Ontbijtbabbel met zanger en acteur Jelle Cleymans: “Niet mogen zingen was een aanslag op mijn eigenwaarde”

Op een podium kruipen mag helaas nog niet, maar dankzij het VTM-programma Liefde voor Muziek kan Jelle Cleymans – samen met boezemvriend Jonas Van Geel – toch laten zien hoe heerlijk hij kan zingen. “Ik ben niet verslaafd aan applaus, maar wel aan muziek maken en zingen. En dat mis ik nu ontzettend.”

Het zijn (en blijven voorlopig) moeilijke tijden voor muzikanten. Gelukkig steekt VTM, met Liefde voor Muziek, hen – of toch een aantal onder hen – een muzikaal hart onder de riem. “We hopen natuurlijk allemaal om komende zomer de vruchten hiervan te plukken, maar de verwachtingen zijn getemperd. Voorlopig hebben we er het raden naar, naar wat er mogelijk is in de zomermaanden. Toch zijn we blij dat het publiek via Liefde voor Muziek Cleymans & Van Geel kan leren kennen. Want hoewel we al sinds 2004 bezig zijn, weet nog niet iedereen precies wat we doen op het podium en waar we voor staan.”

Hoe was het om gevraagd te worden voor Liefde voor Muziek? Was je grote fan van het programma?

Het is een rare bekentenis, maar ik had het programma in het verleden amper gezien. Ik kan nu dus wel doen alsof ik alle seizoenen heb gevolgd, maar dan zou ik snel door de mand vallen. Natuurlijk kende ik wel de covers die kwamen bovendrijven in de hitlijsten, maar met het hele format was ik niet zo bekend. Ik heb al vijf jaar geen kabeltelevisie meer. Wel een smart-tv die helaas niet zo slim is. Wat Vlaamse televisie betreft ben ik dus redelijk wereldvreemd. Dat gezegd zijnde, het was een waar genoegen om met al die fantastische artiesten samen te mogen zijn, een weekje over muziek te kunnen leuteren en nog eens een paar keer te kunnen optreden. Al merkte ik wel dat zingen voor collega’s veel lastiger is dan voor een ‘normaal’ publiek. Als muzikant kijk en luister je anders, dat is een beroepsmisvorming. In het begin moest ik dus echt even wennen, maar na drie of vier opnames kwam ik helemaal in het ritme. Uiteindelijk was het een unieke ervaring, hoewel het ook aanvoelde als hard labeur. Het vergt toch wel wat van je concentratie om zoiets tot een goed einde te brengen.

Cleymans & Van Geel was een populaire coverband, maar vlak voor corona kwam jullie eerste album met eigen materiaal uit. En met dat materiaal hebben jullie nog geen concert gespeeld.

Dat is toch heel vreemd, niet? Nochtans hadden we een volle concertzomer in 2020 – op de planning tenminste – met wel dertig optredens. Geen enkel concert is kunnen doorgaan. Net nu we eindelijk van een coverband naar een band met een eigen repertoire gingen. Als coverband kenden we trouwens behoorlijk wat succes. We speelden vaak voor duizenden mensen. Vier jaar op rij moesten ze op de Gentse Feesten de Korenmarkt afzetten omdat het te druk werd. Maar op een gegeven moment begon het bij Jonas en mezelf toch te kriebelen om zelf bij te dragen aan het muziekpatrimonium. Je weet dan dat je op je gezicht kunt gaan als band, maar het alternatief was helemaal geen eigen muziek maken en dat vond ik flauw.

Liefde voor Muziek is onder normale omstandigheden een uitstekend opstapje naar een topzomer. Daar is nu geen enkele artiest zeker van. Hoe jammer vind je dat?

Eerlijk? Ik vind dat voor de artiesten van vorig jaar nog zuurder. Die zijn met een heel ander gevoel in zo’n project gestapt, ervan uitgaande dat ze de hele zomer het kot muzikaal konden afbreken. Wij weten nu wat de impact van corona is en hebben onze verwachtingen bijgesteld. We zullen wel zien wat het wordt in de zomermaanden. In het najaar zullen er in ieder geval veel meer mogelijkheden zijn.

Je klinkt nog behoorlijk relaxed. Terwijl je als muzikant en musicalacteur je hele jaar hebt zien wegvallen.

Wat ik enorm mis, is mijn leven zoals het was. ’s Avonds op een podium staan, nakaarten met een pintje, overal in Vlaanderen komen. Zo is mijn leven nu al heel lang niet meer. Wat ik ontzettend frustrerend vind – met het grootste respect voor virologen en politici die hierover beslissingen moeten maken – is dat er onwil was over wat er wel nog allemaal kon. Alles moest toe op alle fronten, zonder dat er serieus nagedacht is over een alternatief. Er zijn bepaalde beroepstakken waarvoor men beter zijn best heeft gedaan dan voor andere. Er is bijvoorbeeld niet geïnvesteerd in winteropenluchttheaters, terwijl dat perfect had gekund. Ook frustrerend dat de politici vorige zomer alles hebben overgelaten aan lokale besturen die meteen een streep trokken door cultuur. Als artiest met een vol orderboek is zoiets enorm frustrerend. Sinds Nieuwjaar is er sowieso amper werk. Ik vraag me wel eens af virologen en politici die onmiddellijk op elk nieuw voorstel tot versoepeling reageren met een njet, begrijpen welke impact dat heeft op mensen zoals ik die al een heel jaar lang niet mogen werken. Dat is een aanslag op mijn eigenwaarde. Ik kan niet bijdragen aan het geheel. Puur rationeel snap ik de beslissingen van de overheid wel, maar ik mis een vorm van empathie.

Je bent bekend geworden op televisie. Kon je daar niet even terug heen?

Je bent het vast al vergeten, maar in de zomer heb ik drie weken lang een quiz gepresenteerd op VTM. Zonder corona was dat er nooit van gekomen. En eigenlijk was ik vergeten hoe tof ik het op televisie vond. Dat programma heeft trouwens het een en ander in gang gezet. Ik ben nu aan het praten met productiehuizen, maar kan daarover nog niet veel zeggen. En terugkeren als acteur? Ik voel in de eerste plaats dat anderen daar beter in zijn, mijn kracht ligt daar niet. Bovendien werkt het zo niet. Het is niet zo dat wanneer ik mijn handje opsteek dat ik dan een rol krijg aangeboden.

Misschien een beladen vraag tegenwoordig, maar laat jij je straks vaccineren?

Absoluut! Als ik die brief krijg, sta ik daar onmiddellijk. Omdat ik vind dat ik dat op maatschappelijk vlak moet doen. Wat ik wel heel kwalijk vind is dat wanneer iemand van die norm afwijkt, hij of zij direct wordt onthoofd. We leven in een wereld waarin het nog nooit zo makkelijk was om een mening te ventileren, maar nog nooit zo moeilijk om uit het wespennest te blijven. We moeten weer echt leren luisteren naar elkaar en op een beschaafde manier wederwoord bieden.

Liefde voor Muziek, elke maandagavond om 20u40 bij VTM.