Ontbijtbabbel met acteur en regisseur Jeroen Perceval: “Acteren was voor mij een overlevingsstrategie”

Filmliefhebbers in Vlaanderen kijken reikhalzend uit naar woensdag, wanneer ‘Dealer’ in de zalen komt, de debuutfilm van Jeroen Perceval. Daarin droomt het 14-jarige drugsrunnertje Johnny van een ander leven, weg van de drugs en de jeugdinstelling. “Dealer is voor mij een erg persoonlijk verhaal. Het is niet autobiografisch, maar wel geïnspireerd op het leven rondom mij.”

Meer dan drie jaar is hij ermee bezig geweest en nu is het eindelijk zover voor Jeroen Perceval: de Belgische première van Dealer , een aangrijpende film waarin Ben Segers naast tiener en nieuwkomer Sverre Rous schittert, met ook opvallende rollen voor Bart Hollanders en Veerle Baetens. In Dealer vindt de 14-jarige Johnny (Sverre Rous) troost en hoop bij zijn klant Antony (Ben Segers), een internationaal succesvolle maar drugsverslaafde acteur die als een vader voor hem is. Beiden proberen ze een nieuwe wending aan hun leven te geven, maar zullen ze daar in slagen?

Voordat we het over je film hebben: ik hoor dat je recent een contract hebt getekend bij twee gerenommeerde talentenbureaus in Amerika, na de wereldpremière van Dealerop het Fantastic Film Fest in Texas.

“Niet getekend, zo werkt dat niet, maar er is wel een overeenkomst dat zij opportuniteiten voor me zoeken. Die bureaus gaan dus op zoek naar projecten die bij me passen, wat uiteraard heel fijn is, maar ik blijf met mijn voeten op de grond. Het kan zijn dat ik over een half jaar al iets mag maken in Amerika, maar misschien duurt het nog jaren of gebeurt het helemaal nooit. We zullen wel zien dus.”

Het is in ieder geval een compliment voor Dealer. Je debuutfilm heeft wel meteen impact.

“Ik denk dat het verhaal van Dealer er eentje is dat raakt. Dat is de essentie. Het gaat over ontmoetingen die je leven kunnen bepalen. Of het gebrek aan ontmoetingen. Bovendien is het een verhaal dat niet verveelt.”

Je hebt het scenario zelf geschreven. Hoeveel van het verhaal is geïnspireerd op je eigen leven?

“Daar wil ik niet te veel over zeggen. Ik ken de werelden van beide personages, dus ook die van het jonge drugsdealertje. Maar ik heb de drugs al 18 jaar achter me kunnen laten, ik leef al 18 jaar gelukkig zonder drugs. En daardoor heb ik iets van mijn leven kunnen maken. Dat is meteen ook de boodschap die ik met deze film wil meegeven. Bepaalde ontmoetingen kunnen je leven bepalen. Voor mij was dat de ontmoeting met de mensen die mij hebben geholpen om clean te worden en te blijven.”

Ben Segers en Bart Hollanders kregen heel straffe rollen, maar hoe ben je bij de jonge Sverre Rous terechtgekomen?

“Dat was niet zo’n simpele zoektocht. Niet één maar twee castingbureaus hebben meegezocht. Maar uiteindelijk hebben we Sverre gevonden. Hij doet iets wat kinderen niet vaak doen: een personage spelen. Hij spreekt in de film met een ander accent, hij beweegt anders, hij is compleet anders dan in het normale leven. Wat die jongen doet in deze film is fenomenaal. Uiteraard hebben we hem goed begeleid, ook wat het drugsaspect betreft. Er liep op de set iemand rond die met de kinderen kwam praten over de gevolgen van drugs. Ik wilde absoluut niet dat het druggebruik of het dealen cool overkwam. De belangrijkste skill die je als jongere kunt hebben, is nee zeggen. Dat is pas stoer. Van drugs word je alleen maar een loser. Dat leer ik mijn dochter ook. Ik ben me zeer bewust van wat de gevaren zijn. Net daarom: nee kunnen zeggen is een van de belangrijkste skills in het leven. Ook voor volwassenen trouwens.”

Had jij 18 jaar geleden kunnen vermoeden dat je nu hier zou staan? Een gevierd acteur en nu ook regisseur?

“Zeker niet. Ik koesterde toen wel dromen, maar dit overstijgt toch al die dromen. Acteren was voor mij een overlevingsstrategie. Ik had geen diplima van het middelbaar en was in een straatje beland dat niet zo elegant was. Ofwel zou ik doodgaan, of naar de gevangenis. Gelukkig wist ik via mijn ouders dat acteren bestond en dat de toneelschool bestond. Ik heb dan ingangsexamen gedaan, in de hoop te kunnen ontsnappen aan het wereldje waar ik in zat. Dat is ook gelukt.”

Dealer, vanaf woensdag 10 november in de bioscoop.

De Slimste Mens ter Wereld

“Ik zit binnenkort in De Slimste Mens ter Wereld. Of ik dat ook kan worden? Ik denk het niet. De intelligentste wel, maar niet de slimste ( lacht ). Tuurlijk heb ik er wel wat zenuwen voor. Ik lees niet elke dag een encyclopedie, maar probeer wel bewust om te gaan met het nieuws.”

Dagelijks mediteren

“Ik mediteer ondertussen al 18 jaar. Dat helpt om rust te vinden. Je gaat zitten op een kussen en je vraagt je af: wat is waar? Meestal komen er dan antwoorden uit de stilte. Zo lukt het me om terug te keren tot mijn ware aard. Soms lukt dat heel goed, maar soms krijg ik mijn hoofd niet stil. En dan is dat ook maar zo. Die meditatie is voor mij zo’n dagelijks moment van niks te moeten. Je bent enkel in het hier en nu, ver weg van al dat gescrol op sociale media bijvoorbeeld. Veel mensen zouden daar tegenwoordig baat bij hebben.”