Ontbijtbabbel met acteur Jo Hens: “Ik wil nog niet te veel nadenken over 2021”

Voor iemand die zichzelf een ontzettende kerstliefhebber en een echte familieman noemt, is een eindejaar als dit extra sneu. Toch probeert acteur Jo Hens er het beste van te maken. “Uiteraard word ik moedeloos van alle gemiste kansen in 2020. Tegelijkertijd ben ik dankbaar voor de houvast die Familie biedt.”

Laat ons beginnen met uitstekend nieuws: over een paar dagen zit het jaar 2020 erop! En met het nieuwe jaar in zicht groeit ook de hoop op beterschap, al durft Jo Hens (32) – die met de spektakelmusical 40-45 en zijn partyband Level Six in 2020 een boerenjaar tegemoet zou gaan – nog niet te dromen. “Of ik vertrouwen heb dat het snel goedkomt? Ik wil eerlijk gezegd nog niet te veel nadenken over 2021. Wie te veel hoop koestert, kan alleen maar teleurgesteld worden. Maar ooit gaan we weer knallen, en liefst zo snel mogelijk uiteraard. Want waar veel mensen energie halen uit een rustperiode, laad ik mijn batterijen op door zoveel mogelijk te doen.”

Het goede nieuws van 2020 is dat je wel aan het werk bent gebleven, in tegenstelling tot heel wat van je collega’s.

En daar ben ik dus ook heel dankbaar voor. Familie is mijn vaste job, mijn vast inkomen ook, en na twaalf jaar vind ik het nog steeds fantastisch om te doen. Maar ik wissel deze job wel al twaalf jaar af met andere leuke projecten, zoals theater, musical en mijn band. Ik doe heel veel dingen tegelijkertijd en net dat maakt het zo fijn. Alleen kon dat in 2020 dus niet. Alle opdrachten naast Familie vielen helaas weg.

Eerder dit jaar verdween Familie ook tijdelijk. Hoe was dat voor jou?

Dat was natuurlijk een unicum in dertig jaar Familie . Twee maanden niet op antenne, dat was nog nooit gebeurd. Het gevoel dat ik daarbij kreeg, was heel dubbel. Ik kwam uit een ontzettend drukke periode, waarin ik theater, musical en muziek combineerde met de soap. Dus in eerste instantie dacht ik: eindelijk even rust. Een raar soort vakantie kregen we, die we ons anders nooit zouden kunnen veroorloven. Gelukkig konden we wel vrij snel weer aan de slag, dankzij onze ‘circle of trust’, waarbij een aantal Familie-koppels elkaar in hun persoonlijke bubbel toelieten. Voor de schrijvers en het verhaal was het natuurlijk moeilijk. Er werd heel hard nagedacht over hoe we het verhaal van Familie toch konden blijven vertellen. Gelukkig zit daar een fantastisch team dat heel snel gehandeld heeft. Maar ook nu nog blijft het roeien met de riemen die je hebt. Sinds de tweede lockdown is er ook geen sprake meer van die circle of trust. Ik mag dus mijn tv-vrouw niet meer knuffelen of kussen. Die afleveringen moeten nog op tv komen, maar ik denk niet dat de kijker er veel van zal merken.

Je had ook een mooie rol in de musical 40-45. Lang was er hoop dat die reeks shows alsnog afgewerkt kon worden.

Klopt. Ik heb in totaal ongeveer 140 shows gespeeld, met nog dertig op het programma. Maar daar zijn we dus nooit geraakt. Drie keer is de volledige planning opnieuw gemaakt. We kregen namelijk groen licht voor ons uitzonderingsdossier. 70.000 tickets zijn ticket per ticket omgeboekt, driemaal. Een huzarenstukje. Om uiteindelijk, door verstrengingen, toch niet te mogen optreden na weken van repetities. Daar werd ik wel moedeloos van. Ook met mijn partyband Level Six zouden we dit jaar wel 70 of 80 shows spelen. Het zou de beste zomer worden uit onze geschiedenis. Zeer frustrerend als je al die shows dan weg ziet vallen. Ik mis die drukte. Ik haal daar heel veel energie en creativiteit uit.

Wat mogen we je wensen voor 2021?

Een goede gezondheid mag je me altijd wensen. Uiteraard hoop ik ook dat corona snel wordt ingedijkt, maar vooral dat we hier als mensheid iets uit geleerd hebben. De verspreiding van het virus hebben we aan onszelf te danken. Als we allemaal slim en flink zijn, kunnen we dit aan, maar dat is momenteel helaas niet het geval. We hebben dus nog wel wat te leren. Ik hoor trouwens ook vaak zeggen: na corona zal het nooit meer zijn hoe het was. Ik wens dat we wel terug kunnen naar vroeger. Dat we dus niet vies blijven van andere mensen. Dat ik straks op het werk weer iedereen een kus kan geven, dat ik mijn vrienden weer kan knuffelen en mensen weer een hand kan geven. Ik heb de indruk dat de mensen nu vies en bang zijn van elkaar. Ik hoop dat dat snel verdwijnt. Dat we allemaal weer uit onze coconnetjes zullen kruipen.