Ontbijtbabbel met tv-maker Luc Haekens: “Ik mag niet klagen over mijn loopbaan tot nu toe”

15 jaar ‘Man bijt Hond’, 25 jaar Woestijnvis, een eigen tv-programma ‘De Blauwe Gids’, reporter bij ‘De ideale wereld’, een handvol non-fictieboeken, een roman, … De carrière van Luc Haekens oogt verrassend rijk. Maar daar houdt het niet op voor de tv-maker uit Scherpenheuvel. Sinds afgelopen donderdag loopt op Eén ‘Het grote onbekende’, het eerste wapenfeit van Lucs eigen productiehuis.

Wat gaat mijn dochter daar doen in Edinburgh? Dat vroeg Luc Haekens zich af toen zijn Justine aankondigde dat ze een half jaar op Erasmus ging. De tv-maker was toch ietwat ongerust, maar tegelijkertijd geïnspireerd. Al snel groeide het idee om een televisieprogramma te bouwen rond Vlaamse Erasmusstudenten. Het resultaat heet Het grote onbekende , in meerdere opzichten een passende titel.

De aanleiding van dit programma is wel duidelijk. Wist je meteen dat je hier een tv-reeks over wilde maken?

“Eigenlijk wel. Ik stelde mij de vraag wat dat kind daar in hemelsnaam ging doen. Erasmusstudenten zeggen altijd dat ze ergens gaan studeren, maar ze doen uiteraard nog heel wat andere dingen. Daar was ik benieuwd naar. Ik was trouwens al langer van plan om een programma te maken over jongeren. Toen Justine met haar Erasmusplan op de proppen kwam, voelde ik: dat is een leuke manier om met jongeren te praten . Bovendien kon ik er op deze manier ook een reisprogramma over maken. Twee vliegen in één klap dus. Of drie eigenlijk: ik kon meteen checken wat die jongeren uitvreten wanneer ze niet studeren.”

En wat was dat dan? Seks, drugs en rock-‘n-roll?

“Dat viel best mee. Mijn dochter heeft bijvoorbeeld keihard gestudeerd, al moet ik zeggen dat ze ook keihard op stap is geweest. Ze heeft vooral heel veel vrienden gemaakt. Dat vind ik zo tof aan de huidige generatie: die kunnen uitstekend communiceren over de grenzen heen. Op die leeftijd had ik echt niet zoveel internationale vrienden. Ik had één pennenvriendin in Griekenland naar wie ik elke maand een brief stuurde. Wie mijn reeks bekijkt, zal merken dat het cliché van ‘Erasmus is poepen en fuiven in het buitenland’ pure onzin is. Ik heb tien studenten gevolgd en bij geen enkele was dat het geval.”

Je dochter trok naar Edinburgh met in haar kielzog een ongeruste vader en een filmploeg. Vond ze dat oké?

“Ze was niet meteen wild enthousiast toen in mijn plannen uit de doeken deed, maar gaandeweg vond ze het wel tof. Ze kon dan altijd op mijn kosten gaan eten. (lacht) ”

‘Het grote onbekende’ is het eerste wapenfeit van Djangoo, het productiehuis dat je zelf hebt opgericht. Jij bent met andere woorden zelf ook in het grote onbekende gesprongen.

“Klopt. En dus was dit allemaal superspannend. Ik heb het idee bij de VRT gepitcht en kreeg heel snel een oké. Dan ben ik een jaar op reis geweest om die tien studenten te volgen. Op een bepaald moment moest ik de eerste aflevering laten zien. Daar heb ik echt van wakker gelegen. Ik vond het goed, maar wat zou de VRT ervan vinden? Als aflevering 1 niet goed bevonden zou worden, stort heel je kaartenhuisje in elkaar. Maar gelukkig waren ze zeer tevreden.”

Je bent voor dit programma naar plekken als Zuid-Korea, Groenland en Oeganda getrokken. Toch pittige reizen. Heb je ervan genoten?

“Enorm! Ik vind reizen eigenlijk helemaal niet zo zwaar. Ik krijg daar net heel veel energie van. Al moet ik toegeven dat je als 54-jarige tv-maker wel wat discipline moet hebben om na een lange vlucht niet meer in de hotelbar te kruipen. Ik heb een jaar gezond geleefd hiervoor, al heb ik ook wel eens gezondigd. In Oeganda bijvoorbeeld was het net iets te gezellig op een terras met al die studenten. Ik waggelde naar bed, maar had ’s anderendaags een bijzonder drukke draaidag in een school met een duizendtal kindjes. Dat was afzien.”

Je hebt al een indrukwekkende tv-carrière achter de rug, vooral achter de schermen. Wat staat er nog op je bucketlist?

“Ik wil vooral blijven doen wat ik nu doe. Ik weet wat ik kan en dat maakt het net ontspannend. In de beginjaren van mijn carrière was ik vaak niet te genieten omdat ik overal zo zenuwachtig voor was. Nu heb ik geen zin meer in die stress. Wat ik wel wil, is nog wat groeien met mijn productiehuis en met mijn podcastbedrijfje. Ik wil nog een paar jaar programma’s maken, maar uiteindelijk wil ik weer achter de schermen belanden.”

Blik je wel eens terug op je carrière?

“Niet te vaak. Alleen als ik mensen tegenkom met wie ik vroeger gewerkt heb. Dan durf ik wel eens herinneringen op te halen. Ik vind dat ik niet mag klagen over mijn loopbaan tot nu toe. Ik heb eigenlijk altijd mijn goesting mogen doen, ik heb heel veel variatie gekend en ik ben nooit echt afgegaan. Of dat vind ik toch. (lacht) ”

‘Het grote onbekende’, elke donderdag om 21.30 uur op Eén.