Annemie Struyf volgt zeven Vlaamse gezinnen met een droom in Het Hoge Noorden: “Vaak met tranen in de ogen staan kijken naar het landschap”

Na Frankrijk en Spanje trekt tv-maker Annemie Struyf voor haar nieuwe reeks Het Hoge Noorden richting Noorwegen, waar ze op bezoek gaat bij landgenoten die er een nieuw leven willen beginnen. “Het is een reeks vol extremen geworden: Noorwegen is een plek vol schoonheid en charme, maar is tegelijkertijd hard, moeilijk en met lange, donkere winters.”

Net als met haar succesvolle reportagereeksen in Frankrijk en Spanje geeft Annemie met Het Hoge Noorden een verrassende en hartverwarmende inkijk in de diepgewortelde cultuur en het adembenemende natuurschoon van de Noren. Ver voorbij de clichés van fjorden, sneeuw en Vikings is Het Hoge Noorden vooral een meeslepende reeks over dromen en verlangens, vallen en opstaan, en weer verder gaan. Annemie volgt zeven Vlaamse gezinnen die naar Noorwegen verhuizen – sommigen wonen er al een tijdje, anderen maken plannen om te vertrekken uit België en ginds een leven uit te bouwen. “Wat me opviel, is dat mensen die naar Noorwegen verhuizen een heel ander profiel hebben dan mensen die naar het zuiden trekken. Ze zoeken vooral een betere balans tussen werk en gezin, willen meer levenskwaliteit, of hebben een grote liefde voor de natuur en het buitenleven. Ook worden vooral jongere mensen aangetrokken door de ongerepte natuur en het avontuur.”

Is dit een logisch vervolg op je reeksen in het zuiden?

Nee, misschien was een reeks over Portugal of Italië wel logischer geweest. Maar mensen die naar het zuiden trekken, doen dat toch vooral voor de zon, het ontspannen leven, de terrasjes, de plek onder de olijfboom. Hoe verschillend landen als Portugal en Italië ook zijn, ze trekken wel hetzelfde type mensen aan. Ik had het gevoel dat we nu met iets verrassends op de proppen moesten komen. Zo is het idee voor Het Hoge Noorden ontstaan. Ik had al opgevangen dat Scandinavië de laatste jaren een populaire bestemming was geworden voor vakantiegangers en ontdekte dat heel wat landgenoten droomden van het Hoge Noorden. Ondertussen heb ik ook begrepen waarom. Scandinavië trekt mensen aan met een Into the Wild-idee, waar de woeste natuur nog heer en meester is, waar er onbeperkte ruimte is die je bij ons of in het zuiden niet meer vindt, waar de overheid veel investeert in sociaal welzijn en waar het heel veilig is. Maar je moet er wel het type voor zijn. De winters zijn koud, donker en lang.

Was de manier van werken voor jou hetzelfde als in Frankrijk en Spanje? Met zoveel kilometers op de teller zal het vast niet gemakkelijk zijn geweest om alles in te blikken.

Het Hoge Noorden was voor mij eigenlijk onbekend terrein. We probeerden onze manier van werken van in Frankrijk en Spanje over te zetten naar Noorwegen, maar we merkten al snel dat dat niet werkte. Het land zit gewoon zo anders in elkaar. De afstanden zijn ook zo gigantisch. Over een afstand van 250 kilometer deden we soms wel zes uur, omdat je langs al die fjorden moet. In het begin hebben we echt gesukkeld. We dachten dat eind maart het begin van de lente betekende, maar zo diep in Noorwegen was het nog putje winter. Binnen de kortste keren reden we ons vast in de sneeuw. We moesten ons tempo en onze manier van reizen dus aanpassen. Op den duur namen we vaker de boot omdat dat gewoonweg sneller ging. Dat maakte het ook wel heel boeiend en verrassend. Ik werd zo overweldigd door de schoonheid van Noorwegen dat ik vaak met tranen in de ogen naar de landschappen stond te kijken. Toch staat en valt zo’n reeks met de kracht van de verhalen. En ook daar was ik enorm door verrast. Het land is zo hard en moeilijk – uiteraard ook oogverblindend mooi – dat alles op scherp wordt gesteld. Als het in je relatie niet oké zit, dan komt het conflict binnen de kortste keren bovendrijven. Je kunt je daar niet verstoppen, ook niet als journalist of tv-maker trouwens. Als je er niet goed over nadenkt, kan de droom hier heel snel omslaan in een nachtmerrie. Wat overigens ook het geval was voor bepaalde mensen in de reeks.

Heeft corona nog roet in het eten gegooid tijdens het draaien?

Net niet. De opnames hebben wel langer geduurd dan voorzien, maar in oktober zijn we nog voor een laatste keer terug kunnen gaan om een einde te breien aan de verhalen. Daarvoor moesten we eerst wel tien dagen in quarantaine in Noorwegen, maar uiteindelijk hebben we veel geluk gehad dat we alles nog konden afronden.

Waar speelt je volgende reeks zich af? Opnieuw in het Hoge Noorden?

Daar heb ik al over nagedacht, maar het valt moeilijk te voorspellen. We weten niet hoe de wereld er na corona uit zal zien. Reizen en verhuizen naar een ander land wordt misschien heel anders. Dus ik wacht nog af. Ondertussen ben ik al met iets totaal anders bezig. Na drie reeksen in het buitenland leek me dat wel een goed idee.

Het Hoge Noorden, vanaf 29 december elke dinsdag om 20.40 uur op Eén.