De Zondagskijker over ‘Mij overkomt het niet’: “Een zwaar, interessant, aangrijpend en soms verrassend stukje televisie”

Uitgesteld kijken zit in de lift. Onze Zondagskijker tipt in deze rubriek een programma om alsnog (of zeker niet) te bekijken. Deze week: Mij overkomt het niet op Eén.

Sebastiaan Bedaux

“Zit je na deze aflevering nog met vragen, dan kan je altijd terecht bij Tele-Onthaal op het nummer 106”, zo klinkt het vlak na Mij overkomt het niet op maandagavond. Ja, ik zit nog met vragen. Waarom hebben we zo lang moeten wachten op een programma dat de kant van de ‘dader’ belicht? Vlaanderen is gek op crimireportages waarbij op zoek gegaan wordt naar de dader, zijn of haar motieven en zijn of haar werkwijze. Maar daders zijn dat heel vaak ongewild. Het is toch ieders nachtmerrie: ongewild een ongeluk veroorzaken, waardoor iemand het leven laat, of met zware emotionele en fysieke gevolgen verder moet? En toch is er weinig aandacht – en al zeker weinig begrip – voor de veroorzakers van zulke ongelukken, terwijl zij ook vaak een leven lang de gevolgen met zich meedragen. Zeker in het geval van jonge moeder Melissa uit de eerste aflevering van deze nieuwe reeks, wier dochtertje even ontsnapte aan haar aandacht en in de tuinvijver verdronk. Maar ook voor vrachtwagenchauffeur Yvan, die in 2012 een fietser doodreed en sindsdien niet meer de baan op is geweest, is het leven ingrijpend veranderd. En zo leer je als kijker dat er twee kanten zijn aan ieder verhaal en dat het schuldgevoel waarmee veroorzakers kampen vaak al een gigantisch zware straf op zich is.

Mij overkomt het niet is harde en confronterende televisie die je doet nadenken. Over hoe snel je zelf een oordeel velt als je zulke verhalen in de pers ziet verschijnen. Fatma Taspinar, opgeleid als criminologe, is de geschikte persoon om de gesprekken met nabestaanden en veroorzakers in goede banen te leiden. Ze onderzoekt hoe die laatsten hun kruis dragen en spreekt ook met hulpverleners, procureurs en rechters over schuld en schuldgevoel. Het resultaat is een zwaar, interessant, aangrijpend en soms verrassend stukje televisie. Het enige wat ik me afvraag is of er op het einde van de rit genoeg variatie in zit. Van de zes afleveringen gaat het drie keer over een verkeersongeluk. Een tweede seizoen lijkt er dan ook niet meteen in te zitten.

Mij overkomt het niet, maandag om 21u30 op Eén.