar al te goed dat even plots afgelopen kan zijn.

Info: www.guntherlevi.be en www.deromeos.be.