Rudy Morren wint de Hercule Poirotprijs voor zijn roman ‘Sneeuwspoor’: “Ik zou mezelf geen thrillerlezer noemen”

Hij stond 35 jaar op de planken, maar ruilde vorig jaar zijn acteercarrière in voor een carrière als auteur. En dat legt hem geen windeieren. Rudy Morren mocht gisteren de 23ste Hercule Poirotprijs virtueel in ontvangst nemen voor zijn tweede boek Sneeuwspoor . “Wat een prachtig geschenk”, reageert hij oprecht verrast en trots.

Rudy Morren kwam de afgelopen dertig jaar onze huiskamer meermaals binnen via de televisie. Zo vertolkte hij rollen in tv-series als Familie , Thuis , Kinderen Van Dewindt en Ella . Achter de schermen nam hij de pen al ter hand voor scenario’s van spannende series en films zoals Zone Stad , Deadline 14/10 en Gent-West . En nu is hij dus ook een bekroond auteur. Een gesprekje met de kersverse winnaar van de Hercule Poirotprijs.

Proficiat, Rudy! Deze prijs is niet niets. Sneeuwspoor is de beste Vlaamse misdaadroman van 2020.

Ik ben ongelofelijk trots dat ik deze prijs in ontvangst mag nemen. En eerlijk: ik had dit nooit verwacht, zelfs niet gehoopt. De uitgeverij had mijn boek ingestuurd en bracht me hier van op de hoogte. Dan was ik al verwonderd, want ik had geen flauw idee dat ik voor de Hercule Poirotprijs in aanmerking kon komen. Maar ik ben uitermate blij en trots. Dit is voor mij Kerstmis, Nieuwjaar, de Sint en mijn verjaardag ineens. (lacht)

Waarover gaat Sneeuwspoor?

Over de gynaecoloog Peter Vandervlught die tijdens een sneeuwstorm getuige is van een verkeersongeval met zwaargewonden. Tijdens de verzorging van de jongemannen komt hij erachter dat ze de daders zijn van de moord op zijn vrouw en dat ze als enige weten waar zijn dochter is, die sinds de moord wordt vermist. De verscheurende keuze komt of hij de eerste medische zorgen zal toedienen of niet.

Acteren of schrijven?

Nu zonder enige twijfel schrijven. Dat is een natuurlijke evolutie van mijn werk voor theater en tv. Ik wilde eigen verhalen schrijven en kwam na scenarist voor De Kampioenen in het misdaadgenre terecht. Mijn eerste boek is er gekomen omdat ik behoefte had eens een lange trip te maken in mijn verhalen. Want als je een roman schrijft, dan creëer je je eigen wereld en de enige die verantwoordelijk is voor dat boek, dat ben jijzelf. Ik vind het zeer fijn om met die verantwoordelijkheid om te gaan.

Maar schrijven is eenzamer. Heb je daar geen last van?

Het is inderdaad niet zoals ’s morgens toekomen op de set waar dertig man goedemorgen tegen je zegt. Nu is het enige dat goedemorgen zegt als ik plaatsneem aan mijn bureau, mijn eigen spiegelbeeld. Ik mis wel eens de babbeltjes in mijn pauze, maar alleen werken is gewoon inherent aan het schrijverschap. Ik vind het ook nodig om het acteren even van me af te schudden, want ik wil me focussen op één ding. Het is belangrijk dat ik tijd en mijn hoofd kan vrijmaken om te schrijven.

Dit is je tweede thriller. Waarom dit genre?

Ik heb niet bewust gekozen om in het hokje van thrillerauteur terecht te komen en ik kan zelfs niet zeggen dat ik thrillers graag lees. Ik probeer goede boeken te lezen en ook met mijn eigen schrijven is dat niet anders: ik wil een goed verhaal brengen. Ik heb nooit getwijfeld aan het feit of het verhaal spannend genoeg is, wel of ik goed schrijf. De positieve reacties op mijn eerste boek Wild Vlees waren uiteraard een stimulans om verder te doen.

Ben je een fervent lezer?

Ik heb vroeger veel gelezen, maar nu ik zelf schrijf, lees ik zo goed als niets. Hoe minder ik lees als ik schrijf, hoe beter ik me voel. Mijn hoofd zit al vol met woorden, zinnen en gebeurtenissen. Als ik dan wil ontspannen, wil ik mijn hoofd ook leegmaken en niet meegezogen worden in een ander verhaal. Ik moet zelfs bekennen dat ik de boeken van de andere genomineerden niet gelezen heb.

Vind jij het contact met je lezers belangrijk?

Super belangrijk. Mensen lezen de boeken, vinden die dan ook nog eens goed en komen als kers op de taart dat nog vertellen aan mij. Zalig is dat. En ik moet toegeven dat ik ook geflatteerd was toen ik vorige week in De Zondag las dat Rudi Vranckx mijn eerste boek enorm goed vond en ernaar uitkijkt om Sneeuwspoor te lezen.

Heb je met Sneeuwspoor voor jezelf nieuwe grenzen verlegd?

Ik heb geleerd meer vertrouwen te hebben in mezelf als schrijver. Maar een boek schrijven, is als een marathon lopen. Je weet nooit zeker of je zult aankomen. Herman Koch zei ooit ‘schrijven is de hel, maar het resultaat is fijn’. Ik kan hem daarin bijtreden. Het is een lange en eenzame weg, met nu en dan struikelblokken. Maar als je het haalt, dan is dit een fantastisch gevoel.

Sneeuwspoor – Rudy Morren – Uitgeverij Horizon – 304 pagina’s – 22,99 euro