Ontbijtbabbel met actrice, zangeres en kersvers kinderboekenschrijfster Ann Van den Broeck: “Ik heb een ongelooflijk positieve mindset”

Ze was al een musicalster, actrice, zangeres en auteur, maar overmorgen voegt Ann Van den Broeck nog een professionele bezigheid toe aan dat lijstje. Ze maakt dan haar kinderboekendebuut met Annie Pannie, een boek vol lieftallige verhaaltjes en liedjes voor kleuters. “Ik ben heel ambitieus: ik heb een heel concept bedacht met boekjes, theater en zelfs televisie.”

Het is berekoud en het sneeuwt zelfs behoorlijk wanneer ik Ann Van den Broeck in het hippe en gezonde restaurant Murni in Wilrijk tref. Die plek is niet zomaar gekozen; Murni ligt op een steenworp van het UZA waar Ann na onze Ontbijtbabbel nog heen moet voor een sessie kinesitherapie. Een zoveelste bezoek aan het ziekenhuis voor een overblijvend kwaaltje van haar strijd tegen kanker. Na het ontbijt komt er een schaaltje pillen op tafel, die ze een voor een wegwerkt. Je zou het een ontbijtdessert kunnen noemen, eveneens een gevolg van die strijd. Maar daarover later meer, want ik ben hier in de eerste plaats om het over haar debuut als kinderboekenschrijfster te hebben.

Hoe is dit idee tot stand gekomen?

“Tijdens de eerste nacht van de eerste lockdown, drie jaar geleden dus, werd ik meter van Pepper. Door de strenge coronamaatregelen heb ik haar uiteindelijk pas drie of vier maanden later voor het eerst in levenden lijve gezien. Ze kende mij dus al die tijd niet, terwijl die eerste maanden net zo cruciaal zijn. Ik ben toen in mijn pen gekropen en heb een slaapliedje geschreven. Via een bluetooth-knuffel kon ze dat dan afspelen, zodat ze tenminste mijn stem zou leren kennen. Na dat eerste liedje volgde er nog één, en dan kwam een verhaaltje, en nog een verhaaltje. Ik had toch tijd genoeg. Uiteindelijk had ik een heel hoorspel gemaakt met leuke, lieve liedjes, waar ook ouders een hele dag naar kunnen luisteren. (lacht) Een selectie van die liedjes en verhalen zijn later in dit boek gegoten, met daarbij schattige tekeningen van Annelies Vandenbosch. De liedjes zijn geschreven met eenvoudige akkoorden voor ukelele, gitaar en piano, zodat ouders of juffen en meesters ze makkelijk kunnen meespelen. Het is dus ook een doe-boek, recht uit het hart, als een warm dekentje. Het uitgangspunt is samen muziek beleven en samen verhalen vertellen. Want op zulke gezellige momenten maak je de mooiste herinneringen.”

En het blijft dus niet bij dit ene boek? Je vermeldde al theater en tv. Je wordt zowaar een vrouwelijke Kapitein Winokio.

“In mijn hoofd is het inderdaad al uitgegroeid tot een groot 360 graden-concept. Maar zover zijn we uiteraard nog niet.”

Hoe gaat het verder eigenlijk met jou? In augustus vorig jaar raakte bekend dat je moest strijden tegen kanker. Je bent daar altijd heel open over geweest.

“Ik ben net begonnen aan een hormoontherapie en het is nu even bang afwachten of ik last zal hebben van bijwerkingen. Want in principe word ik met zo’n therapie meteen naar de menopauze gekatapulteerd. Bij sommige mensen in hormoontherapie gaat de levenskwaliteit fors achteruit; anderen hebben dan weer geen last. Mentaal is dat heel pittig. Afgelopen week bijvoorbeeld was moeilijk, ik voelde me heel erg vermoeid. Terwijl ik stilaan mijn leven weer wil opstarten, ik wil weer meedraaien als actrice en zangeres. Maar mijn lijf is nog aan het revalideren en daar wil en moet ik rekening mee houden. Alles op zijn tijd. Ik merk dat ik nog niet zo stressbestendig ben op dit moment. De kanker is wel weg en op papier ben ik genezen, maar ik ben nog lang niet de oude. Ik heb het ook nog niet volledig een plaats kunnen geven. Soms spookt het wel door mijn hoofd dat ik zou kunnen hervallen. Maar de kans dat ik opnieuw kanker krijg is even klein of groot als dat iemand zonder voorgeschiedenis het krijgt. Dus dat is zeer goed nieuws. Maar ik besef het nog niet volledig. Ik ben nog maar 46, mijn grootouders zijn 96 en zelfs 101 jaar geworden. Ik zit niet eens in de helft. Tijdens de behandeling leef je van chemo naar chemo. Maar de mentale impact is nu het pittigst. Terwijl mensen al snel denken dat je ervan af bent als de chemo erop zit. Bij dezen een hart onder de riem voor alle lotgenoten. Je bent niet alleen. Blijf positief en wees geduldig en mild voor jezelf.”

Wat wel opvallend is: je hebt tussen de chemosessies wel nog gewerkt. Er schuilt een strijder in je.

“Ik heb mijn slechte dagen, maar over het algemeen heb ik een ongelooflijk positieve mindset. Ik was heel blij dat ik tijdens mijn eerste sessie chemotherapie nog Mamma Mia! heb kunnen spelen. Uiteraard geen twee shows per dag, maar toch veel. Dat gaf me een enorme mentale boost. Tijdens de tweede, veel zwaardere chemosessie heb ik een stem – de hoofdrol – ingesproken en ingezongen bij de Disneyfilm Disenchanted. Ook dat was gelukt, al voelde het wel aan als topsport. Ook nu koester ik nog dezelfde ambities als vroeger, al zal ik wel meer dan vroeger luisteren naar mijn lichaam en daar gevolg aan geven.”

Mis je het applaus van het publiek, het gevoel op de bühne?

“Natuurlijk. Ik vind het heerlijk om mensen een mooie avond te bezorgen. Maar ook dat komt terug.”

‘Annie Pannie’, het kinderboekendebuut van Ann Van den Broeck, ligt vanaf dinsdag in de boekhandel.