Mentissa: van Denderleeuw naar het Franse popfirmament

Dat ze ooit ‘The Voice Kids’ won bent u waarschijnlijk al vergeten. Dat ze in ‘The Voice France’ derde werd, ontging u. En toch is de Denderleeuwse Mentissa in Frankrijk een heuse ster geworden. Deze maand komt ze in de Brusselse Madeleine debuutplaat ‘La Vingtaine’ voorstellen aan haar thuispubliek. Want ze is ons niet vergeten.

“Een paar. Ik was eigenlijk van plan om het ook in China te proberen. (lacht) Neeneen, zo ging het niet. Het was zelfs nooit een plan, het liep allemaal gewoon vanzelf. Dat ik The Voice Kids in Vlaanderen deed was logisch, maar toen ik een paar jaar later zin kreeg om het ook eens in de volwassen versie te proberen, was het toevallig net de Nederlandse versie die deelnemers zocht. Frankrijk was een ander verhaal. Daarvoor ben ik zelf gebeld door het productiehuis.”

Terwijl je ook niets met Franse muziek had op dat moment…

“Totààl niet! Ik zong ook nooit in het Frans, en dat was mijn ambitie niet. Ik wilde Engelstalige liedjes zingen.”

Toch zing je nu ‘Je veux pas l’Amérique’. Het moet niet meer, die Engelse droom?

“Die zin is niet zo letterlijk bedoeld, hoor. Ik heb nooit van Amerika gedroomd, maar ook figuurlijk hoeft die American Dream niet. Ik doe het niet voor de roem of het geld. Mijn motivatie is dat ik zo graag zing dat ik gehoord wil worden. En als dat in Frankrijk moet zijn, dan is dat net zo goed.”

Nochtans droomde je al van kleins af aan van een tourbus.

“(lacht) Ja! Ik denk dat ik toen op Instagram iemands tourbus zag, en dat leek me zo cool. Als kind leek het me dat je het dan wel had gemaakt, als je dat had. Dat, en een deelname aan Eurosong, die twee dingen hoorden bij een echte zangeres.”

Ondertussen zag je al eens een tourbus vanbinnen, was het alles wat je er van verwachtte?

“Ja hoor. Ik heb het voorprogramma van Vianney, mijn coach bij The Voice, mogen doen, dus ik mocht mee op zijn tourbus. Het was nog cooler dan ik dacht. Ik had gewoon zeteltjes verwacht, maar dat had àlles: bedden, een keuken, … whaaat?”

Je plaat heet ‘La Vingtaine’. Je maakt een stand van zaken op, midden in je twintiger jaren?

“Exact. Ik heb me de vraag gesteld wat ik wilde vertellen en wat ik te vertellen had. En dan kwam ik alleen maar uit op ‘wie ben ik, hoe sta ik in het leven, waar kijk ik naar uit of heb ik schrik van’. Kortom: alles wat er in mijn hoofd speelt. Op die manier kon ik ook zorgen dat mensen mij met mijn eerste album beter leerden kennen.”

In ‘Petits princes’ zing je ‘j’ai tournée la page de l’adolescense / Ravalé l’orage / Rangé mon enfance’. Heb je zo’n zware puberteit gehad?

“Zoals iedereen. Het was geen gemakkelijke tijd. Het was de fase van de eerste jongens, lastige gevoelens, maar ondertussen moest ik ook grote zus zijn voor mijn veel jongere broertjes. Het zorgde ervoor dat ik nogal snel het gevoel kreeg dat ik volwassen moest worden.”

In Frankrijk ben je een ster, in Denderleeuw blijf je waarschijnlijk ‘Mentissa from the block’.

“En dat is heel chill. Dat Hannah Montana-gevoel van een supercarrière combineren met de onbekendheid en een gewoon leven met gewone vrienden lijkt me geweldig. Zo is het nu ook niet, want in Denderleeuw kennen mensen me wel nog. Maar gelukkig word ik daardoor niet anders behandeld.” (MVS)

Mentissa speelt op 13 april in La Madeleine.