Ontbijtbabbel met Kim Hertogs, actrice en strijdster voor een betere wereld: “In grote kledingketens kom ik niet meer”

“Je kunt het niet allemaal perfect doen”, zucht Kim Hertogs op het einde van ons ‘duurzame’ ontbijtinterview. Nochtans doet de sympathieke actrice haar stinkende best om de wereld mooier achter te laten dan dat ze ‘m heeft aangetroffen. Ze eet nauwelijks vlees, shopt in verpakkingsloze winkels en draagt duurzame kledij. “Moest iedereen dat doen, zou de wereld al een veel mooiere plek zijn.”

Aan gespreksonderwerpen geen gebrek wanneer je met de ravissante Kim Hertogs (41) mag ontbijten: acteren, surfen, koffie, boeken, maar ook duurzaamheid, klimaat en milieu. De ideale persoon dus voor een pittige Ontbijtbabbel in onze jaarlijkse Groene Zondag. “Ik ben heel erg bezig met hoe je een goede mens kunt zijn. En voor mij maakt ecologisch leven daar een belangrijk onderdeel van uit. In 2013 heb ik er zelfs een theatervoorstelling over gemaakt, Spielzeit genaamd, over hoe je op een gewetensvolle manier kunt leven. De conclusie was dat als je alles perfect wil doen, je eigenlijk niet meer kunt leven. Maar in het echte leven kun je er wel naar streven. Ik ben zelf ook niet perfect. Ik reis bijvoorbeeld af en toe nog met het vliegtuig, omdat ik de drang nog voel om de wereld te ontdekken. En die drang is vooralsnog groter dan de vliegschaamte die ik ervaar. Perfectie bestaat niet, maar ik probeer wel het goede te doen.”

En wat bedoel je precies met ‘het goede’?

“Ik eet nauwelijks vlees, ik gebruik geen single use plastics maar wel glazen bokalen, ik winkel in verpakkingsloze winkels of koop rechtstreeks bij de boer, ik koop vaak kleren tweedehands en als ik nieuwe kleren nodig heb, komen die van kleine lokale shops die duurzame kledij aanbieden. Daar probeer ik allemaal op te letten. In grote kledingketens kom ik niet meer, omdat die kledij door onderbetaald en overwerkt werkvolk in India en Bangladesh wordt gemaakt, vaak met chemische stoffen waar die mensen dan ziek van worden. Het is onmogelijk dat je voor een duurzaam T-shirt 10 euro betaalt. Mijn geweten zou bezwaar aantekenen als ik zakken vol fast fashion vollaad in een Primark of H&M. En dus koop ik minder, maar wel beter en bewuster.”

Nog iets dat wel zeer duurzaam is: je hebt geen kinderen.

“Maar dat heeft geen ecologische redenen. Bij mij is het nu eenmaal zo gelopen dat ik geen kinderen heb. Maar ik omarm de voordelen die daarbij horen. Je kunt niet het leven hebben dat ik leid en dan drie kinderen opvoeden. Ik ben een vrije vogel; als ik morgen beslis om naar New York te verhuizen – en dat overweeg ik nogal vaak – dan kan dat. Die ultieme vrijheid, daar zijn veel ouders jaloers op. Van de andere kant: natuurlijk zijn er ook momenten waarop ik me afvraag hoe mijn leven eruit zou zien als ik wel kinderen had. Maar ik heb ze niet, simpel. Het is net zoals met het weer van de afgelopen weken: ik kan me daar wel slecht over voelen dat het niet beter weer is, maar dat haalt niks uit.”

Ben jij hoopvol over de toekomst?

“Goh, als je ziet waar we op afstevenen, dan is dat niet eenvoudig. Maar we moeten hoopvol zijn. Het bewustzijn over de toekomst van de planeet groeit. En ik doe wat ik kan. Ik probeer me niet op dagelijkse basis te storen aan andere mensen. Veeg eerst voor je eigen deur voordat je de buren gaat controleren. Ik probeer het zelf goed te doen en dat ook te tonen. Als acteur word je namelijk door veel mensen bekeken en ik vind het belangrijk dat wat ik uitdraag of communiceer iets constructiefs is. In de hoop dat ik iemand kan inspireren. Ik vermoed trouwens dat toekomstige generaties ons verantwoordelijk zullen houden. Dat wij degenen zijn die de wereld om zeep hebben geholpen. Over een paar generaties zullen ze over ons misschien zeggen dat wij die zotten waren die nog in vliegtuigen reisden. Daar denk ik wel eens over na: hoe gaan zij om met de wereld die ik achterlaat? Ik wil dat ze trots op me kunnen zijn.”

Je bent vorige maand 41 geworden, pakweg mid-life dus. Hoe ziet de balans eruit?

“Als ik terugblik – en dat doe ik geregeld – dan kan ik alleen maar concluderen dat het leven al superinteressant is geweest. Ik wilde ooit professioneel paardrijdster worden, ik ben actrice geworden. Ik heb een eigen koffiezaak met boeken uitgebaat. Op den duur ben je een uniek iemand met tal van skills en ervaringen. Dat vind ik het fijne aan ouder worden: je weet wat je kunt, je hebt al die ervaringen. Daar ruil ik die extra rimpel graag voor in. Audrey Hepburn heeft ooit tegen een fotograaf gezegd: waag het niet om mijn rimpels weg te toveren, ik heb ze allemaal verdiend. Zo voel ik dat ook aan, hoewel het in mijn beroep een uitdaging blijft om niet in te grijpen wanneer collega’s met een overdreven strak voorhoofd naast je staan.”