J. Bernardt: “Een soloplaat mag niet te veel poeha hebben”

Zo verscheiden de persoonlijkheden in Balthazar, zo hard lopen de soloprojecten van Maarten Devoldere, Simon Casier en Jinte Deprez uiteen. Flirtte Warhaus (Maarten) met Leonard Cohen en Gainsbourg, en Zimmerman (Simon) met catchy pop, dan zet Deprez als J. Bernardt alles op hiphop. Een goede zet, zo laat debuut ‘Running Days’ horen.

Jij bent de laatste van Balthazar die zijn geplande soloplaat uitbrengt. Je trok het kortste strootje?

(lacht) Neen, maar het kwam me zo wel uit. Toen we beslisten om dit jaar soloplaten uit te brengen, had ik nog niet veel liggen. Maarten daarentegen was al vijf jaar met eigen nummers bezig, en aangezien Simon bij Balthazar weinig songs aandraagt, had hij ook wel wat liggen. Ik moest echter van nul beginnen, en dat vroeg tijd. Eerst moest ik dus bedenken hoé een soloplaat van mij moest klinken. Natuurlijk was het een kans om dingen te verkennen die bij Balthazar niet aan bod komen. Ik luister zelf veel meer naar hiphop dan indierock, dus leek het me wel boeiend om dat te verkennen. Eigenlijk wou ik het nog veel leger maken dan het is geworden. Een naakte song heeft immers een soort eerlijkheid waarvan ik altijd heb gehouden. Als je je niet kunt verstoppen achter een arrangement moét je song wel goed zijn of je valt door de mand. En een persoonlijke plaat als deze mag ook niet te veel poeha hebben. Het moet rechtstreeks binnenkomen.

Op tekstueel vlak ben je persoonlijker dan ooit.

Het is autobiografisch. Ik ben dertig geworden, een mijlpaal in elk leven, en dat zorgt voor zelfreflectie. Neem nu ‘The Other Man’ waarop ik in dialoog met mezelf ga bij wijze van zelfevaluatie. En natuurlijk is ‘Running Days’ ook een neerslag van wat er het laatste jaar in mijn leven gebeurd is. Ook op het vlak van relaties.

Ook Simon en Maarten gebruiken hun platen om een soort stand van zaken op te maken. Het lijkt wel alsof Balthazar echt even moest pauzeren.

Misschien wel. Uiteindelijk zijn we collectief bezig van toen we nog vrij jong waren. Niet dat we niets persoonlijks kwijtkonden in Balthazar, maar als je aan een soloplaat begint, wordt het toch nog nét iets anders. Dan kun je niets anders dan jezelf opzoeken en door een muur lopen. Dat vind ik ook mooi aan al onze soloplaten: het zijn niet zomaar dingen. Je luistert echt wel naar iets dat van belang is.

‘Running Days’ is nu uit via Pias.

(Matthieu Van Steenkiste)