Waarom Kendrick Lamar zijn 11 Grammy’s moet winnen (en er nog veel meer verdient)

Maandag 15 februari worden de Grammy awards opnieuw uitgereikt in LA, en het is rapper Kendrick Lamar die met de meeste nominaties gaat lopen. Ik hoop dat hij ze allemaal kan verzilveren, omdat zijn laatste plaat ‘To Pimp a Butterfly’ één van de grootste muzikale statements is van de laatste jaren.

Begrijp me niet verkeerd, ik hecht eigenlijk geen belang aan de Grammy’s. Doorgaans tonen die awards totaal niet wie echt relevant was dat jaar, maar mocht ‘King Kendrick’ er zoveel winnen, krijgt zijn muziek – en belangrijker, zijn boodschap – een nóg breder draagvlak. Door zijn laatste twee platen is Kendrick een icoon geworden voor de zwarte bevolking in de VS, die door het politiegeweld opnieuw met onderdrukking te maken krijgt. Iedereen trekt zich aan zijn muziek op, en ‘Alright’ is nu een echt anthem:

Een groep wordt teruggedreven door de politie, en plots begint iedereen minutenlang de hit van Lamar te scanderen. Wie doet hem dit na? Wie heeft zo’n invloed? Lamar: “Alright is meer geworden dan een song. Het is een soort van gebed, een mantra, iets dat mensen helpt.” Kendrick Lamar is dus meer dan hip-hop, maar hoe uit zich dat in zijn plaat?

‘To Pimp a Butterfly’ is de grootste plaat van 2015, en dat is verwonderlijk én geruststellend.
Verwonderlijk omdat het een complex en zwaar album is, dat je niet na één luisterbeurt hebt doorgrond. TPaB kaart niet alleen veel thema’s aan (ras, onderdrukking, depressie, hoogmoed), maar is ook muzikaal een echte trip. Naast hip-hop ontdek je jazz, soul, funk, en zelfs spoken word godbetert. Dit beklemtoont dat hip-hop voor Lamar slechts één van de mediums is om zijn message aan de man te brengen.

Die message is er één van respect en zelfreflectie. Na het succes van ‘Good Kid, M.A.A.D City’ ging Lamar touren, en miste zijn thuisstad Compton. Hoewel hij zijn criminele verleden achter zich kon laten, had hij serieuze survivor’s guilt. hij kon er niet mee om dat hij was ontsnapt, terwijl veel van zijn vrienden daar nog ‘vast’ zaten. Hierdoor sukkelde hij in een depressie, en doorheen de plaat hoor je hoe hij er uit komt. Daarom ook de titel: Lamar sluit zich op in een cocon, waar hij gaandeweg uitkomt als ‘butterfly’. Hij keert terug naar Compton en vertelt iedereen wat hij heeft geleerd. Hij vindt dus een manier om zijn sterrenstatus te ‘pimpen’, zodat hij een goede invloed kan zijn voor duizenden jongeren.
To Pimp a Butterfly.

Dat is de grote lijn, maar er is veel meer aan de hand, want ieder nummer vertelt zijn eigen verhaal. Luister naar ‘The Blacker the Berry’, een furieuze protestsong tegen de blanke elite… of zo lijkt het toch. Doorheen de track noemt hij zich ’the biggest hypocrite of 2015′, en de laatste regel is een geniale twist die alles daarvoor in een nieuw licht stelt. Op die track alleen al laat Lamar al zijn concurrenten ver achter zich.

Lamar is ook zelf ambitieus over de Grammy’s: “Ik wil ze allemaal. Want die awards zijn niet enkel een statement voor mezelf, maar ook voor onze cultuur. En ik kan eindelijk iets doen met de fundamenten die Nas en 2Pac hebben gelegd. Ik win die awards ook voor hen.”

Ik hoop dus net als hem dat hij er zoveel mogelijk wint, want het is lang geleden dat een popplaat zo’n groot muzikaal en vooral maatschappelijk belang heeft gehad.

Stream ‘To Pimp a Butterfly’ hier: