Joris Hessels volgt acht mensen tijdens een cruciaal jaar in ‘De weekenden’: “Zelden zo trots geweest op een programma”

Het nieuwe jaar gaat van start met een flinke portie warmte en menselijkheid, met dank aan Joris Hessels en het tweede seizoen van zijn prachtprogramma De weekenden . Daarin brengt de sympathieke tv-maker opnieuw acht mensen samen die een jaar lang hun lief en leed hebben gefilmd met een kleine camera.

In De weekenden getuigen de acht op moedige en vaak kwetsbare manier over hun leven, dat in de loop van het jaar een cruciale wending neemt. Acht verschillende levensverhalen die vaak ver uit elkaar liggen, maar onverwachts soms heel gelijkend zijn. Elke twee maanden komen ze samen om elkaar beter te leren kennen, naar elkaar te luisteren, elkaars verhaal te begrijpen. Joris Hessels is hun gastheer, luisterend oor, compagnon de route en vriend.

De weekenden draait om samenzijn, maar dat was afgelopen jaar wel erg lastig.

Klopt. In De weekenden brengen we mensen samen die elk op hun manier een bijzonder jaar tegemoet gaan. Maar door covid-19 stond dat samenbrengen wel heel erg onder druk. Toch was de nood om samen te komen nog nooit zo hoog als in 2020. Normaal gezien waren we in het weekend van 13 en 14 maart voor het eerst als groep bij elkaar, maar dat weekend staat nu in de geschiedenisboeken als het begin van de lockdown in België. We hebben dan iedereen apart gevraagd om naar onze bijzondere locatie in Nederlands Limburg te komen. Op zich was dat geen ramp. Zo was er voor ons meer tijd om in de eerste twee afleveringen iedereen zijn of haar verhaal te laten vertellen. Uiteindelijk zijn we eind juni pas voor het eerst samengekomen. Mijn acht gasten hadden zoveel goesting om elkaar te zien dat het heel snel klikte als groep. Vooraf had ik wel wat schrik: kan ik nog wel doen wat ik zo graag doe, die mensen dichtbij mij krijgen, ook letterlijk? Uiteindelijk bleek dat je ook intieme gesprekken kunt voeren vanop anderhalve meter afstand. Het vorige weekend dat we zouden samenkomen, viel net in de tweede lockdown, waardoor we in groep ‘gezoomd’ hebben. Alle middelen om met elkaar in contact te blijven, hebben we benut en met heel de ploeg zijn we tot het uiterste gegaan om het programma te maken dat we wilden maken. Zelden ben ik zo trots geweest op een ploeg en op een programma.

De nood voor zo’n mooi, menselijk programma is bovendien hoog.

Dat denk ik ook. De weekenden is een warm kacheltje waar je als kijker dichtbij kunt kruipen. Dat is zeker nu nodig. Je voelt heel veel vermoeidheid en weinig perspectief bij de mensen. Net dan doet de warmte van iemand anders extra veel deugd. Het programma laat ook zien dat het leven niet 360 graden gedraaid is. Het is nog niet allemaal voorbij. De nood om elkaar te zien en horen, is nog nooit zo groot geweest. Gelukkig hebben we prachtige mensen gevonden, die een groot publiek kunnen aanspreken en bereiken. Die gasten hebben onze stoutste dromen overtroffen. Er stond hen zoveel te wachten dat ze niet hadden voorzien. Dat maakte het een jaar om nooit meer te vergeten, en zeker niet alleen door corona.

Hoe blik je eigenlijk terug op je eigen jaar?

Ik ben heel blij dat ik De weekenden heb kunnen afronden. Afijn, bijna toch, want we gaan over een paar dagen nog een laatste keer op weekend. Ik heb ook een coronaspecial van Gentbrugge kunnen maken. Ik ben dus wel aan de slag gebleven, ook al is er een theatertournee weggevallen. In het begin van de eerste lockdown was ook nog alles nieuw en spannend. Maar tegen het einde aan begon het wel heel erg op mijn systeem te werken, omdat ik voelde dat mijn kinderen onrustig begonnen te worden. Mijn oudste zoon was echt ongelukkig. Het was heftig om te zien hoe hard hij zijn vriendjes miste en de structuur van school nodig had. De tweede lockdown heeft echt pijn gedaan. De dagen werden korter en donkerder, net als mijn gedachten. Creatief werd ik wel uitgedaagd, maar ik vond het niet altijd makkelijk om mijn energiepeil hoog te houden. Uiteindelijk mag ik nog van geluk spreken: ik kon blijven werken, ben niet ziek geworden en heb wel wat leuke plannen voor 2021 kunnen maken.

Wat mogen we je toewensen voor 2021?

Dat het allemaal wat minder grillig wordt. Dat er weer wat zon door de ramen mag schijnen en de mensen weer wat perspectief krijgen. Dat het vaccin doeltreffend is en vertrouwen schenkt dat het ooit wel goedkomt. En dat we iets minder afhankelijk mogen zijn van Zoom, Skype, Teams en Wi-Fi in het algemeen.

De weekenden, op maandag en donderdag om 21.20 uur op Canvas.