Kristel Verbeke toont samen met 4 mama’s wat het betekent om in armoede te leven: “Dit blijft mij enorm raken”

Armoede, enkel een tekort aan geld? Nee, het is zoveel meer dan dat. Vanaf morgenavond praat Kristel Verbeke in het tweede seizoen van ‘Zorgen voor mama’ met vier mama’s die laten zien en voelen wat het betekent om in armoede te leven. “Een aantal draaidagen zijn heel hard binnengekomen bij mij, net omdat ik me zo machteloos voelde.”

Net zoals in het integere en waardevolle eerste seizoen van Zorgen voor mama volgt Kristel Verbeke opnieuw de strijd van een aantal mama’s tegen de armoede. Ook experten Joost Bonte (straathoekwerker) en Claudia Di Vaio (Kind en Gezin) zijn er weer bij: zij gaan op zoek naar oplossingen in het kluwen van administratie en regelgeving. Samen met de mama’s bekijken ze welke stappen vooruit er kunnen worden genomen. “In het tweede seizoen van Zorgen voor mama probeer ik nog meer de binnenkant van armoede te tonen. Door de gesprekken met de vier mama’s heb ik opnieuw gevoeld dat armoede in heel je lijf zit. Mentaal zijn ze volledig uitgeput en dat start met een tekort aan geld. Het isolement is zo groot en de schaamte zit ongelofelijk diep. Ik heb vier jonge mama’s ontmoet die zich schuldig voelen omdat ze hun kinderen niet alle kansen kunnen geven. Je kind een fruitabonnement op school van zeven euro moeten weigeren of een deurwaarder de tablet van je zoontje in beslag zien nemen… Het breekt je moederhart in duizend stukken.”

En het wordt er volgens mij niet beter op met die torenhoge energieprijzen en inflatie.

“Het is een alarmerende situatie. Het deel van de middenklasse dat het al moeilijk had maar nog net het hoofd boven water kon houden, zit nu in een gevaarlijke situatie door die energieprijzen. Ze vragen massaal uitstel van betaling, maar moeten uiteindelijk toch dat geld ophoesten. In veel gezinnen staan er grote drama’s te gebeuren, vooral omdat er geen uitweg is. Ik lees in kranten wel eens over zonneboilers, warmtepompen en zonnepanelen, maar voor heel wat mensen zijn zulke ingrepen totaal niet aan de orde. Voor hen is het in de winter: knop uit of knop aan. En daar maak ik me grote zorgen over. Ik verwacht eigenlijk van onze politici dat ze met een duidelijk signaal en oplossingen komen. Weet je dat een van de mama’s in mijn reeks nu vaak de keuze moet maken tussen tanken of eten? Tanken lijkt dan een luxe, maar als jij naar je werk moet en er niet kunt geraken met het openbaar vervoer, dan is brandstof zeker geen luxeproduct.”

In veel gezinnen staan er grote drama’s te gebeuren, vooral omdat er geen uitweg is.”

Ik heb de eerste aflevering al mogen zien. Ik meende te zien dat jouw hart ook brak voor de situatie waarin deze mama’s zich bevinden. Was het een emotioneel zware opnameperiode?

“Zeker. Het blijft mij enorm raken. Je moet ook weten dat we met die mama’s een traject van een half jaar afleggen. Je bouwt dus een sterke band op. Tijdens een aantal draaidagen had ik het echt lastig, omdat ik me zo machteloos voelde. Je probeert met de coaches dan wel hulp te bieden, maar soms moet je gewoon luisteren, en is dat alles wat ik kan doen op zo’n moment. In het eerste seizoen was ik meer oplossingsgericht. Dat wil ik nog steeds, maar ik besef dat het al helpt door er gewoon te zijn, te luisteren en hen aandacht te geven.”

Je volgt vier mama’s, maar in twee gevallen komen ook hun ouders aan bod.

“Klopt. We wilden laten zien wat generatiearmoede is, al was dat hier maar in één geval zo. Maar generatiearmoede is zo’n belangrijk thema. Ik weet heel goed hoe moeilijk het is om daaruit te raken. Tieners van 16 of 17 gaan dan vaak al werken om wat geld in het laatje te brengen en de thuissituatie te verbeteren. Maar zo hou je de armoede natuurlijk in stand. Bij mij thuis was dat ook zo. Mijn vader wilde niet dat ik verder zou studeren. Ik moest werken. Maar ik heb gelukkig voet bij stuk gehouden omdat ik een duidelijk doel voor ogen had. Als ik mijn papa was gevolgd, was ik ook op mijn 18de gaan werken.”

Je zet je in voor Unicef, het Kinderrechtencommissariaat en het kinderarmoedefonds. Wordt het niet tijd om in de politiek te stappen en van daaruit proberen verandering te brengen?

“Goh, ik heb via mijn taken bij die organisaties wel contact met de politiek, maar als je daar zelf in stapt, kom je terecht in dat kluwen. Daar wil ik geen deel van uitmaken. Laat mij maar via Unicef, het Kinderrechtencommissariaat en het kinderarmoedefonds tegen deuren stampen.”

Zorgen voor mama, vanaf morgenavond elke maandag om 20.40 uur op Eén.